Zondag 9 februari 2014
Diepenbrock – Anholt
Om zes uur word ik wakker. Ik sta meteen maar op, dan hoef ik mij niet te haasten. Het is niet koud. Vannacht heb ik het even horen regenen, nu is het droog. Er staat een beetje wind, daardoor is mijn tent vrij van condens. Dat scheelt weer gewicht! Ai, de havermoutse pap brandt iets aan. Tja, zo’n volle gasbus gaat meteen volgas. Toch is het nog redelijk te eten. Twee bekers thee, ik moet voldoende drinken. Tjonge, er zijn al kevertjes en vliegjes actief. Al dat spul heeft de ‘winter’ natuurlijk overleefd, dat gaat wat worden van de zomer.
Om kwart voor acht gaan we op pad, het is net licht.
Over het fietspad gaat het zuidwaarts. Deze fietser is er al vroeg bij. Tijdens het seizoen zal hier wel een verwijzing opstaan naar een restaurant. Eén of andere grapjas heeft de beste wensen voor 2014 geuit. Een stukje verder lopen we het Bocholter Stadtwald in. Kijk, hier is een soort hertenkampje, maar dan met wilde zwijnen. Het mannetje – dat heet een keiler – komt op ons af. Gelukkig is het hek van Duitse kwaliteit. Iets verder heeft het vrouwtje een nest gemaakt – dat heet een ketel – met daarin zeven biggen. De boswachter komt net aanrijden om ze te voeren.
Hij vertelt dat de biggen zes dagen oud zijn. Nou, ze zijn al aardig ‘tierig’. Het loopt tegen negenen, de zon komt door! We lopen Bocholt in en even verder langs de Aasee. Het meer is aangelegd tijdens de crisis (welke crisis?) en vergroot in 1975. Ai, ze bedoelen de crisis van de jaren dertig van de vorige eeuw. Het park was in 2009 het mooiste van Europa. Aan het eind van de Aasee, daar waar de Bocholter Aa loopt, bevindt zich het Textilmuseum Bocholt. Net als in Winterswijk is Bocholt groot geworden door de textielindustrie. Dit museum herbergt een volledig functionerende textielfabriek uit die tijd. Ik had het graag willen zien, maar de boel is gesloten. Ook het restaurant is dicht, dat is ook jammer. Langs de Bocholter Aa lopen we Bocholt in. Zie ik daar parasols? Dat is een restaurant, maar is het open? Zondagochtend tien uur, in Nederland is dan alles nog dicht. Zouden ze hier ook de gewoonte hebben om zondags gezellig te ontbijten/brunchen in de stad? Nou, dat doen ze hier in café ‘Extrablatt’. Bijna alle tafels zijn gereserveerd! Dit gezin wordt naar de 1^e etage verwezen. Als ik het goed zie kun je hier voor €8,95 ontbijten, dat is toch geen geld! Ik bestel Käsekuchen (€2,25) en koffie. De prijs van de koffie weet ik niet meer, maar veel was het niet. Zowel de Kuche en de koffie zijn heerlijk! We bestellen meteen een 2^e bak. Tegen elven vertrekken we.
Helaas, voor een stadswandeling in Bocholt ontbreekt ons de tijd. Het historisch raadhuis uit de 17^e eeuw krijgen we niet te zien en de kerk van enige afstand. Verder langs de Bocholter Aa, tjonge, het is volgens mij hoog water. Dat doen we maar niet, de (drukke) weg steken we voorzichtig over. Als we Bocholt bijna verlaten steken we de Bocholter Aa over en lopen verder langs de noordkant. Nou, het gaat weer hard vandaag. Wat ook hard gaat dat is de wind. En we hebben hem bijna pal tegen! Gelukkig is het steenslag pad goed te belopen, ik ben blij dat het geen drassig graspad is. Alleen die wind, ik word het gauw meer dan zat. Wat zou dit voorstellen? Ik heb geen idee. Er staat ook al geen bordje bij. Wie het weet mag het zeggen. Isselburg, daar moeten we heen en dan nog iets verder doortrekken tot voorbij Anholt. Gendringen bewaren we voor morgen. Mooie kaarten hangen er hier. Ze hebben het hier goed voor elkaar. Als ik met Orchideetje uitgefietst ben in Nederland kunnen we hier verder. Wij lopen de rode route naar het westen en gaan dan over op de groene naar Isselburg. Ik werp even een blik achterom. Net spetterde het even, maar nu ziet het er beter uit.We ‘maken’ even pauze in een schuilhut en gebruiken de lunch. Hier zitten we tenminste even uit de wind. Verder maar weer, druk is het niet. Welk verhaal zou er schuilgaan achter deze ‘brug’? We zijn de Bocholter Aa overgestoken – hier lag een heuse brug – en lopen nu in zuidwestelijke richting door het bos naar Isselburg. Hier lopen we tenminste min of meer uit de wind. Zou er een restaurant open zijn in Isselburg? De mais is eraf, verder over asfalt. We naderen Isselburg, rond een dorp of stad zie je meestal landbouw. Ik meen dat één zonnepaneel €500,- kost. En dan komt de meet- en regeltechniek er nog bij. Na een jaar of tien verouderen de zonnepanelen en loopt de productie terug.
