Zondag 29 mei 2011
Kats – Neeltje Jans
Om half zeven sta ik op. Ik maak thee en havermoutse pap. Dit keer lukt het laatste boven verwachting. Om kwart voor acht gaan we op pad. Het is droog en 12 graden in de plus. Wel hebben we de forse wind schuin tegen. Tjonge, ik krijg nog wat van die tegenwind. We lopen de Groene Weg weer af en slaan voor de Zeelandbrug linksaf en gaan verder over de dijk. Hier ligt de Zeelandbrug alweer een stuk achter ons. Hier is iemand zijn kanon vergeten. Dit is de jachthaven van Colijnsplaat. Zo te zien zijn al deze jachtjes te koop. Zeilen heeft zeker wel wat (als kind heb ik met een kleine BM gezeild), maar ja, zeker zo’n zeewaardig jacht is een dure hobby. Kijk, daar is een restaurant en zo te zien is hij open. Helaas, als we dichterbij komen blijkt het een winkel in hengelsportartikelen te zijn. Ik probeer het toch, maar helaas, aan koffie kan de ietwat chagrijnige verkoper me niet helpen. Voor straf koop ik dus ook geen hengel. Overigens, het is vandaag zondag. Is dit niet de Bible-belt?
Iets verder is iemand pieren aan het zoeken. Is dit niet in strijd met de zondagsrust? Links van ons ligt een camping, hoewel, het ziet er meer uit als een bungalowpark. Iets verder draaien we de grasdijk op. Hebben we toch nog een stukje onverhard. Kijk, een mooi informatiebord en verderop staat er nog een. Ook de EU heeft meebetaald aan deze borden, dat is toch fideel. Dit is nu zo’n inlage. Ook hier lopen er schapen op de dijk en ze zijn net zo nerveus als de schapen die gisteren voor me uitliepen. Hier is Albert om het leven gekomen. Slechts 26 jaar mocht hij worden. Wat is hier precies gebeurd? Opnieuw een inlage, met aan de andere kant van de dijk de Oosterschelde. Uiteraard is dit de Oosterschelde met in de verte – nauwelijks zichtbaar – de Oosterscheldekering. Daar moeten we heen. De kortste verbinding tussen twee punten is een rechte lijn. In Zeeland denken ze in dijken. De kortste verbinding naar de Oosterscheldekering is dus een rechte dijk. Uiteraard staat er een flinke tegenwind. Ondertussen passeren we de ene na de andere inlage. Heel wat stormen hebben hier de afgelopen eeuwen huisgehouden. Strand, maar strandweer is het zeker niet. Dit gezinnetje staat er ietwat verkleumd bij.
Aan de andere kant van de dijk bevindt zich de Roompot, een groot bungalowpark. Hoewel, het heet het ‘Roompot Beach Resort’! Dus dan heb je wel wat! Ik ben even van de rechte dijk afgeweken om dit plaatje van de Oosterscheldekering te maken. Even na twaalven bereiken we een camping met een restaurant. Daar laten we ons de koffie/thee goed smaken. Na zo’n half uurtje stappen we op. Oeps, het weer is zich enigszins aan het herstellen.
Tja, nu hoeft het niet meer, de Oosterscheldekering is al vlakbij.
Een windmolen en hij draait ook nog. Om kwart voor een lopen we de Oosterscheldekering op en verlaten Noord-Beveland.
Ik heb al vaker over de Oosterscheldekering geschreven. Dat laat ik nu achterwege, maar het blijft een imposant bouwwerk. Zou dit standhouden ondanks de verwoestende kracht van het water? Ik kan het me bijna niet voorstellen. Hier zijn we het eerste gedeelte van de Oosterscheldekering over en op weg naar het voormalige werkeiland Neeltje Jans. Links van ons is een breed strand en daar word aan kitesurfen gedaan. Daar moet je als wandelaar zeker niet te dicht bij in de buurt komen. Neeltje Jans was dus een (werk)eiland, vandaar dat de asfaltweg enigszins gekromd is.
In de verte staat het betonnen gebouw van Rijkswaterstaat. Van daaruit worden de schuiven bediend. Gelukkig is het niet allemaal asfalt, we mogen op weg naar het voorlichtingscentrum nog een kilometer door de ‘duinen’ banjeren. En hier zijn we er. We hebben er bijna 25 kilometer opzitten, met een gemiddelde van 5 km/u. Dit is het voorlichtingscentrum. Nou ja, het voorlichtingscentrum is in 2002 afgebrand en in plaats daarvan verrees dit futuristische Aqua-edutainment. Van alles en nog wat is er in dit ‘pretpark’ te doen. Eén ding is vergeten, namelijk er is niet gedacht aan de wandelaar die bijna een uur op de bus moet wachten. Die wandelaar moet om het restaurant te bereiken eerst de intree à €21,- voldoen. Dat wordt dus een hele dure kop koffie. Ik weet het, ik ben hier al eerder tegenaan gelopen, maar ik probeer het toch. Volgens mij heeft de LAW contact opgenomen naar aanleiding van mijn ‘klacht’, want de man achter het loket reageert enigszins beschaamd. Nee, helaas, zonder intree te betalen kan er geen gebruik worden gemaakt van het restaurant. Ik blijf het een schande vinden.
OK, gelukkig is het droog en ietwat zonnig. Tot mijn verbazing stopt de bus niet voor de ingang, maar moeten we nog een minuut of tien lopen naar de N57. Bus 133 moeten we hebben en die gaat pas om 14.43 uur. Nog ruim een half uur wachten dus. De bus is mooi op tijd – ik klaag nergens over – en een half uurtje later staan we op station Middelburg. Daar moeten we 45 minuten wachten op de aansluiting – eigenlijk kun je dit geen aansluiting noemen – naar Rotterdam. We nemen er maar een kop koffie/thee met een broodje op. Er wordt omgeroepen dat er werkzaamheden aan de gang zijn tussen Rotterdam en Utrecht. Ook dat nog.
Als we in Rotterdam aankomen blijken de (uitgelopen) werkzaamheden afgerond en kunnen we zonder problemen doorreizen naar Utrecht. Het valt dus toch weer mee (zoals meestal). Even na zevenen ben ik thuis. Het zit er weer op. Tja, het weer was veel slechter dan verwacht en er stond ook behoorlijk veel tegenwind. Over het traject kan ik tamelijk kort zijn. Ik vond het tamelijk saai. OK, eind juli het tweede deel, ik hoop dan op beter weer en een mooier traject. Joke: bedankt!