Maandag 23 maart 2015
Bosgebied Hoenderloo – Otterlo
Ik word uit mijzelf wakker en om kwart over zes sta ik op. Ik voel aan mijn gezicht dat het fris is. Nou, ik had gisteravond behoorlijk ‘last’ van mijn Tomaat & gehakt diner. Dat eet ik dus echt niet meer. Kijk, ik zie op mijn GPS dat het buiten 2 graden in de min is. Het ziet er iets ‘wit’ uit. Ik begin met een beker thee en daarna havermoutse pap. Nog een beker thee en daarna begin ik met het inpakken van mijn rugzak.
Precies één minuut over acht lopen we het bos uit en komen op een breed zandpad terecht. Het is bevroren, dat loopt wel lekker weg. Vijf minuutjes later worden we ingehaald door… de boswachter in zijn 4-wiel. Hij kijkt naar ons, maar kan ons uiteraard niets maken. Wat zou hij denken? Misschien wel niets.
Een stukje verder draaien we een fietspad op. Dat loopt ook wel lekker weg. Zoals gezegd, het heeft iets gevroren vannacht en de natuur oogt ‘wit’. Het zandpad is bevroren en de plasjes water ook. We bevinden ons hier middenin het Bosgebied van Hoenderloo. Daar lopen we nu naartoe, naar het dorpje Hoenderloo, bedoel ik. Onnodig te zeggen dat we op dit vroege uur geen levende ziel zien. Dit is het heidegebied van de Schenkenshul, tevens het hoogste punt van het Trekvogelpad (+ 80 meter). Oh ja, de geel/rode markering geeft aan dat we óók op het Veluwe Zwerfpad zitten. Hier ben ik in 2007 ook al geweest. Hoenderloo ligt hier niet zover vandaan, voor de scouts is dit een prima kampeerterrein. Lees ik goed dat overige kampeerders hier ook welkom zijn? Wij lopen niet rechtstreeks naar Hoenderloo, maar lopen helemaal om het Bungalowpark Miggelenberg heen.
Waarom zijn niet alle stickers voorzien van de naam van het pad? Dat wordt zeker te duur. We naderen Hoenderloo, dit pand ziet er goed uit. Om kwart voor tien lopen we Hoenderloo in. We kiezen voor de weg door het centrum, want het loopt tegen koffietijd. Toentertijd heb ik in Hoenderloo de KMA genoten en ik herinner me dat de Appeltaart van buitengewone kwaliteit was. Het water loopt al in mijn mond (Pavlov-reactie). Ook deze geiten wachten op de KMA. Dit ‘Elektriciteitsmuseum’ zie ik voor het eerst. Ik denk dat het een ietwat uit de hand gelopen hobby betreft. De ‘beheerder’ loopt net weg, ik neem aan dat de boel gesloten is. ‘Rust een Weinig’ ziet er prima uit, helaas is het gesloten. Ai, ’de Boer’nkinkel’ daar zaten we toentertijd. Helaas is dit restaurant ook gesloten. Ook de bakker annex lunchroom is dicht.
Wat is dat voor een mini-huisje? Er staat een picknickbank, daar nemen we plaats.Het weer is tenslotte prima, inmiddels is het 10 graden in de plus. Ik zet water op voor de koffie en maak intussen een foto van het informatiebordje. Nou, helder en ook nog goed leesbaar. De eigengemaakte koffie met boterkoek laat ik me goed smaken, het scheelt meteen weer gewicht. Om halfelf stappen we weer op, maar eerst trek ik mijn fleece uit.
Op een steenworp afstand is de ingang van het Nationale park De Hoge Veluwe (https://www.hogeveluwe.nl). Toentertijd doneerde ik €6,-, nu is het €8,80. Kijk eens wat een prachtig bord! Wij lopen het wit/rood gemarkeerde Trekvogelpad/Veluws Zwerfpad à 13,4 km. Dat loop ik dus ‘dubbel’, maar je hoort elk pad echt te lopen. Een paddenstoel, eerst lopen we naar het jachtslot St. Hubertus. We treffen het bijzonder goed met het weer! Druk is het niet. Op de toegangsweg naar het jachtslot staat dit beeld van Flora, in de Romeinse mythologie de godin van de lente. Hier staat ook een informatief bord met betrekking tot het echtpaar Kröller-Müller, het Jachthuis Sint Hubertus en de legende. Wat er niet bijstaat: de architect Berlage heeft inderdaad alles ontworpen, maar het echtpaar bemoeide zich met alle details. Op een gegeven moment was Berlage het zat en trok hij zich terug. De architect Henry van de Velde nam het van Berlage over en maakte de klus af. En dit is het Jachtslot (ook wel Jachthuis) Sint Hubertus (https://nl.wikipedia.org/wiki/Jachthuis_Sint-Hubertus). In het verleden heb ik een rondleiding ‘genoten’. Ik vind het een prachtig pand. Zo te zien is er momenteel een verbouwing aan de gang. Update: de verbouwing is achter de rug, de groene container is een toiletgroep die binnenkort wordt weggehaald. De route loopt om het jachtslot heen, hier een foto van de zijkant. En hier een foto vanaf de vijver. Deze gans (zo te zien) is nog niet zo lang geleden overleden. Voor het Jachtslot is een enorme vijver gegraven in de vorm van een hertengewei. Het laatste gedeelte van de vijver is moerassig gebied. In de verte staat het pompgebouw. Ook hier staat weer een duidelijk informatiebord, stonden die er acht jaar geleden ook al? En dit is het pompgebouw, ik vind het wel iets hebben. Opnieuw een informatiebord. De Stenen Brug met op de achtergrond het jachtslot. OK, een kleine drie kilometer bosgebied en dan zijn we bij restaurant De Koperen Kop.
