Zaterdag 30 mei 2015
Rhenen – Doorn
Ik lag er net in toen ik in de verte (het restaurant?) housemuziek hoorde. Niet erg hard, maar de bas hoorde ik goed. Dat duurde tot twee uur, pas daarna kon ik de slaap goed vatten. Trouwens, de ene na de andere regenbui trok over.
Om half zeven sta ik op. De zon schijnt, het waait niet en het is droog. Het lijkt wel zomer! Ik begin met een beker thee. Daarna volgt de havermoutse pap en een tweede beker thee. Inpakken en tegen achten mik ik het pasje in de brievenbus bij de receptie. Trouwens, die herrie vannacht kwam niet van het restaurant. De stoelen zijn nog net zo gestapeld als gisteravond en het ziet er net zo troosteloos uit. Er zal wel een ‘boerendisco’ in de buurt zitten.
Tja, voorlopig is het bos, bos en nog eens bos. De temperatuur loopt op en het terrein ook. Soms loop ik een eindje op met groepen wandelaars. Er is een wandeltocht uitgezet, begrijp ik. Ook zijn er vele ATB’ers actief. Het is me niet geheel duidelijk of ik hier uitkijk over de voormalige zandgroeve Kwintelooyen. En die huizen in de verte, is dat Veenendaal? Dit is nu echt een locatie om een duidelijk informatiepaneel neer te zetten. Voor de verandering beukenbos en een halfverhard pad. Dat loopt wel lekker weg. Er komt een bui aanzetten. Wordt het tijd voor het regenjack? Trouwens, is iemand zijn paard vergeten? En hier ziet het bos er bepaald ‘pierig’ uit. Opnieuw een bui en een beste ook. Mijn regenjack doe ik toch maar aan. Inmiddels is het weer droog. De plaatselijke trimclub kwam mij tegemoet. Achterwaarts maak ik deze foto. Bewogen uiteraard, want het tempo lag hoog. Tjonge, zon! KMA? Helaas, ’t Pannekoekhuis gaat pas om twaalf uur open en het is nu even na half elf. Daar ga ik niet op wachten. Het heeft hier zojuist geregend, de straat is nat. Hier vlakbij staat de korenmolen ’t Wissel. Hier loop ik de Amerongse Bovenpolder in. Iets verder staat een bankje (eindelijk!) en hier bereid ik koffie. Ik had nog krentenbrood van thuis, dat nuttig ik erbij. Er lopen hier wel een handvol Schotse Hooglanders rond, maar ze laten mij met rust. Ik heb er inmiddels 12 kilometer opzitten. Om kwart over elf stap ik weer op. Na een dikke kilometer komt de kerktoren van Amerongen in beeld. Het dorp Elst heb ik daarstraks links laten liggen, Amerongen laat ik rechts liggen. Net voor ik tegen Amerongen aanloop nog een foto van de Amerongse Bovenpolder. Zoals gezegd, Amerongen laat ik rechts liggen. Maar kasteel Amerongen pak ik even mee. Het kasteel werd in 1256 voor het eerst vermeld. In 1673 verwoestten de Franse troepen het kasteel. Op de puinhopen werd het huidige huis gebouwd. Het kasteel is te bezichtigen, maar daar heb ik helaas geen tijd voor. De bewoner is vermoedelijk lid van de vereniging ‘Groei en bloei’! Hier splitsen de wandelroutes zich. Nou, dapper hoor, 40 of 50 kilometer. Kijk, Landgoed Zuylestein. Hoewel, is dit alles? Dit is toch niet het optrekje van de tuinman? Ik moet een halve kilometer over de Lekdijk lopen. ’t Is zaterdag en redelijk weer.
De motoren krijg ik links en rechts om de oren. Nog een blik op de uiterwaarden, zo direct sla ik rechtsaf. Dit is zeker de aan- en aftakroute naar de Lekdijk. Van de motoren ben ik nog niet af. Vanmorgen liep ik merendeels door bossen, hier is het akkerbouwgebied. Koud is het niet met 20 graden in de plus, maar de wind heb ik bepaald tegen. Verderop wordt het weer wat ‘bossiger’, ik hoop dan wat meer uit de wind te lopen. Ik loop een klein stukje op met het Utrechtpad. Dat pad heb ik in 2007 gelopen. Zolang geleden alweer?
En nog iets verder kom ik terecht op het Landgoed Broekhuizen. Het kasteel, zeg maar ‘landhuis’, dateert in de huidige vorm uit 1810. Het landhuis verkeerde in slechte staat, maar in 2007 begon Staatsbosbeheer met een grondige restauratie. Momenteel is het pand eigendom van een particuliere belegger. Ik loop een heel stuk langs de vijverpartij en maak een paar foto’s.
Als ik goed kijk zie ik allemaal ophanghaken (dat heten ‘duimen’) voor luiken naast de ramen en deuren. Die luiken zullen in renovatie zijn. Nou, dat is een hele klus! Een rustpunt, daar kan ik even gebruik van maken. Ik heb nog een heel gesprek met een echtpaar, dat aan het fietsen is. Om drie uur loop ik weer verder. Waarom maakte ik deze foto? Oh ja, de mais staat vol onkruid. Ik weet er wel wat op, gewoon spuiten met Round-up. Dan moet je natuurlijk wel gemodificeerd zaad hebben gebruikt. De Jacobshoeve. Hij staat op de kaart, dus weet ik precies waar ik mij bevind. Ik kan natuurlijk ook op mijn GPS kijken, maar nu heb ik meer overzicht. Hm, nog een kilometer of vier naar het dorp Langbroek. En dan nog naar Doorn, ik ben er nog lang niet. Het is kwart over drie. Ik hoop toch niet dat ik een kilometers lang graspad krijg. Zo’n graspad drukt het tempo behoorlijk. Oh, ’t valt mee, het graspad leidt om boerderij Het Boompje heen. De boer houdt zeker niet van pottenkijkers. Hm, de boer houdt niet van dierziektes, neem ik aan.
