Vrijdag 26 juli 2013
Gees – Westerbork
Ik sta om halfzes op. Het is erg mistig, maar de tent is zo goed als droog. Ik bereid twee bekers thee en havermoutse pap. Dat alles nuttig ik zonder suiker, want die ben ik vergeten mee te nemen. Om kwart over zeven ga ik op pad. Het is 18 graden in de plus, maar als ik even later opnieuw kijk geeft de thermometer al 20 graden aan. In Gees loop ik langs het voormalige Armenhuis. Geachte eigenaar, wilt u uw auto voortaan elders parkeren? Dit is wel een grappig figuurtje. Ter gelegenheid van wie of wat staat dat ding hier ook alweer? Ai, dit moet hem zijn. Voor café De Zwerfkei ligt de grootste zwerfkei van Nederland, daterend uit de één na laatste ijstijd: 35 ton, 2,3 meter hoog, 3,90 meter lang en 2,75 meter breed. Ik loop het dorp uit en kom door kleinschalig akkerbouwgebied. De mist is opgetrokken, maar iets nevelig is het nog wel. Witte koeien, bruine koeien en een kudde koeien. Volgens de gids wordt de Geeserstroom opnieuw ingericht. Moet daar nog mee begonnen worden? De gids dateert uit 2003, zou dit het resultaat zijn? Ik zie helemaal geen ‘stroom’ dit oogt als een moeras. Een foto naar de andere kant laat hetzelfde desolate beeld zien. Een pietsie water, verder moeras. Tja, het is warm en het stikt hier van de muggen, horzels en vliegen. De mouwen van mijn wandelshirt moeten omlaag, die krengen steken mij achter de ellebogen. Als dat zo doorgaat moet ik mijn Djungel-Olja in stelling brengen. Een paddenstoel, deze staat op de kaart in de gids. Ik loop naar Westerbork, maar niet via de kortste weg. Het is half negen als ik over het heideveld ‘Hooge Stoep’ loop. De spinnenwebben zijn nog vochtig van de nevel. Als vlieg moet je hier goed opletten anders ben je het haasje. Volgens de paddenstoel is het nog 1,3 kilometer naar Nieuw-Balinge. Zou daar een restaurant zijn? Om half tien loop ik Nieuw-Balinge in. ’t Is niet groot en uitgestorven. Het is een oude veenkolonie, rond 1900 ontstaan. Het veen in dit deel van Drenthe werd relatief laat ontgonnen. Ter herinnering dit monument. Tja, geen restaurant, geen winkel, niets (tenminste, ik ben er niet langs gekomen).
Naast het monument staat een betonnen picknickbank. Hier bereid ik koffie op mijn brandertje en eet er mijn laatste boterham bij op.
OK, verder maar weer en al snel doorkruis ik het Mantingerzand. Dat staat in de gids, het zuidelijk gedeelte is nogal nat. Nat? Nou, behoorlijk nat. Het noordelijk gedeelte is droog. Stuifzand wordt afgewisseld door hei. Het zal bekend zijn, stuifzand ontstaat door overbeweiding (toentertijd door schapen) van hei. Ik ga natuurlijk niet op elke bank/picknicktafel pauze ‘maken’. Dat schiet niet op. Nog 300 meter naar Mantinge. Nou, ook hier hebben ze een grote kei, maar hij haalt het niet bij de kei van Gees. Horeca? Ook niet. Ik heb er 17,6 kilometer opzitten. Soms komt de zon even door, het is 22 graden in de plus en op de open stukken staat er wat wind. Het voelt klammig aan.
Al snel bereik ik het Mantingerbos en –weiden. De weiden bestaan uit vochtige graslanden met houtwallen en elzensingels. Het beheer is gericht op het voedselarmer maken van de bodem om meer variatie te krijgen in de plantengroei. Het is een typisch voorbeeld van een verruigend grasland waar het agrarisch beheer is gestaakt ten behoeve van natuurontwikkeling. Een handwijzer, nog drie kilometer naar Westerbork. In het gehucht Bruntinge vraag ik water aan een boer die op zijn erf bezig is. Ik ben zo goed als door mijn drinken heen. Verder maak ik mijn hoed nat. Volgens de boer gaat het vanavond regenen en zoals bekend hebben zij er ‘kijk’ op. Het is 27 graden in de plus!
