Zondag 25 september 2011
Waver – Muiden
Om half zeven sta ik op. Het is erg mistig. Vannacht heb ik gelukkig geen vliegtuigen gehoord, de eerste hoorde ik pas om 07.00 uur. Goed geslapen dus. Tegen achten gaan we op weg. We lopen pal oost en snijden een klein stukje af om weer op de route te komen. Eigenlijk ‘mag’ dat niet, daarom heb ik het er verder niet over.
Al snel bereiken we het natuurreservaat Botshol. Eerlijk gezegd heb ik niet zoveel met ‘gevogelte’, maar dit natuurreservaat heeft wel iets. We zien een groepje fotografen uitgerust met telelenzen een mistig paadje oplopen. Verder is er geen mens te zien.
Wel heel bijzonder, zeker nu de zon net opkomt. Tjonge, wat is dit nu weer? Dit heb ik nog nooit meegemaakt! Op een grasdijk staan een stuk of vijf tenten. Er is geen mens te zien, ze liggen nog op één oor zeker. Het is gisteravond zeker erg gezellig geweest getuige de (lege) wijnflessen, de (lege) blikjes bier en de resten van een kampvuurtje. Hier zullen ze toch geen toestemming voor hebben zo midden in dit natuurgebied. Ik hoop toch dat ze alles opruimen, want anders zullen boswachters strenger op wildkamperen gaan controleren. Bij de Nellesteinse brug lopen we bijna verkeerd. We moeten naar het oosten, maar de markering in westelijke richting valt eerder op. Dit is de route tijdens het broedseizoen, die moeten we nu dus niet hebben. Overigens, deze boer kan moeilijk iets weggooien. De Proosdijerssluis steken we over. Het ziet er keurig uit, maar de sluiswachter is net aan het soppen. Iets verder is restaurant Bon. Het is pas kwart over negen, maar ja, dit restaurant is tenminste open. Binnen zitten een aantal mannen die voornemens zijn om vandaag het water op te gaan. Tja, we zitten hier vlakbij de Vinkeveense plassen.
Het is prachtig weer en we kunnen buiten zitten. Even verder kunnen we door een tunnel onder de A2 door. Volgens het boekje zou de tunnel pas in 2012 gereed zijn, maar ze zijn zeker voor op het schema. Dat is gunstig, we snijden een stukje af en de route langs het riviertje de Winkel is erg mooi. Het schiet al lekker op naar Abcoude, want daar pakken we een stukje van mee. Is dit nu geen fraaie aanleunwoning? Dit is het gemeentehuis van Abcoude. Hoewel, op 1 januari 2011 is Abcoude opgegaan in de gemeente ‘De Ronde Venen’. Kijk, ik ben voor zo’n duidelijke en aansprekende naam. Ook gemakkelijk om te leren voor de basisschoolleerlingen.
Zou er al een nieuwe bestemming zijn voor het voormalige gemeentehuis? Voor de ophaalbrug slaan we rechtsaf. Welke kerk dit is, ik heb geen idee. Of zou het ook een voormalig kerkgebouw zijn? Zou dit idyllische riviertje de Gein zijn? Dat moet wel bijna. Helaas schept de kaart in het wandelboekje geen duidelijkheid. Mooi wonen zo. Voor het fort van Abcoude moeten we van de route afwijken. Ongetwijfeld staan we daar voor een gesloten poort. Dat geloven we zo ook wel.