Dit is de Groenesteynse Steeg. Het lijkt me meer een dijkje toe. Dit moet de 17e eeuwse poort zijn van het gesloopte kasteel Groenestein (afwijkende spelling). Hier vlakbij staat ook landhuis Sandenburg. Het gelijknamige kasteel wordt voor het eerst genoemd in 1391. Het huidige landhuis dateert uit 1862 en wordt nog steeds bewoond door de familie van Lynden van Sandenburg. Hoewel, de voormalige stal, het koetshuis en de bovenste verdieping is in gebruik door bedrijven. Sowieso is het een sprookjesachtig geheel en zou zo aan de Loire kunnen staan. Kun je er trouwen en feesten (vergaderen)? Zo te lezen wel! Even na vieren loop ik Langbroek in. Ik ben bijna door mijn limonade heen. Zou er hier een supermarkt zijn? Nou, best wel een leuk hofje compleet met dorpspomp. Jammer alleen van al dat geparkeerde blik. Inderdaad, er is hier een supermarkt, maar die is een kwartiertje geleden dichtgegaan.
Dat is ook wat!
Hm, een stukje asfalt, straks mag ik rechtsaf. Iets verder staat de 13e eeuwse woontoren van kasteel Lunenburg. Het kasteel zelf werd door een bombardement in 1944 verwoest, waarschijnlijk omdat er Duitse legervoertuigen onder de bomen stonden geparkeerd. Ik heb de borden al meer gezien, maar hier ‘loopt’ de LF4 van Den Haag naar Enschede. Deze LF heb ik met Orchideetje gefietst in 2012 en 2014. Limousin koeien. Ja, die haal ik er altijd wel uit. Ze zien er gewoon schattig uit. Oh, dit is even schrikken! Dit kan toch niet waar zijn! Nou ja, je kunt gewoon een vleespakket bestellen, dan wordt je niet geconfronteerd met de ‘leveranciers’. Zo te zien wordt hier een reusachtige manege uit de grond gestampt. Ik dacht dat het met de hobbypaarden – gezien de crisis – wat minder ging. Geere-stein heet het huis, maar ik kan het niet op de kaart terugvinden. Zeker niet belangrijk genoeg. Is dit het Militair Revalidatiecentrum Doorn? Ik ben hier in het verleden weleens bij iemand op bezoek geweest. Het hek zit potdicht, maar ja, ’t is zaterdag. Of zou de boel opgeheven zijn? Het ziet er achter het hek schoon en opgeruimd uit. Ik moet het eens navragen. Ik loop achterlangs Huis Doorn, de ingang zit aan de andere kant. In het verleden heb ik eens een bezoek gebracht aan Huis Doorn, bekend van het verblijf van de Duitse ex-keizer Wilhelm II van 1920 tot zijn dood in 1941.
Volgens de kaart heb ik er zo’n 30 kilometer opzitten, ik heb het wel een beetje gehad. Oeps, in het levendige, zonnige centrum van Doorn zie ik een Appie, die open is. Meteen schaf ik twee flessen fris aan, die heb ik alvast.
De terrassen zien er aantrekkelijk uit. Zal ik een colaatje nuttigen? Dat doe ik en ik zit prima op het terras. Ik zie dat je in dit café-restaurant ook kunt eten. Als ik dat doe hoef ik straks niet te koken. Dat is wel een aantrekkelijk idee. Ik bestel Spaanse tomatensoep. ’t Is veel, ’t is heet en ’t is pittig! Daarna komen de gebakken kippendijen door. De kok heeft het voorwerk al gedaan, ik hoef het alleen maar op te eten. Prima, alleen de koolsalade is mij te zuur. Het heet hier Gasterij De Kluis, nou, een aanrader!Ik reken €24,20 af. Dat is toch reëel. Ik laat twee bidons met water vullen, dat is genoeg voor vanavond en morgenvroeg. Om kwart voor zeven stap ik op.
Ik loop Doorn in noordelijke richting door en daarna het bos in. Vreemd, het is hier toch tamelijk toeristisch, maar een camping is er niet. Dat wordt dus wildkamperen. Het is even zoeken, want er lopen hier allemachtig veel paden. Als ik het bos inloop sta ik zo weer op een ander pad. Nu brengt GPS uitkomst, ik kan een locatie uitzoeken waar ik redelijk ver van de paden af zit. Om half acht staat mijn tent en ik geef het coördinaat mobiel door aan Orchideetje. Je weet maar nooit, als me wat overkomt vinden ze me hier anders echt niet.
Op een bekertje wijn had ik nog recht, ik zit prima half in mijn tent. Het is hier werkelijk stil, ik zal geen last hebben van disco-toestanden.
Ai, een hond rent rond mijn tent en in de verte hoor ik mensen praten. De hond blaft tweemaal en houdt het dan voor gezien. De honduitlaters zullen wel gedacht hebben dat de hond een konijntje zag. Tandenpoetsen en daarna kruip ik erin.