Het is niet uitsluitend bos, rechts van ons ligt het Otterlose Zand. Tegen enen bereiken we de Koperen Kop. Het is maandag en dan is het meestal redelijk rustig. Het is zelfbediening hier, dan scheelt in de personeelskosten. Ik pak een koffiekopje en plaats dat onder de koffiezetter. Nou, dat gaat rap en de helft van de koffie loopt over de rand van het kopje. Het blijkt dat ik een espresso-kopje heb gepakt. Tja, moet ik daar ook al op letten? Van de kassière mag ik een nieuwe poging wagen en reken eerst €2,30 af. OK, dit keer tap ik een grote kop koffie. Ik eet er mijn laatste twee boterhammen van thuis bij op. Dat is natuurlijk niet toegestaan, maar er loopt zo weinig personeel rond dat het wel kan. Zo’n zelfbedieningssysteem heeft zijn voordelen. Tot besluit tapt Johan voor ons twee (grote) bekers cola (voor de dorst). Dat kost me €2,80. Om twee uur stappen we op.
Buiten staat een buitenmodel paddenstoel. Een kilometertje verder bereiken we het Pampelse Zand, opnieuw een stuifzandgebied. Het Pampelse Zand wordt aan de noordzijde begrensd door de Franse Berg. Eerst twee informatieborden. Het is hier een tikje geaccidenteerd. Opnieuw een informatiebord, op de afbeelding uit 1888 is Helene 19 en Anton 26 jaar oud. Dit is wel een bijzondere plek. Overigens, de as van Sam van Deventer (een intieme vriend van Helene Kröller-Müller) is begraven aan de rand van deze begraafplaats evenals de urn van zijn vrouw.
De begraafplaats is omgeven door een hek, dichterbij kom je niet. Iets verder kijken we uit over het Pampelse Zand, zo ongeveer zien de Kröller-Müllers het ook vanuit hun graven. Op deze locatie had Helene Kröller-Müller haar museum willen laten bouwen. De keermuren staan er nog. We lopen nog steeds op de Franse Berg, het is hier zeer geaccidenteerd. Op de foto komt dat er niet zo uit, maar de diepte is adembenemend. En nog hoger gaat het. Ze zijn hier behoorlijk aan het kappen geweest, dat bos aan de andere kant van de oriënteertafel mag van mij ook weg. Inmiddels hebben we drie kilometer bos achter ons liggen en is het kwart over drie. Dit is de ingang Otterlo, voor ons de uitgang. We kunnen het Nationale park De Hoge Veluwe op ons conto bijschrijven. We naderen Otterlo, ik meen dat dit pand een zorginstelling is. Tegen halfvier lopen we Otterlo in. Iets verder is aan de rechterkant een monument. We mogen onze Canadese bevrijders wel eeuwig dankbaar zijn. Er zijn er nog heel wat gesneuveld. Restaurant De Waldhoorn lijkt ons wel wat. Het is open en we bestellen een grote beker warme chocolademelk mét slagroom.
Nou, prima! We kunnen er weer tegen. OK, voor deze traktatie zijn we wel €2,80 kwijt.
Om kwart over vier stappen we op.
Iets verder lopen we langs de kerk van de Nederlands Hervormde Gemeente.
We doorkruisen de ‘Bible-Belt’, maar dit is gewoon een PKN-kerk. Overal staan zonnebloemen in het dorp. We lieten ons dat vertellen in De Waldhoorn, maar dit jaar staat ‘Van Gogh’ centraal in Otterlo. Het is al over halfvijf en de bewolking neemt toe. Hier lopen we achter Bungalowpark De Zanding langs. Uiteraard hebben we onze bidons laten vullen in De Waldhoorn. De Arnhemse Weg zijn we overgestoken, nu is het uitkijken naar een goede kampeerplek. En die plek vinden we om vijf uur. We hebben er volgens GPS 31.25 kilometer opzitten. Volgens het wandelboekje zijn het er 27, maar je loopt altijd iets meer. Het is momenteel 12 graden in de plus. Snel zet ik mijn tentje op en bel eerst even naar Orchideetje.
Ook thuis gaat alles goed. Ik begin met een slokje Merlot, dan een kerriesoepje en als laatste bereid ik een Knorr Al pesto, Parmezaanse kaas & basilicum. Is dit iets nieuws? Heel lekker is het niet.
De afwas, tandenpoetsen en even na zevenen lig ik erin. Het is nog licht, het is veel handiger (sneller) en veiliger (je verraadt je niet met het licht van een hoofdlampje) dan ‘martelen’ in het donker. Ik hoor van Johan dat het vannacht boven nul blijft.