Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Geen wandelavontuur? Nee, dat is het slechte nieuws. Nu het goede nieuws: hier volgt een verslag van ons kerstarrangement doorgebracht in
Hotel Oepkes (www.oepkes.nl) op Terschelling
van zaterdag 23 december t/m woensdag 27 december 2006Zaterdag 23 december 2006
Terschelling
Na het ontbijt, het afwassen, het afval in de container storten, en nog zo wat, doe ik mijn rugzak om en pak het koffertje van Orchideetje. Alle mensen, wat zit daar allemaal wel niet in!

Op naar het station, het is maar net aan één kilometer flink doorstappen. Als we het station naderen, zien we zoonlief al wachten. Dat mag wel in de krant, dat hebben we wel anders meegemaakt. De stoptrein van 11.07 uur komt keurig op tijd voorrijden en brengt ons zonder mankeren naar Zwolle. We moeten door de tunnel naar een ander spoor en vervoegen ons onmiddellijk bij de kiosk. We wachten nog op onze beurt voor de koffie als de intercity binnen stoomt. Die is mooi op tijd! Plotseling staat dochterlief achter ons en roept dat ze ook koffie wil. Zij is met deze intercity gekomen en gaat ook met ons mee.
Met een beker koffie in de ene hand, een koffer in de andere en uiteraard met mijn rugzak om, klauter ik de trein in. We zijn niet de enigen, maar na even zoeken vinden we vier zitplaatsen. Op naar Leeuwarden. Daar stappen we in het boemeltje naar Harlingen Haven. Alles loopt als geolied, zelfs de brug in Harlingen Haven is open. Of moet je juist zeggen: gesloten. In elk geval, we kunnen zo door naar de terminal.
De loketten in de terminal zijn nog gesloten, we zijn aan de vroege kant, maar we hadden ons voorgenomen om hier te lunchen. Helaas zijn alle zitplaatsen in het restaurant bezet, we moeten genoegen nemen met een bank in de wachtruimte. Ach, hier smaakt een broodje gezond en een bak koffie net zo lekker.
Als de loketten open zijn, koop ik vier tickets naar Terschelling. Oeps, rederij Doeksen is niet goedkoop, maar ja, ze hebben het monopolie en je krijgt er dan ook een prachtige cruise voor van maar liefst twee uur. Even na half drie kunnen we boarden. Uiteraard gaan we in het overdekte en verwarmde gedeelte zitten, het is tenslotte geen zomer. Toch is het niet koud, het wil maar niet winteren dit jaar. Precies om 15.00 uur gaan we varen, ik ga naar het bovendek om wat foto’s van het vertrek te maken. Het is droog, maar wel erg bewolkt en nevelig. Tegen vijven varen we de haven van West-Terschelling binnen. Het is intussen al aardig donker geworden, dus de foto is niet bijzonder scherp. Het gaat maar om het idee. Vanaf de steiger is het maar een paar minuten lopen naar hotel Oepkes. We gaan hier nu voor de derde maal de kerstdagen doorbrengen. Eerder waren we hier al in 2000 en 2001 (hier zijn alleen ‘papieren’ foto’s en een ‘papieren’ verslag van). We worden hartelijk welkom geheten en krijgen de sleutels van de kamers.
Uitpakken, douchen en omkleden is het parool, want we kunnen al om half zeven dineren. We hebben trek gekregen van het varen.
We kunnen kiezen uit snitzel of kalkoen, voor mij wordt het kalkoen. Soep vooraf, en een toetje en koffie als afsluiting. Daarbij rode huiswijn. Ik klaag niet, we hebben het niet slecht. Tijdens het diner bespreken we het programma voor morgen. Zoon en dochter besluiten om vanavond de ‘stad’ te gaan verkennen, Orchideetje en ik verpozen ons nog een tijdje in de lounge en tegen tienen houden we het voor gezien.

Zondag 24 december 2006
Midsland – Oosterend – Boschplaat
Om acht uur schrik ik wakker van het gebimbambeier van de kerkklok. Da’s een nadeel hier, het hotel staat pal bij de kerk. Tja, dat heb je als je in het centrum zit, dat hadden we in Elassona ook al. Gelukkig zwijgt de kerkklok tussen 23.00 uur en 08.00 uur.
Om negen uur zitten we aan het ontbijt en even na tienen pakken we de fietsen.
