Zondag 26 januari 2013
Oeding – Winterswijk
Ook vandaag word ik om zes uur wakker en blijf nog een kwartiertje liggen om te controleren of de wekker het wel doet. Nou, hij doet het! Vannacht heb ik het lang horen regenen, dat was zeker de regen die eigenlijk overdag had moeten vallen. Nu is het droog, daar ben ik wel blij mee. Voor de thee en de havermoutse pap heb ik nog genoeg gas en eventueel ook nog voor een mogelijke beker koffie onderweg. Het is zondag, alles zal wel dicht zijn.
Om vijf voor acht gaan we van start, op naar Winterswijk.
Even verder staat er weer zo’n pracht van een informatiepaneel. De wapensteen staat er ook. Aan markeringen mankeert het niet. Wij volgen de rood-witte markering, die steekt wel pover af bij al die prachtige bordjes. Dit moet wel bijna de Boven Slinge zijn, helaas weer geen coördinaat. Tja, een GPS heeft gewoon een minuutje nodig om 3 à 4 satellieten te vinden. Helaas ben ik vergeten om een foto te maken van het Texaco tankstation dat we ontwaren. We zijn inmiddels weer in Nederland. Koffie is er, redelijk te drinken ook nog.
Ik durf er niet naar te vragen, maar Johan stuurt het gesprek tactisch de kant op van de benzineprijzen. Tja, een paar honderd meter verder is de grens en daar ligt het stadje Oeding. De benzine is daar €0,21 per liter goedkoper! Dat scheelt op een volle tank zo €11,-!! Dat heet nu beleid! De VVD en de PvdA gaan in de grensstreek geen punten scoren met de Gemeenteraadsverkiezingen van 19 maart 2014. Overigens, de pallets koffie vallen me op. De koffie is hier goedkoper dan in Duitsland. Even later komt er een Duitser om een paar pakken koffie te scoren. Kan iemand mij het EU-beleid in een paar zinnen uitleggen?
Het ziet er nogal gesloten uit. Is de club soms failliet? Dat het vannacht behoorlijk geregend heeft is goed te zien. Zo te zien is er beter weer op komst. Ook deze handwijzer hangt vol bordjes. Zelfs het Noaberpad staat erop. Toch denk ik dat binnen een jaar of tien dit soort handwijzers verdwijnen. Iedereen heeft dan de routes op zijn GPS of smartphone staan. Het onderhoud is het probleem. Sowieso kan deze handwijzer wel een sopje gebruiken, bovendien eindigt het Noaberpad niet meer in Emmerich maar in Kleve. ‘Nieuwe Schans’ klopt niet, tegenwoordig heet het dorp ‘Bad Nieuweschans’. Hier lopen we Duitsland uit en Nederland in. Was hier toentertijd een douanepost gevestigd? Het bord is blijven hangen, mogelijk uit nostalgie. Sowieso is er veel geld gestoken in de informatieborden. Zou het hier ’s zomers drukker zijn met wandelaars? Anders staan die borden hier voor joker. Iets verder lopen we langs de zogeheten Italiaanse Meren. Veel krijgen we er niet van te zien, de Meren liggen verderop in het bos. Dit weiland staat zo goed als blank. Even wat vorst en de schaatsen kunnen onder gebonden worden. Inmiddels lopen we weer in Duitsland, gelukkig heb ik mijn paspoort bij me. Ik vermoed dat hier varkens gefokt worden. De ventilatiepijpen doen precies wat ze moeten doen, namelijk de stank afvoeren. Zo te ruiken hebben ze hier geen luchtwasinstallatie. Stukjes weiland worden afgewisseld met bos. Het is echt een afwisselend landschap hier. Opnieuw zo’n prachtige schuilhut. Dit is het tracé van de voormalige goederenspoorlijn Winterswijk – Borken. In 1975 werd de lijn buitengebruik gesteld. In de wandelgids staat een foto van de spoordijk met keurige bielzen en daarop rails. Dat is zeker een oude foto. Lang zal het lijntje niet geweest zijn. Voor de laatste maal vandaag steken we de grens over. OK, iets verder ligt dat laatste stukje spoorlijn. Nu herken ik het pas. Toen met het Scholtenpad ben ik hier ook geweest. Bij het Nonneven groeit de vleesetende zonnedauw. Dat plantje laat zich waarschijnlijk pas in het voorjaar zien. Deze rups is er vroeg bij. Ik hoop voor hem dat we geen vorst meer krijgen. Of weet deze rups misschien dat de winter voorbij is? In deze contreien is het gebruikelijk om tijdens de paasdagen een (groot) vuur te ontsteken. Ik schreef daar al eerder over. Hier zijn ze al druk geweest om snoeihout te verzamelen. ’t Is niet veel, maar er schijnt een waterig zonnetje. De klinkerweg ligt er mooi bij en druk is het niet. Nou, die rups heeft het goed gezien. Deze molshopen bewijzen dat de winter voorbij is. Maarten ’t Hart schreef het jaren geleden al in een column: ‘Liever een mol, dan Erwin Krol’. Hier liggen een aantal kuubs hout te wachten tot het weer winter wordt. Een bermmonument, altijd tragisch. Deze jongeman is net geen 21 jaar geworden.
De boom ontbeert een groot stuk schors. Erg bochtig is de weg niet, het zal wel hard gegaan zijn. Tja, we zijn er bijna en nu pas komt de zon een beetje door. Was het alle dagen maar dit weer geweest! Toch mogen we niet mopperen. De boerderij spiegelt zo mooi in de vijver, daarom maakte ik deze foto. ’t Is niet altijd asfalt of klinkerweg. Op slecht verharde wegen is het prima wandelen. Het valt me elke keer weer op hoeveel creatievelingen Nederland telt. Met wat hout (trespa?) en verf kunnen ze uren bezig zijn. Maar dan heb je ook wat! Het is al heel wat jaren geleden dat ik een bezoek bracht aan Mayrhofen. Nog een staartje bos en we lopen Winterswijk in. Op naar het station dat we om kwart voor één bereiken. De trein vertrekt over vijf minuten! Ach, dat is slechts een kwestie van plannen. We hebben er vandaag 17 kilometer opzitten. Johan pakt het boemeltje naar Arnhem en ik naar Zutphen, dus hier nemen we afscheid van elkaar. Johan: bedankt en tot de volgende keer!