Zondag 12 juli 2015
Egmond aan Zee – Groet
Ik word wakker van de regen. Mijn wandelshirt (gisteravond gewassen) en mijn handdoek hangen buiten te drogen. Snel haal ik mijn was binnen. ’t Valt mee, alles is al zo goed als droog. Om half zeven sta ik op. Het is droog, maar wel bewolkt. Sowieso is het veel koeler dan gisteren. Om tien over acht stap ik op. Het is 17 graden in de plus. Eerst loop ik even verkeerd (hoe is het mogelijk!), maar daarna loop ik de goede kant uit naar Egmond aan Zee.
Door een bosgebiedje (gelukkig geen last van honden) loop ik Egmond aan Zee in. Nou, ’t is uitgestorven natuurlijk. Er zou hier ergens een monument moeten staan, maar ik kijk er zeker overheen. Wel zie ik het pand van de Prins Hendrik Stichting. Is het een wooncomplex voor senioren? Het lijkt wel een sanatorium.
OK, toentertijd was dit een ‘thuis’ voor zeevarenden die afzwaaiden. Momenteel zijn er 110 verzorgingshuis-appartementen en verblijven er 30 verpleeghuisbewoners. Een stukje verder kom ik op de route en meteen loop ik het Noordhollands Duinreservaat in. Mijn gisteren gepinde dagkaart is natuurlijk niet meer geldig, dus pin ik een nieuw kaartje à €1,80. Ik vind het wel bizar, ik passeer een aantal volkstuinen. Zou daar nog wat vanaf komen? Op dit restant Drakentand is een informatiebord bevestigd. Ik moet naar Bergen aan Zee, dat betekent 1,5 kilometer zandpad. Een zandpad? Soms lijkt het op een zandpad, maar veelal loop ik gewoon door mul duinzand. De route is gemarkeerd met vierkante palen met witte kop. Toch raak ik de route kwijt en vind deze met GPS weer terug. Sowieso is het loodzwaar lopen in dit mulle zand. Ik ben blij dat het niet zo warm is als gisteren. Uiteraard kom ik geen kip tegen. Uiteindelijk kom ik uit op een jeeptrail, dat loopt wat makkelijker weg. Hm, als ik dit had geweten had ik voor de alternatieve route over het strand gekozen.
De ingang, voor mij de uitgang. Zo’n bordje heb ik aan de andere kant niet gezien. Iets na elven ‘schamp’ ik Bergen aan Zee. Zo direct sla ik rechtsaf en loop dan rechttoe rechtaan naar het Nivon natuurvriendenhuis ‘Het Zeehuis’. Kijk, daar is het, inclusief twee wandelaars. Een handwijzer staat er ook. Met het Trekvogelpad ben ik bezig, hier kom ik dus nog een keer terug. Het Zeehuis blijkt gebouwd als ‘Koloniehuis’. Richting Bergen moet ik, maar ook dat dorp doet de route niet aan. De Noordzeeroute heb ik met Orchideetje gefietst, hier ben ik dus al eens geweest. En bij deze paal kom ik nog tweemaal langs, te weten tijdens het Trekvogelpad en tijdens het nieuw ontwikkelde Groot Frieslandpad. De route loopt merendeels door bosgebied. Soms een plukje hei. En dan weer bos. Over het algemeen loopt de route over goed begaanbare bospaden. Het is halféén en gezeten op een bankje bij dit watertje bereid ik koffie op mijn brandertje en eet er mijn laatste boterkoek bij op. Verder maar weer. Bergen laat ik straks rechts liggen, ik moet Schoorl aanhouden. Ook Schoorl laat ik straks rechts liggen. Verder gaat het door het bos, eigenlijk is er niet veel aan. Zoals gebruikelijk kom ik geen kip tegen. Het stijgt, dit pad heet niet voor niets de ‘Klimweg’. Dit verwacht je toch niet, hier is een Spiritueel Centrum gevestigd. Heel en Al heet het (http://www.heelenal.nl). Zo te zien is er dit weekend niets te doen. Iets verder is een uitzichtpunt. Waarachtig, ik ben niet alleen. Helaas, van een uitzicht is geen sprake. Soms is de markering dik voor elkaar, maar soms is deze niet zo best. Ik loop dan ook fout en sta ineens bij een bezoekerscentrum. Ik heb niet zo’n behoefte om iets te nuttigen, dus loop ik door. Hier is het trouwens wel druk. Zal ik teruglopen en de route door het bos weer oppakken? Ik heb voor mijn gevoel al bos genoeg gezien en besluit de smalle asfaltweg te volgen naar Groet. Dat is nog een kilometer of twee. Ik merk dat fietsers veel gebruik maken van deze (sluip)weg.
Een gedenksteen, hier bevond zich toentertijd Kamp Schoorl. Even na halfdrie loop ik Groet in. Daar is de bushalte! Ik heb er volgens mijn GPS 23.53 kilometer opzitten. Dat kan wel zo ongeveer kloppen. De bus komt om 14.59 uur (hoop ik), ik kan er even mijn gemak van nemen.
Sowieso heb ik er een mooi traject opzitten. Gelukkig was het vandaag niet zo warm als gisteren, dan had ik mijn lol in de duinen op gekund! Overigens, dit is wel één van de pittigste trajecten van alle LAW’s/Streekpaden die ik gelopen heb.
De bus is een minuutje te laat, maar daar kan ik wel mee leven. Als we rijden begint het te spetteren! Ook vandaag heb ik geluk gehad met het weer.
In Alkmaar is het weer droog. Wat is dit nu? Er zijn werkzaamheden en de trein gaat niet verder dan Amsterdam Sloterdijk. Hm, ik moet ‘om’ via Utrecht, daar ben ik niet blij mee. Daar pak ik de sprinter. Er zit een enigszins buitenlands uitziende man tegenover mij. Als de conductrice komt keert hij al zijn zakken binnenstebuiten. Ze blijft geduldig wachten. Ai, nu schiet hem te binnen dat hij vergeten is een kaartje te kopen. Nu pas? Is de man nog verward ook?
De trein remt af en we stoppen op een stationnetje. De conductrice verzoekt de man om alsnog een kaartje te kopen en zonder morren verlaat hij de trein. Ach, dat kaartje kopen doet hij toch niet, maar deze actie kost hem wel een half uur.
Even na zessen ben ik er en ik loop meteen door naar Peacocks.
Orchideetje en zoonlief zijn er al en we beginnen met een broodje. Als tussendoortje krijgen we gerookte kip te proeven. De champignonsoep laat ik me goed smaken. Ik heb toch wel wat zout verloren en kan dit nu mooi aanvullen. Als laatste eendenborst met garnituur. Zoals altijd weer prima gegeten. Straks de rugzak uitpakken en morgen de kampeeruitrusting schoonmaken. Eens kijken wanneer ik het traject Groet – Den Oever kan lopen, dan kan dit wandelboekje ook het archief in.