Vrijdag 16 december 2011
Kessel – Kevelaer
Vannacht ben ik een paar keer wakker geschrokken van de (harde) regen. Het is nog hartstikke donker. Hoe laat zou het zijn? Mijn horloge doet het niet, dus raadpleeg ik mijn mobiel. Het is 06.10 uur en ik moet vreselijk plassen. Eruit dus. Het regent pijpenstelen, daar ben ik niet blij mee. Ik kleed me maar meteen aan, met zulk slecht weer heb ik wat meer tijd nodig. Zoals gebruikelijk bereid ik thee en havermoutse pap. Ik heb mijn gasbrandertje bij me en daarmee durf ik het aan om in de tentopening te koken. Zo blijf ik tenminste droog. Na het ontbijt rol ik mijn slaapzak en matje in de tent op, want het regent nog steeds. Het is wat krap in mijn tentje, maar het gaat net. OK, zo snel mogelijk gaat mijn hele hebben en houden in de rugzak. Als laatste ‘breek’ ik de tent af en ook deze gaat (onderin) de rugzak. Intussen heb ik ijskoude handen gekregen, maar ik weet dat dat na een kwartiertje lopen over is.
Ik steek het bruggetje over en loop verder langs de Niers. Ligt er hier een autoweg in de buurt? Ik hoor constant verkeerslawaai. Rechts van mij ligt een plas. Volgens het boekje is het een grindgroeve. Nu zie ik het, in de verte staan grote installaties om grind op te baggeren. Dat maakt een boel lawaai! Links ligt Gut Gräfenthal, een voormalig Cisterciënzer nonnenklooster. De oudste gebouwen dateren van 1248. Zo te lezen op een informatiebord wordt het klooster momenteel gerestaureerd en wordt er een bestemming voor gezocht.OK, verder langs de Niers. Het regent nog steeds en niet zo weinig ook. Deze foto van de Niers maak ik vanonder een viaduct vandaan. Inmiddels ben ik de Niers overgestoken en loop verder aan de linkerkant. Het is bij tienen, in de verte zie ik Goch. Om tien uur heb ik met Sjef afgesproken in Goch, het wordt een kwartiertje later. Rechts van me staat de kerk. Op de voorgrond niet de Niers, dit is een zijstroompje. Zoals afgesproken ontmoet ik Sjef op het marktplein en op de hoek heeft hij al een ‘lunchroom’ geselecteerd. Nou, het ziet er hier prima uit. Ik bestel koffie en een broodje salade met vlees. Nou, dat is hier dik voor elkaar! Het broodje is een complete lunch en de koffie wordt geserveerd in een grote kom. En dat voor maar €4,70. Geen foto van het lekkers, dat vergeet ik gewoon. Na een dik halfuur stappen we op en gelukkig is het ondertussen droog. We pakken de markering op het Marktplein op en lopen vlot in zuidelijke richting. Hoewel, waar blijft de Niers? Daar zouden we langs moeten lopen. Na kaartstudie komen we erachter dat we per abuis de markering van kaart A2 volgen. En dat is de verbindingsroute naar Nieuw-Bergen in Limburg! Fout dus. We lopen een stuk terug en volgen dan de Südring in pal oostelijke richting tot de Niers. Kijk, dit is het viaduct over de Niers en eigenlijk hadden we vanaf de andere kant moeten komen. Misschien is het niet zo goed te zien, maar het wandelpad staat onder water. We zijn dus de Südring overgestoken om aan deze kant terecht te komen. Iets verder kun je met een voetveer naar de overkant waar zich een restaurant bevindt. Nou, nu even niet. Verderop staat een rij ‘jagers’ in het weiland. Ze dragen oranje hesjes. Voorheen droeg een beetje ‘jager’ groene kleding en op het hoofd een koddig hoedje met een veertje.
Tja, het gaat elk jaar een aantal keren mis, dan zien ze elkaar aan voor hertjes. Ik denk dat in het bos achter het weiland een aantal drijvers actief is, want om de haverklap komt er een fazant het bos uit vliegen. Dan klinken de schoten en veelal tuimelt de fazant uit het luchtruim. Eén fazant trekt nog een sprint van 100 meter, maar wordt dan door de hond gepakt. De foto is niet scherp, maar de hond heeft echt de fazant in de bek. Ja, het is bijna kerst. ‘Wandelt in Liebe’ staat op deze handwijzer. Hier lopen we weer verder langs de Niers. Het is weer gaan regenen, helaas.
De gravelpaden zijn goed beloopbaar, maar enigszins ‘soppig’ door de vele regen.