We hebben onze eigen fietsen niet meegenomen en maken gebruik van de fietsen die bij dit arrangement horen. Prima fietsen moet ik zeggen, voorzien van vijf (of zeven?) versnellingen. Het licht doet het ook nog! We fietsen West uit en pakken de ‘Longway’ naar Paal 8. Het is prima fietsweer. Het is een graadje of zes, zeven en tamelijk bewolkt. Het waait nauwelijks. Druk is het ook niet op het fietspad, wij zijn zo’n beetje de enigen. Aangekomen bij Paal 8 wacht ons een verrassing, of eigenlijk, we hadden al gehoord dat het oude hotel was afgebroken en dat er een compleet nieuw hotel stond. Toch een verrassing, want het oude hotel was behoorlijk aangetast door betonrot en in 2001 in gebruik als asielzoekerscentrum. Wat er nu staat, is een hotel met allure!
Werkelijk bijzonder mooi vormgegeven. Druk is het er ook, zie ik, de parkeerplaats staat vol auto’s en fietsen. Het zou me niet verbazen als het is volgeboekt.
We zetten de fietsen op slot en lopen naar het strand. Linksaf gaan we en daarna lopen we een eind langs het water. Spectaculair is het vandaag niet en er liggen ook geen sportschoenen meer. Wel rijden er de nodige four-wheels, het jutten zit de Terschellingers toch in het bloed.We maken rechtsomkeert en pakken de fietsen. Ik wil via het fietspad naar Midsland aan Zee. Om te beginnen kijken we even rond bij de Badhuiskuil en bekijken het beeldje van Victor Westhoff. Iets verderop is er nog een natte duinvallei, deze heet de Waterplak. Volgens de kaart is dit een broedgebied en niet toegankelijk. Dat grote beest vooraan is niet het monster van de Waterplak, maar een doodgewone hond. In Midsland aan Zee is de gevel van een café volledig betimmerd met oranje sportschoenen. Zijn dit aangespoelde sportschoenen of zijn dit de attributen van het laatste voetbalfestijn? Ik kan het niet vragen, het café is gesloten. Op naar Midsland. Hier lopen we een rondje en maak ik een foto van de kerk.
Iets verderop in het zijstraatje genieten we de KMA in restaurant ‘De Koffiepot’. Een klein stukje fietsen we terug en nemen dan het fietspad naar Hoorn. Ook hier is een kerkje waar we even omheen lopen. Ook is hier ‘De Sjouw’ te zien, een oude tijdsaanduiding voor de werkers te velde. Een grafsteen voor zeelieden die aangespoeld zijn op het Terschellinger strand. Bedenk dat er in het verleden zo’n twaalf schipbreuken per jaar waren. Tja, toen waren de schepen nog van hout en uitgerust met zeilen. Via Oosterend fietsen we De Boschplaat op, een enorm uitgestrekt natuurgebied.Voor vogelliefhebbers een waar paradijs, mijzelf zegt het niet zoveel. We nemen het fietspad en fietsen door tot de plek waar het fietspad overgaat in een zandpad. Hier keren we om en fietsen terug naar Oosterend. Daar gaan de fietsen in het rek van restaurant ‘De Heeren van Der Schelling’ voorheen restaurant ‘De Grië’.
De kok/eigenaar van De Grië heeft de zaak verkocht en zit nu in Paal 8.
Zijn Michelinster moet hij nu opnieuw verdienen. Na de Snert nemen we het fietspad langs de ‘grote’ weg terug naar West. Toch zo’n dikke 15 kilometer!
Even na vieren zijn we weer terug bij hotel Oepkes. Douchen, omkleden en een stukje lezen, ik heb niet voor niets twee boeken meegenomen.
Om half zeven schuiven we weer aan voor het diner. Dit keer schaft de pot: ardennerham met meloen en warm stokbrood met boter, paddenstoelensoep, hazebout en koffie toe. De hazebout is echt uit de natuur, dochterlief vindt nog een hagelkogeltje.Na het diner verpozen we ons nog een tijdje in de lounge, daarna gaan we naar de kamer waar de radio en de TV aangaat. Om 22.30 uur en om 23.30 uur luiden de kerkklokken uitbundig. Het is tenslotte kerstavond en velen spoeden zich naar de naastgelegen kerk.

