Zondag 9 juni 2013
Doesburg – Zutphen
Om kwart voor zes sta ik op en na twee bekers thee en havermoutse pap ga ik vijf over zeven op pad. Mijn tent was trouwens nagenoeg vrij van condens, dat scheelt gewicht.
Ik loop over de dijk en heb de forse wind pal tegen. Het is 10 graden in de plus, maar nog erg vroeg. Trouwens, het water staat erg hoog! Zo te zien staan de kampeerplekken blank. Een kilometer verder loop ik bovenlangs camping ‘t Zwarte Schaar’. Is dat tegenwoordig mode? Ik bedoel de nationale vlag hijsen op je chalet? Ook hier staat de boel blank, dit is toch duidelijk een trapveldje. En die ‘dingen’ vooraan zijn duidelijk boottrailers. Nou, dit is wel een apart huis. Als je boven zit kun je precies over de dijk heenkijken. Is er nog een dijkverzwaring (=verhoging) gepland? Om acht uur komen de eerste tourfietsers langs. Rechts van mij weiland, gestoffeerd met koeien. Nog wat verder loop ik bovenlangs camping Dorado Beach. Sommige mensen (Duitsers met name), maken er wel een puinhoop van. Pontificaal is de barbecue in beeld (meestal bereiden ze daar worstjes op). Hier is het ook hoog water, de aanlegsteiger staat bijkans onder. Weer wat verder ligt minicamping ’t Hof. Tja, hier had ik gister liever gestaan, maar dan had ik nog dik een uur door moeten lopen. Misschien is het een optie voor het Hanzestedenpad. Schapen op de dijk. Tjonge, wat zijn dat toch voor een bangelijke wezens. Kunnen ze dat er niet uitfokken? Tja, zo’n strak fietspad langs de IJssel (inmiddels) heeft ook wel wat. ’t Is wel tamelijk bewolkt. Een kilometer voor Bronkhorst loop ik langs de korenmolen ‘Bronkhorstermolen’ uit 1844. De molen is maalvaardig. Zo’n stukje graspad heeft ook wel wat (mits gemaaid). Om tien uur loop ik het miniatuurstadje Bronkhorst in en kom daarbij langs deze monumentale boerderij. Met zijn 160 inwoners is Bronkhorst het kleinste stadje van Nederland. Er zijn twee restaurants, ‘De Gouden Leeuw’ deels nog uit 1600 en ‘Het Wapen van Bronkhorst’. Bij ‘De Gouden Leeuw’ zie ik niemand (de deur staat wel open), maar bij ‘Het Wapen van Bronkhorst’ is een dame bezig op het terras. Ik ben vandaag de eerste bezoeker, maar meteen komen er nog twee bezoekers aanstappen. Ik bestel aardbeienvlaai (dat is in de aanbieding) en koffie. Nou, het smaakt heel redelijk. Ik stap maar eens op. Ik heb nu zo’n 12 kilometer achter de rug, ik ben op de helft van vandaag. Bronkhorst is een leuk stadje, maar er moet wel een zonnetje op staan. Er is nog geen kip op straat, oh toch wel, een dame met kinderwagen (en kind). Op het dorpspleintje staat ‘De Slotkapel’, een gerestaureerde eenbeukige kerk uit de 14^e eeuw. Ik loop Bronkhorst uit en tot mijn verbijstering zie ik even verder dat het veer uit de vaart is! Van voorbijgangers hoor ik dat het komt door het hoge water. Ai, wat nu? Nou ja, er zit niets anders op dan de route van het Trekvogelpad te lopen. Ik ga dan wel buiten de kaart, maar ik heb altijd mijn GPS nog. En natuurlijk de bebording, ik moet gewoon Zutphen aanhouden.
Deze boerderij oogt vervallen en verlaten. Waar moet dat toch heen? Het Trekvogelpad slaat hier rechtsaf, zelf houd ik het fietspad aan. Nog twee kilometer naar Zutphen, het schiet op. De IJssel, het water klotst tegen de dijk. Gaat ‘ie het houden? Even verder bespeur ik een ooievaar op het nest. Om kwart over twaalf loop ik Zutphen in. Ik ben er nog niet, ik moet naar de binnenstad, naar het station. De zon komt door en meteen is het 20 graden in de plus. Twee dames, één heer en twee kuikens. Wat is dit voor een rare driehoeksverhouding? Eendjes hebben ze ook. Inmiddels zit ik weer op de route. Die kerktoren zal wel in het centrum staan, ik ben er bijna. Verder langs de IJssel, zo met het zonnetje erbij oogt het heel aardig. De kerk komt dichterbij. Zo te lezen sta ik hier bij de St. Walburgskerk. De ANWB mag wel eens iets aan het informatiebordje doen. De kerk krijg ik er niet op, de toren wel. Dat is in elk geval iets. Best wel een mooi gebouw, ’t is de Burgerzaal. Om zes over één bereik ik station Zutphen. Het zit erop, ik heb er vandaag 24 kilometer opzitten. Wanneer gaat mijn trein? Dat blijkt 13.33 uur te zijn, mooi getimed. Wat zijn die mannen daar aan het doen? Is er iemand een kwartje verloren? Of zijn dit geplande werkzaamheden? Nou, het laatste vrees ik. Daar krijg ik straks ook mee te maken, ik moet nog een stuk met de bus. Het is niet anders, maar evenzo goed ben ik al om half vier thuis. Prima om mijn kampeerspullen schoon te maken en op te ruimen. Dit keer ronden we niet af in restaurant Peacocks, Orchideetje haalt roti bij de Surinaamse Toko. Mooi, het Graafschapspad (115 kilometer) zit erop, ook deze wandelgids kan het archief in.
Albert: bedankt!