Dan moeten ze vervangen worden. Hier liggen 70 zonnepanelen! Voor een gewoon huishouden heb je er aan 18 genoeg. Deze (gesubsidieerde) stroom gaat dus het net in. Zoals bekend, ik geloof er niet in. OK, ik maak een uitzondering voor je zeiljacht en afgelegen gebieden in Afrika. Maar ja, daar heb je geen keus.
Hier heeft iemand een handje krokusbollen in de grond gestopt. Ze komen al aardig op en dat voor begin februari. We lopen Isselburg in. Koffie? Er staat hier een behoorlijk uit de kluiten gewassen kerk. In de 4^e eeuw heeft er in Isselburg een kasteel gestaan, maar daar is niets meer van over. Het schoolbord staat uitnodigend buiten, maar hotel-restaurant Nienhaus is gesloten.
Dat is een teleurstelling. Ja, dat heb je met wandelen, je leert wel omgaan met teleurstellingen. Op naar Anholt, dat is maar een uurtje lopen. Mogelijk is daar iets open. Hier lopen we over een graspad langs de Wolfsstrang, een zijkreekje van de Bocholter Aa. Daarna gaat het een eind langs en over een golfterrein. Ze zijn met deze harde wind nog aan het golfen ook! Dat lijkt me wel een uitdaging. Een stuk naar rechts ligt het kasteel Wasserburg Anholt, toentertijd van de Heren van Zuilen. Momenteel is er een museum en een hotel in gevestigd. We zien alleen de inrit.
Om tien over drie lopen we Anholt in. Anholt is grotendeels verwoest tijdens WO-II. Het oude stadhuis uit 1567 is gespaard gebleven. Iets verder staat de St. Pankratius Pfarrkirche. De plaquette betreft een herdenkingstekst voor de gevallenden tijdens WO-I. We treffen het, er is een restaurant open. Hier nuttig ik twee flesjes cola, ik had dorst.
We vullen meteen de bidons met water, want even buiten Anholt willen we een rustig plekje voor de tent zoeken. Om kwart over vier lopen we weer verder.
Iets verder staat een fraaie molen. Zomaar een huis buiten Anholt. De ‘balken’ wanden zijn nep, dat zie je zo. Tegen vijven lopen we een boscomplex in met jonge aanplant. Nou ja, ze zijn al manshoog, dus zo jong zijn ze nu ook weer niet. Het waait niet meer zo hard als vanochtend, maar je kunt niet weten. Hier staan we veilig, we kunnen hier geen takken of wellicht complete bomen op ons tentje krijgen. Al snel vinden we een plekje, het is hier wel iets hobbelig.
Een kwartiertje later staat de tent en is ingericht. Ik begin met een bodempje witte wijn en mijn pilletjes. Eigenlijk moet dat met water, maar dit is wel lekkerder. Ik ben best wel een beetje moe, de tegenwind was slopend. Verder hebben we er tegen de dertig kilometer opzitten. Ik bereid een kerriesoepje en bel Orchideetje. Ze is met zoonlief uit eten.
Om zes uur begin ik met de bereiding van een Knorr-maaltijd. Met de volle gasbus is het water snel aan de kook. Ach, met de witte wijn smaakt het wel. Kwart over zeven is de afwas aan kant, de tandjes gepoetst en lig ik in de slaapzak. De wind gaat gelukkig steeds meer liggen.