Maandag 25 december 2006
Ik word weer wakker van de kerkklok van 08.00 uur. Dat is ook een mooie tijd om op te staan en tegen negenen zitten we aan het ontbijt. Dochterlief is jarig vandaag, dat moet uiteraard gevierd worden.
Zo tegen tienen pakken we de benenwagen, de fietsen blijven voorlopig op stal.
Eerst lopen we naar het haventje. Wat ik voor het eerst zie zijn allerlei attributen opgedoken uit zee. De plaatselijke duikvereniging heeft hier ook zijn clubhuis. Ik vind het erg interessant. Daarna lopen we verder langs de jachthaven en onderlangs hotel Schylge. Ik vind dit hotel er aan de buitenzijde wat ongezellig uitzien. Toch ontwaar ik vele gasten achter de ramen. Iets verder is een duin wat we beklimmen. Van hieruit hebben we een prachtig uitzicht op West en de Brandaris. Aan de andere kant zie ik een groot gebouw, volgens mijn – oude – kaart is dit van de Nederlandse Jeugdherberg Centrale. We dalen het duin af en steken de weg over. Langs de rand van West lopen we via de camping van Staatsbosbeheer naar Doodemanskisten. Ondanks de lugubere naam is dit één van de mooiste plekjes van Terschelling. Vroeger was dit een zeearm die door ene meneer Doreman afgesloten is door een bekisting. Vandaar de verbasterde naam. Dan komen we op het Groene Strand terecht, een prachtig natuurgebied. Hier stroomt een duinbeek naar zee. Enige jaren geleden heeft Staatsbosbeheer het hele gebied op de schop genomen en in oude luister hersteld. Vaak vind ik het resultaat van dergelijke ingrepen niet zo geslaagd, maar hier is het geweldig gelukt. Er staan hier waarachtig een aantal struiken in bloei. Ik neem toch aan dat dit niet normaal is in deze tijd van het jaar. Welke bioloog weet hier het fijne van? Aan het eind van het Groene Strand staat paviljoen De Walvis, meestal een locatie waar het goed toeven is. Dit keer zit het vrij vol en de muziek staat op ‘luid’.Dat doen we dus maar niet en via het monument lopen we naar restaurant ’t Wachthuske.Dat is maar klein, gelukkig is er nog een tafel vrij. Hier trakteert dochterlief op KMA. We zitten hier vlakbij ons hotel en halen onze fietsen op. Via de Westdijk – dat is de dijk langs de Waddenzee – fietsen we naar Midsland en dan door naar Oosterend.Hier beelden kinderen het kerstverhaal uit. Leuk gedaan, zo zie je maar weer dat je met theedoeken een heleboel kan doen. Ondertussen hebben we best wel weer trek gekregen. Eerst fietsen we terug naar Midsland, dan zitten we in ieder geval al weer halverwege. Daar brengen we opnieuw een bezoek aan De Koffiepot, die is ons gister goed bekomen. Daarna fietsen we naar kijktuin ’t Swarte Hek. Het is gewoon een tuin van een rijtjeshuis, maar sfeervol verlicht en voorzien van stillevens. Ook is er een kleine expositieruimte waar van alles en nog wat op tuingebied te koop is. Ook verkopen ze hier de beroemde Terschellinger cranberryjam. Het begint alweer te schemeren, tijd om terug te gaan naar hotel Oepkes. We zijn toch weer de hele dag op sjouw geweest!
Om 18.30 uur begint de kerstmaaltijd met een aperitief. Ik gluur even naar de eetzaal, dat ziet er feestelijk uit. We beginnen met een salade van geitenkaas, begeleid met een witte wijn. Daarna een soepje, gevolgd door een stukje zalm met sesamzaad. Toch wel een verrukkelijke combinatie.Daarna het hoofdgerecht, stukjes wildzwijn met zuurkool, echt heerlijk. Er wordt een lekkere rode wijn bij geschonken.Als laatste crème brûlée en koffie toe. Echt heerlijk gegeten en het mooiste is dat je er zelf geen enkele moeite voor hoeft te doen. Als je keurig betaalt hoef je zelfs niet af te wassen! Het is al bij elven als we onze kamers opzoeken.

