Zaterdag 8 juni 2013
IJzevoorde – Doesburg
Net als gisterochtend sta ik om half zes op. Mijn wandelshirt is zo goed als droog. Na de thee en de havermoutse pap ben ik om vijf voor zeven gereed voor vertrek. Over landgoed Slangenberg lopen we terug naar de route. Op de route pakken we meteen Kasteel Slangenburg mee. Hanna, van harte. Het is even na achten en zo te zien is iedereen nog in diepe rust. Helaas, geen koffie. De omgeving is wat ‘bossiger’ dan gistermiddag. Tja, een prachtig landhuis (in tegenlicht). Geen bordje, helaas. Voor aanbellen en bescheid vragen is het nog wat vroeg. Restaurant Boszicht is er geruime tijd geleden mee gestopt. Het ziet er altijd enigszins treurig uit, zo’n verlaten horecagelegenheid. Iets verder staat stadion De Vijverberg van de voetbalclub De Graafschap. Tja, mij zegt het niets, het is dat Albert het weet. Om kwart over negen lopen we Doetinchem in. Er is al wat volk op straat en lunchroom ‘Picknick’ is open. Daar laten we ons de koffie met de appelkruimel goed smaken. Tot nu was het iets bewolkt en maar 12 graden in de plus. Sowieso prima wandelweer. Tegen tienen stappen we op en lopen langs de Sint Catharinakerk, gebouwd rond 1200. Dat wil zeggen, in 1527 ging bij een grote brand niet alleen de Sint Catharinakerk, maar de gehele binnenstad verloren. De huidige gotische hallenkerk is daarna gebouwd. In maart 1945 is de kerk door Britse bombardementen (foutje, bedankt!) viermaal getroffen.
Het herstel duurde van 1948 tot 1963.OK, we gaan weer verder, in noordwestelijke richting. Nee, echt druk kun je het niet noemen. Iets verder lopen we langs het Stadskerkhof. Tot het eind van de 19^e eeuw werd in en om de Sint Catharinakerk begraven. Om hygiënische redenen werd dat verboden en buiten de stad een nieuw kerkhof aangelegd. Het restant van dit kerkhof ligt nu middenin Doetinchem. Tja, je kunt drie dingen doen. Niets: dan gaat het kerkhof uiteindelijk teloor. Opruimen: dat gaat het snelst. Renoveren: de graven schoonmaken en uitlijnen, het gras opnieuw inzaaien en de beplanting aanpakken. Dit kan tegen geringe kosten iets moois worden. Dit is ook iets moois: Huize ’Ruimzicht’, gelegen aan de rand van Doetinchem. Oorspronkelijk was het een klein boerenlandhuis uit 1853. Het huidige gebouw stamt uit 1885 en was lang in gebruik als opleidingsinternaat voor predikanten (lees: zendelingen). In de vijftiger jaren werd het gebruikt als Gemeentelijk Lyceum. Nu is het een hotel (http://www.hotelvillaruimzicht.nl/index.php?lang=nl). Als we Doetinchem uitlopen zien we Havezate Hagen (plaatselijk bekend als kasteel De Kelder, (http://www.kasteeldekelder.nl/index.htm) als versterkte boerderij gesticht in de middeleeuwen. Na een brand in 1656 is het in de huidige vorm herbouwd. In 1934 werd het na een tweede brand gerenoveerd en in gebruik genomen als streekmuseum (tot 1976). Sinds 1978 is Jonkheer Floris Beelaerts van Blokland de eigenaar en hij houdt zich bezig met het opknappen en restaureren van zijn bezit. Verder worden er manifestaties georganiseerd (zo te zien ook vandaag), je kunt er trouwen en nog veel meer. We lopen de Kruisbergse bossen in, eigendom van het Geldersch Landschap. Volgens de wandelgids is dit een jachtpaal, maar verdere informatie ontbreekt. De tekst op de paal is sowieso onleesbaar. Hier zou het Geldersch Landschap toch iets aan moeten doen. Tussen de Kruisbergse bossen en de bossen zuid van Hummelo ligt nog een strook akkerbouwgebied. Dit is ook een manier om de zaterdag door te brengen. Jammer alleen dat die motoren zo’n herrie en stof veroorzaken. Een bermmonument en (thuis) even googlen vertelt het verhaal. Tijdens het uitoefenen van zijn geliefde sport hardlopen is hier Richard Pelgrim overleden. Tragisch