Dit is in elk geval het aquaduct onder de Gein door. Er ligt hier een groot aantal sporen, het zal wel nodig zijn. Hier lopen we echt langs het riviertje de Gein. Ik heb hier al eerder gelopen, maar toen regende het. Dan is er niet zoveel aan. Nu is het prachtig weer en de temperatuur is
22 graden in de plus. Van mij mag het de komende maanden wel zo blijven. En hier – in tegenlicht – de poldermolen Delphine uit 1874. Het is een grondzeiler en zo te lezen draaivaardig. Iets verder liggen de Batterijen aan het Gein. Het zijn aarden verdedigingswerken, die feitelijk al zijn aangelegd tussen 1805 – 1810. Iets verder verlaten we de Gein en lopen verder in oostelijke richting. Te zijner tijd kunnen we Fort Nigtevecht links laten liggen en per (fiets)brug het Amsterdam-Rijnkanaal oversteken naar Nigtevecht. Helaas, die (fiets)brug is er nog niet, dus laten we het fort – in tegenlicht – rechts liggen. Nu moeten we 3 kilometer over het fietspad langs het Amsterdam-Rijnkanaal om bij Driemond de brug te pakken. We worden ingehaald door de Britannia, het lijkt me een hotelschip. Landelijk is het sowieso. Om half een lopen we over de brug bij Driemond. Straks een stukje terug langs het Amsterdam-Rijnkanaal en daarna richting Weesp. Uiteraard is het heerlijk lopen over zo’n strak fietspad. Deze zwanen zijn op familiebezoek geweest en zwemmen nu weer op huis aan. Dwars door de weilanden lopen we richting Vecht. Weesp laten we links liggen. Om half twee bereiken we de Vecht. Hier ligt ook Fort Hinderdam, maar dat schijnt volledig overwoekerd te zijn. Het is een experiment van Natuurmonumenten. Het is maar dat u weet wat er met uw geld wordt gedaan. De Vecht is een prachtige rivier, helaas, dat vinden woonbooteigenaren ook. Om twee uur steken we de ophaalbrug over. Ik ben hier eerder geweest, want het Floris V pad loopt hier ook. Iets verder staat dit bermmonument. Hier zijn op 30 augustus 1995 drie jonge mannen om het leven gekomen. Het is dus al weer heel wat jaren geleden. Opnieuw de Vecht. Het is prachtig weer, dus druk op het water. Sloepen zijn ook populair. Dit gemaal ken ik, want het Waterliniepad komt hier ook langs. Wat een beetje jammer is, het voetpad langs en over het Fort Uitermeer is gesloten i.v.m. renovatie. We pauzeren hier op een bankje. Tjonge, het is druk op de weg met wandelaars, fietsers, motoren en cabrio’s. Iedereen neemt het ervan.
Ook op de Vecht blijft het druk. Zou zo’n sloep niet iets voor mij zijn? Iedereen mag mee, wel iets te knagen en te drinken meenemen graag. Wat zou zo’n ding nu kosten? Voor de tweede maal naderen we Weesp. We hebben een behoorlijk ‘ommetje’ gemaakt. Maar ook dit keer lopen we Weesp niet in, maar lopen verder langs de Vecht. Aan de overzijde staan twee molens, de zaagmolen De Eendracht uit 1691 en de korenmolen De Vriendschap uit 1900. Op naar Muiden! Rechts staat een leuk huisje. Kijk, dit bedoel ik nu. Maar liefst twee sloepen afgeladen met familie en vrienden.
Hopelijk heeft iedereen gedacht aan knagen en drinken. Ik heb hier eerder gelopen en weet dat de Vecht tussen Weesp en Muiden helemaal volgebouwd is met woonboten. ’t Is jammer. We lopen onder de A1 door en iets verder ligt de MU1 voor anker. Feitelijk loopt de route via het ‘Muizenfort’, en via de ingang van het Muiderslot naar het laatste fort van de route: de Westbatterij Muiden. Dit traject hebben we al gelopen tijdens het Zuiderzeepad, dus laten we het nu achterwege. We houden links aan en lopen langs de kerk. We steken de brug over en vanaf de brug maak ik een foto van het Muiderslot.
Dat ligt er zoals altijd weer prachtig bij. Ook vanaf de brug maak ik een foto van de volle terrassen. Tja, iedereen klaagt over de dure horeca, maar probeer maar eens een plekje te vinden. Wij lopen door, het is al kwart over vier en met een beetje geluk kunnen we de bus van 16.23 uur halen.
We steken weer een brug over en slaan linksaf. Om 16.20 uur staan we bij de bushalte en drie minuten later komt de bus voorrijden. Wat een timing! We hebben er maar liefst 32.66 kilometer opzitten, meer dan genoeg voor zo’n laatste dag. De NS heeft het vandaag goed voor elkaar en om half zeven ben ik thuis. Toch een uur vroeger dan mijn planning. Vandaar dat we niet naar Peacocks gaan, Orchideetje heeft eten gehaald bij de Hindoestaan. Ai, met een – verdiend – biertje erbij smaakt dat overheerlijk. OK, de Stelling van Amsterdam zit erop. Joke: bedankt!