Dinsdag 26 december 2006
Brandaris
Vandaag kunnen we iets uitslapen en rond kwart over negen zitten we aan het ontbijt. Daarna lezen we wat in de lounge en tegen twaalven gaan we op weg naar paviljoen De Walvis. We schrijven ons in voor de traditionele Kerstwandeltocht. Hm, de route begint al meteen anders dan in 2001. We gaan al spoedig omhoog en beklimmen de Seinpaalduin. Van hieraf hebben we een mooi uitzicht op West en op de Brandaris. Het is voor het eerst dat ik hier kom, zo zie je maar weer. Daarna dalen we af en pakken nog een klein stukje van Doodemanskisten mee. Onderweg maak ik een foto van korstmos, dat zie je hier overal staan. Terschelling heeft een klimaat wat overeenkomsten heeft met het Noorse klimaat, zover is Noorwegen hier nu ook weer niet vandaan. Door de duinen lopen we in algemeen noordelijke richting.We horen muziek en even later zie ik een boogtent. De kerstman speelt accordeon en er wordt Glühwein geschonken. Dat gaat er wel in, alleen zijn ze duchtig uitgeschoten met de jajem, ongelooflijk, dit is koppig spul. Nu heb ik me laten vertellen dat een straffe borrel er wel in gaat op de eilanden. We zien nog een duinmeertje en door Het Donkere Bos lopen we weer terug naar De Walvis. Nadat we ons certificaat in ontvangst hebben genomen, besluiten we ook dit keer om de welverdiende KMA niet hier te genieten. Het etablissement staat wederom vol rook en de stereo staat weer keihard. Op naar ’t Wachthuske, waar het wederom goed toeven is. Jammer dat het bedienend meisje het niet zo ziet zitten. Zou haar verkering uit zijn?
Ze kijkt zo chagrijnig!
Als we richting hotel lopen zie ik een bus rijden met de kerstman aan het stuur. Deze man ziet het helemaal zitten. Dit kan denk ik alleen maar op Terschelling. We lopen de Torenstraat in en gelijk door naar de Brandaris. Het is er tot nu toe niet van gekomen om een foto van dichtbij te maken en de Brandaris is toch het symbool van Terschelling. Aan de voet maar liefst drie plaquettes met informatie. Na nog wat straatjes lopen we terug naar het hotel, het is weer tijd om ons gereed te maken voor het kerstmaal.
Dit keer twee foto’s van de eetzaal met gasten, dat ziet er toch wat aangekleder uit. Ook deze keer is het gebodene weer van uitstekende kwaliteit. We beginnen met een Oosters voorafje, begeleid met een mooie witte wijn. Daarna een soepje, gevolgd door entrecôte met een mooie beaujolais. Laat ik nu net een liefhebber zijn van beaujolais!Als toetje diverse ijssoorten met frambozen en koffie toe. Opnieuw heerlijk gegeten! Dik na negenen zoeken we de kamers op. Daar gaat de radio aan op de Top 2000. Ondertussen pak ik mijn rugzak in, morgen gaan we naar huis.

Woensdag 27 december 2006
Uitslapen is er vandaag niet bij, al om acht uur zitten we aan het ontbijt. Om negen uur rekenen we af en lopen op ons gemak naar de haven.
De Koegelwieck ligt al gereed. Deze keer nemen we de snelboot die ons in 50 minuten naar Harlingen Haven zal brengen. Dat gaat met een snelheid van maar liefst 58 km p/u, maar daarvoor zijn er dan ook twee motoren van 3.000 PK aan boord. Tja, als je dat vergelijkt met de Friesland die we heen hadden, die vaart maar met een snelheid van 25 km p/u. Tjonge, de boot loopt aardig vol, we zijn niet de enigen die vertrekken. Dit keer een vlak zeetje, een heel verschil met de kerst in 2001, toen stormde het.
Kwart voor elf staan we weer op het vasteland en om 11.03 uur vertrekt het boemeltje naar Leeuwarden. In de stationsrestauratie te Leeuwarden ronden we de kerstdagen af met koffie en een appelbeignet. We halen precies de intercity van 12.03 uur naar Amsterdam. Dochterlief kan blijven zitten, zelf moeten we in Zwolle overstappen. Het gaat volgens het – nieuwe – spoorboekje en ik moet zeggen: dat zit prima in elkaar. Tegen tweeën zijn we weer thuis, het gewone leven gaat weer beginnen, op naar het nieuwe jaar