Dat maakt het lopen wel tamelijk zwaar. We lopen hier niet in Limburg, maar ook in deze streken staan vele kruisen en kapelletjes. We lopen west langs Weeze, toentertijd bekend van het NATO vliegveld ‘Laarbruch’, maar nu bekend van het burgervliegveld Weeze. De Britse militairen (2300 man/vrouw) zijn in 1999 met hun gezinnen teruggekeerd naar Groot-Brittannië.
Helaas, een bordje staat er niet en het boekje schept ook geen duidelijkheid. Toch lijkt dit op een groot landhuis danwel een slot. We pauzeren even op een bankje op een voetbalveld. Helaas, de kantine is dicht.
Verder langs de Niers. Het regent nog steeds. Rechts ligt Weeze op 1,4 kilometer afstand. Links ligt Kevelaer op 7,4 kilometer afstand. Daar moeten we ook naartoe, maar we nemen niet de kortste weg.
Het wordt een beetje eentonig, maar het regent nog steeds en we lopen nog steeds over een gravelpad langs de Niers. Dit is Schloss Wissen, gebouwd omstreeks 1400 en een van de vele kastelen langs de Niers. Het kasteel is al eeuwen in bezit van de adellijke familie Von Loë. Momenteel is het een hotel en worden er concerten gegeven. Aan de overkant staat een watermolen. In het boekje staat niets en aan deze kant is er ook geen informatiebordje. Het water staat op het land en de Niers staat overvol. Tussen de buitjes door is het droog. We lopen Kevelaer in, maar het is nog wel een half uurtje tot het centrum. Het is bijna half vijf en het is al aardig donker. Mijn fototoestel is nat en de lens is min of meer beslagen. Toch heeft deze foto wel wat. En dit is dan de kapel waar Kevelaer wereldberoemd om is geworden. In 1641 hoorde een handelaar een stem die hem opdroeg om op deze plaats een kapel te bouwen.
Korte tijd daarna kreeg zijn vrouw een verschijning van een Mariabeeld. Dit beeld wist zij te vinden en het kreeg een plaats in deze kapel. Door deze verschijningen werd Kevelaer als bedevaartsoord erkend en sindsdien komen er 800.000 pelgrims per jaar om hier een kaarsje op te steken. Dat doen wij uiteraard ook, aan de zijkant van de basiliek die naast de kapel staat, zijn zo’n tiental van deze gelegenheden om een kaars op te steken. OK, wij lopen in het donker de stad uit, steken de Niers over en tegen vijven staan we voor de gesloten jeugdherberg. Ik had uiteraard niet geboekt, dus dit zat er in. Wat nu?
Ik had me zo verheugd op een heet bad, een mogelijkheid om mijn natte kleding te drogen en een echte Duitse maaltijd.
Tja, we gaan dus niet meer de stad in. We besluiten om onze tentjes op het grasveld van de Jeugdherberg op te zetten. Er komt hier toch geen mens meer. Ach, ik heb geen water meer, maar iets terug heb ik een grote (witte) villa gezien. Ik loop (alleen) terug en bel aan. Het duurt enige tijd, er staan een aantal auto’s, dus ik ga ervan uit dat er wel iemand thuis is. Uiteindelijk wordt de deur opengedaan door een jonge vrouw. Ik vraag weer in mijn beste Duits om water. Nou, geen probleem, maar wil ik misschien binnenkomen en een kopje thee drinken? Kijk, dit soort dingen maak ik in Nederland nooit mee. De mensen hier zijn allemaal even behulpzaam. Het is dat Sjef op me wacht, anders had ik bij deze aardige vrouw een kopje thee gedronken. OK, met gevulde bidons loop ik terug naar het grasveld. Sjef heeft zijn tent al opgezet, en de mijne staat – met behulp van mijn hoofdlampje – snel overeind. Het is inmiddels kwart voor zes en gelukkig droog.
Zo te zien hebben we er vandaag 35,76 kilometer opzitten, wederom (over het lopen) met een gemiddelde van 4,8 km/uur. Ik zie trouwens – met behulp van mijn GPS – dat de jeugdherberg niet ligt daar waar hij op de kaart staat. Ook de wegen kloppen niet. Sjef had het al eerder gezegd, de Duitse kaart is van veel minder goede kwaliteit dan de Nederlandse. De Duitse kaartbladen in het boekje zijn zo te zien meer dan 10 jaar oud.
Ik begin weer met een bekertje wijn, gevolgd door een kerriesoepje. Ach, mijn tentje begint al een beetje op te drogen en het is niet koud. Zo houd ik het wel uit en kom ik de nacht wel door. Dit keer bereid in een Knorr Spaghetteria Carbonara. Na de afwas bel ik even naar Orchideetje en kruip in de slaapzak. Mijn Nano gaat aan en ik laad de FM-radiostations van deze omgeving. Ik krijg uitsluitend contact met Duitse (praatprogramma)zenders. Dus schakel ik over naar de MP3-speler en luister daar tot halftien naar.