is dat zijn achttienjarige dochter Danitsja twee maanden eerder bij een verkeersongeluk is omgekomen. Zijn vrouw Anja en zoon Rogier moeten verder. Verder maar weer door de Kruisbergse bossen, om het oord Laag-Keppel heen, onderlangs Hummelo en langs een golfterrein. Door Hoog-Keppel waar ik dit leuke pand fotografeer. Iets verder staat de kerk met kerkhof. De kerk speelt verstoppertje achter de rode beuk. Een graspad en even verder een nat gedeelte. Tja, de IJssel ligt hier vlakbij. Tegen halftwee loop ik door Drempt. Inmiddels is het 22 graden in de plus en bij deze snackwagen scoor ik een ijskoud blikje cola. Daar was ik wel aan toe. Dit huis is aardig overwoekerd. Het ziet er wel leuk uit, maar wateroverlast (door verstopte goten) dreigt. De kerk in Voor-Drempt. Een kilometertje bijna kaarsrecht fietspad (naar Doesburg) moet kunnen. Om twee uur loop ik Doesburg in. Eerst loop ik over de wallen zuid van de stad (de Lage Linie). Op advies van Menno van Coehoorn werden in de jaren 1701 – 1730 de vestingwerken aangelegd. Soortgelijke vestingwerken zijn te vinden in Bergen op Zoom, Coevorden en Naarden. Aan het eind van de wallen ben ik (bijna) bij de boulevard langs de IJssel. Ik ga maar even op een bankje zitten en doe meteen verse batterijen in mijn GPS. Van hier loop ik richting centrum. Oeps, wat is dit nu weer? Ik vraag het even en vandaag blijken de ‘Hanzedagen’ plaats te vinden. Dat heb ik nu weer. Tjonge, wat is het druk! Ik maak een handvol sfeerfoto’s (dat probeer ik althans). Om kwart over drie heb ik het wel gezien. Kijk, een (nagenoeg onleesbaar) informatiebord van het Hanzestedenpad. Het loopt van Kampen naar Doesburg en heeft een lengte van 120 kilometer. Dit pad moet ik nog lopen. OK, op naar camping IJsselstrand (www.ijsselstrand.nl/) gelegen aan Het Zwarte Schaar. Zo te zien is Het Zwarte Schaar een zijarm van de IJssel. Ik had er nog nooit van gehoord. In elk geval staat het water behoorlijk hoog. ’t Is maar een kilometer of drie, maar warm is het wel. Tegen vieren bereik ik de camping. Waar zit nu die receptie? Dit is zo te zien zo’n kinderspeelparadijs. Ik vraag het maar even en nu blijkt dat ik weer terug moet, de receptie zit bovenaan de dijk. OK, ik word opgevangen door een zeer behulpzaam receptiemeisje. Ik reken €13,50 af en bovendien nog €0,55 voor een douchemuntje. Niet goedkoop, maar ik heb wél toegang tot het zwembad. Ik drink er een biertje op in het aanpalende restaurant. Een winkel is er ook nog, maar ik heb niets nodig. Op een rustig gelegen grasveld zet ik mijn tentje op. Volgens mijn GPS heb ik er 35 kilometer opzitten, maar ik ga ervan uit dat het er hooguit 32 zijn. Overigens, de geparkeerde auto’s om mij heen zijn alle voorzien van een Duits kenteken. Ik trek mijn zwembroek aan en ga voor mijn tent aan mijn kleurenschema werken. Iets verder steken twee Duitse jongemannen en een Duitse jongedame de barbecue aan. Er gaan vooral veel worstjes op. Zou ik er nog eentje krijgen? Als ‘wiedergutmachung’? Nou, ik krijg niets, voor de ‘wiedergutmachung’ kom ik zeker niet in aanmerking. Ai, ik ben door mijn kerriesoep heen, ik bereid maar een beker thee. Daarna bereid ik een Knorr-maaltijd, die begeleid wordt door een staartje Shiraz. Hoe zit het met de worstjes? Ai, mijn buren zijn in hun auto gaan zitten met de man/vrouw een halve literfles Duits bier. Het krat staat naast de auto, maar een biertje voor mij kan er ook al niet vanaf. Ik kijk zeker niet dorstig genoeg.
Ik ga maar douchen. Tegen achten kruip ik in mijn tentje en bel nog even naar Orchideetje. Hm, nu valt mij pas op dat er zo links en rechts een radio aanstaat. Hoor ik Duitse Schlagers? Even later wordt het stil, discipline en Duitsers, dat gaat goed samen.