Zaterdag 17 september 2016
Nes – Nes veerdam
Om 06.20 uur gaat de wekker en sta ik op. Het is windstil en mijn tent zit van binnen onder de condens. Ik bereid weer twee keer een beker thee, mijn havermoutse pap en vijf voor acht stap ik op. Het is 14 graden in de plus, bewolkt en nevelig. Vandaag maar een kilometer of zes, maar dan nog met de boot, bus en trein naar huis. Ik loop de camping af via een fietspaadje achter het sanitair. Al snel loop ik over een graspad met links van mij de Noordakkers. Ik had kunnen afsnijden – dat stelde het meisje op de receptie ook al voor – maar uiteraard loop ik de route en die gaat door het dorpje Buren. Tjonge, wat een apart huis! Maar als ik even verder ben blijkt het een appartementencomplex te zijn voor badgasten. Het is twintig over acht en in het centrum van Buren is geen mens op straat. Zie ik allemaal appartementencomplexen? Het spijt me, maar Buren vind ik een echte tegenvaller. Ok, vanaf hier is het precies twee kilometer naar de veerdam en dan nog een paar honderd meter naar de boot. Heel in de verte zie ik – ondanks de nevel – de steiger. Rechts weiland, nat is het wel. En links schapen, ze staan mij met z’n allen aan te loeren. Ik ben bijna bij de veerdam. Nou, ze hebben er wel werk van gemaakt! Dat had nu ook weer niet gehoeven. Maar, ’t is toch leuk. Een fotograaf van de Telegraaf of de Privé (dat heb ik verder niet gevraagd) maakt deze finish foto. Oh, dat is toch wel een kleine tegenvaller, maar vandaag wordt er hier een Triatlon georganiseerd. Ik dacht nog wel dat dit alles voor mij was.
Ik loop maar meteen door naar de steiger. Daar trek ik een beker – ondrinkbare – koffie uit de DE-automaat. Dat kost me nog €1,75 ook! De Oerd ligt voor de kade, maar is niet in de vaart. Het wachten is op de Sier. Kijk, daar komt de Sier aanvaren. En dan volgt het debarkeren. Allemachtig, wat komt er een boel volk van boord! Oh ja, er zijn natuurlijk deelnemers/kijkers van de Triatlon bij en natuurlijk de standaard badgasten. Bij het buffet scoor ik een ontbijtje, daar had ik meer behoefte aan dan aan KMA. Hm, ik ga maar even aan dek kijken. Nou, het autodek staat goed vol. Het is vloed, de schipper van de Sier heeft het gas erop en al snel komt de steiger van Holwerd in beeld. Bij toeval sta ik vooraan in de rij en ik ben als een van de eersten van boord. Ik pak mijn rugzak en wandelstokken uit de bagagekar en spoed mij naar de bushalte. Bus 66 staat al te trappelen! Volgens de OV-reisinformatiesite zou ik in Leeuwarden – voor de laatste zeven minuten – over moeten stappen op een andere bus. Ik vraag het maar even, maar de chauffeur zegt dat hij tot het NS station rijdt. Dat is een meevaller want al bij al zijn we elf minuten achter op het schema. Maar dit is een sneldienst en de chauffeur rijdt als een scheermes. Ai, ik heb volgens de dienstregeling zes minuten overstaptijd, dat wordt kantje boord. Maar ik haal de trein in Leeuwarden nipt! De rest van de reis verloopt probleemloos en mooi op tijd ben ik thuis.
Sowieso heb ik het gevoel dat ik iets ondernomen heb en de teleurstelling van de gecancelde wandelreis in Oostenrijk ligt achter me. De wandelreis op Sicilië gaat ook al niet door – te weinig deelnemers – maar in plaats daarvan hebben Orchideetje en ik bij Djoser de wandelreis naar Andalusië geboekt. Dat gaat op 1 oktober gebeuren.
In elk geval zit het rondje Ameland er op en daarmee ook het Waddenwandelen.
Ok, Borkum dus niet, maar dat is een Duits eiland.
Eind oktober gaan we – met ons voltallige groepje – verder met het Groot-Frieslandpad. Eens kijken of we dat pad dit jaar onder de schoenzolen krijgen.
Ook dit keer heb ik alleen gelopen, dus ik hoef niemand te bedanken.