Vrijdag 26 december 2014
Meerssen – Valkenburg – Meerssen
Om half tien genieten we het ontbijt en rond elf uur rijden we naar Valkenburg. Onderweg regent het iets, maar als we in Valkenburg aankomen is het droog. Er komt bij tijd en wijle even een klein zonnetje door.
De Geul, dat kan niet missen natuurlijk. Kijk, hier zijn ook van die uitbouwsels boven het water, net zoals in Appingedam. Tja, vóór de kerst zijn er overal kerstmarkten. Vooral die in Keulen is leuk en de Bratwürst en Glühwein is daar van fameuze kwaliteit. Maar dan gaat de boel op slot, nou ja, ik gun iedereen zijn vrije kerstdagen. Opnieuw de Geul, voor zover ik weet volgt de Geul in Valkenburg twee sporen. Er loopt nog wat volk op straat en een enkeling pakt een terrasje. Valkenburg is in de loop der jaren werkelijk één groot terras geworden. Wat zullen we eens gaan doen? Zullen we kijken of de ruïne open is? Daar zijn we al heel wat jaren niet geweest. Nou, ze zijn open het het kost €5,- p/p. ’t Is toch een behoorlijk groot kasteel geweest, zie ik op de plattegrond. We beginnen met de Wolftoren. Ik hoop dat de tekst leesbaar is. Voor de zekerheid vergroot ik de tekst. Van de Wolftoren is zo goed als niets over. Dan volgt de Dwingel en de buitenste Schildmuur. Tjonge, ze zijn hier toch behoorlijk aan het bouwen geweest. De Capruyntoren. Ook van de Capruyntoren rest niet veel meer dan een ruïne. Het uitzicht over Valkenburg is groots. Tja, toentertijd was het hier natuurlijk alleen maar bos. Hoe zat dat met het schootsveld? Tja, ongezien naderen lukte misschien een eind, maar dan keek je toch als ‘boze’ vijand tegen het kasteel aan. De Molentoren. Er rest nog een stukje muur. De Kapel. Dat zal een best vuurwerk zijn geweest in (het rampjaar) 1672.
Er hangt een bord dat het niet is toegestaan om de muren te beklimmen. Toch hebben vandalen tot bijna bovenaan hun naam in de mergelstenen gekrast. De Ridderzaal. Eerst een foto vanaf de ‘begane’ grond en dan van bovenaf. De Tienhoekige toren. Twee foto’s met een ander perspectief. We zijn ‘rond’. Hm, een uurtje geleden zat er geen kip in het restaurant van de ruïne, nu zit het nagenoeg vol. Dat gaat lang duren voorzie ik, want op vele tafels staat nog niets. We gaan Valkenburg wel in voor de KMA. Tjonge, het is druk, iedereen is inmiddels wakker.Keus genoeg, we stappen een restaurant in en bestellen thee/Glühwein en kersenvlaai. Tja, ze denken in Valkenburg zeker dat het toch maar toeristen zijn, die alles slikken.
Zowel de Glühwein als de kersenvlaai is van zeer matige kwaliteit.
Wat zullen we eens gaan doen? We hebben affiches gezien van de ‘Kerststal’. Is de ‘Kerststal’ wel open? Nou ja, we gaan gewoon kijken. De ingang is bij de stoeltjeslift naar de Wilhelminatoren. Zo te zien is de boel open. Opnieuw trekken we de portemonnee, de Kerststal kost €5,- p/p. OK, het gaat om zandsculpturen. We lopen de voormalige mergelgroeve in. ’t Is toch wel veilig hier? Bomvrij in elk geval. Dit stelt Bethlehem voor. Nou, ik herken het niet. Op de voorgrond het stalletje. Dat herken ik ook niet. Toch knap gedaan. ’t Is trouwens druk, iedereen zoekt ‘iets te doen’. Op elke vijf à tien meter is een zandsculptuur te zien. Het volgende spreekt voor zichzelf. Nog even een overzichtsfoto.
Moet je nu eens kijken! De kerststalletjes zijn open! Nou ja, ’t is allemaal kleding en prullaria. Maar Bratwürst is er ook! Daar lust ik er wel eentje van, nou voortreffelijk. We hebben het wel weer gezien, op naar SamSam. Onderweg tank ik de auto vol.
De benzine kost hier maar €1,44⁹ per liter. Dat is veel goedkoper dan bij ons thuis!
Ik had nog geen foto’s gemaakt van het restaurant van SamSam in ‘kerstsfeer’, dat doe ik bij deze. Ik ontdek op de bar dit schrijven van Michelin. SamSam is geselecteerd voor de Michelingids 2015. Dat is beslist een verdiende waardering. De kwaliteit van het eten ligt zonder meer op het niveau van één Michelinster. OK, hier vind je geen uitgebreide wijnkaart en een sommelier op niveau. Let wel, voor een glas begeleidende wijn in een sterrentent betaal je zo tien euro of meer. Op zijn tijd een geweldige ervaring natuurlijk, maar ik ben niet decadent. Om half zeven gaan we weer aan tafel. Over decadentie gesproken. De amuse is hetzelfde als gisteren. Trouwens, het menu voor de eerste en de tweede kerstdag is identiek, maar Gert tovert ons uiteraard iets anders voor.
Het eerste, maar eigenlijk tweede gerecht is wildpaté, bitterbal van ree, pastinaakchips, kweepeer-compote en salade. Ik drink er weer een aperitief bij. Het derde gerecht bestaat uit zoetzure venkel, sinaasappel tempé, zoete aardappel en pastinaakchips. Ik drink er weer dezelfde witte wijn bij als gisteren. Het vierde gerecht is wederom pompoensoep. Het vijfde gerecht bestaat uit kabeljauw met bulgur (een graansoort), een loempiaatje en groente. Ik drink er weer dezelfde rode wijn bij als gisteren. Het zesde gerecht is een stukje diamanthaas, daar heb ik nog nooit van gehoord. Het blijkt mals vlees te zijn uit de voorkant (tussen de schouders) van het rund. Het wordt ook verkocht onder de naam schouderhaas, deze benaming ken ik wel. Maar ook staat dit vlees bekend als ‘Jodenhaas’, dit omdat Joden geen vlees mogen eten van de achterbout. Dat gaat terug op Jacob (uit de Tenach = het Oude Testament), die vocht met een engel en daarbij zijn heup ontwrichtte.
Verder spruitjes, champignons, rode kool en rösti. Als nagerecht vanilleijs, appeltaart, chocolademousse, limoen en kweepeer. Dochterlief krijgt haar nagerecht voorzien van ‘vuurwerk’. Tja, ze was gisteren jarig, maar dat was er bij Debra bij ingeschoten. Ach, we kijken niet op een dag. We sluiten af met koffie/thee. Opnieuw heerlijk gegeten. Om elf uur gaan we naar de kamer(s).