Een kilometer verder loop ik het Scharreveld op. Het is een heideveld dat snel aan het herstellen is van voormalige ontwatering en bemesting uit de vorige eeuw. Sinds het Drents Landschap hier het beheer voert is de vogelrijkdom flink toegenomen. In de plassen leven veel groene kikkers en heikikkers. Zeldzame plantensoorten als Ronde en Kleine Zonnedauw zijn met vele honderden exemplaren terug te vinden op de voormalige akkers. Helaas voor de boer en mij; midden op de hei word ik overvallen door een gigantische bui. Ik zag hem al ‘hangen’ natuurlijk, maar ik hoopte de camping nog te halen. Voor ik mijn regenpak aanheb, ben ik al redelijk doorweekt. Na een kwartiertje ‘hozen’, gaat het over in flink regenen. Aldus bereik ik om kwart over twee camping ‘Aan den Esch’ (www.kamperenaandenesch.nl). Waar is de receptie? Ik vraag het even, maar deze is in de aanpalende boerderij gevestigd. Daar meld ik mij en reken meteen €10,- af. De douche is inbegrepen. Ik mag gaan staan achter de huifkar of zelf een plekje zoeken. Inmiddels is het zo goed als droog. Kijk, hier achter deze huifkar sta ik jofel. Het ding is zeker te huur of mogelijk wordt deze gebruikt door het recreatieteam. Het is halfdrie als ik mijn tentje opzet. Het is nu helemaal droog en de zon komt door.
Was die bui nu zo nodig? Morgen schijnt het goed weer te worden, de pensionado’s die ik spreek gaan er dan met de (elektrische)fiets op uit. Ik begin met een beker thee. Ik zie dat ik er zowel op GPS en ook volgens de gids zo’n 26 kilometer heb opzitten. Ik hoor dat er vanavond in Westerbork (hier nog geen kilometer vandaan) life-muziek is. Ook is de supermarkt open. Dat zijn goede berichten. Dus ook vanavond is er iets voor mij georganiseerd!
De zon laat zich niet lang zien en verdwijnt achter de wolken. Toch is het 24 graden in de plus en in mijn blote bast kan ik voor mijn tent van mijn kerriesoepje, mijn Knorr-maaltijd en mijn Shiraz genieten.
Ik hoor dat de huifkar wel degelijk in gebruik is door een jong stel met twee kleine kinderen. Ze trekken een week met dat ding door Drenthe.
Rond halfzeven loop ik binnendoor naar Westerbork. Dit keer heeft Westerbork meegedaan als startplaats voor de Drentse fietsvierdaagse (http://www.fiets4daagse.nl).
Ik heb er de afgelopen dagen niets van gemerkt, ik zat natuurlijk niet op de route (gelukkig!). Zoals beloofd is er life-muziek en de mannen doen het lang niet slecht. Ik nuttig er een biertje bij. Ook deze wordt verstrekt in een plastic bekertje en is van miserabele kwaliteit. Is dit misschien ‘evenementenbier’? Dat is bier aangelengd met (veel) water. Sowieso betaal ik ook hier €2,- voor een bekertje.
Iemand neemt het woord. ‘Wat een spreker is die man’, nou, echt niet. Hij komt slecht uit zijn woorden en spreekt bovendien een tikje dialect. Ik begrijp dat alle vrijwilligers die geholpen hebben bij het fietsvierdaagse-gebeuren een maaltijd krijgen aangeboden.
Zo te zien is dat het hele dorp, want iedereen gaat keurig in de rij staan. Zal ik aansluiten? OK, ik heb net gegeten en ik zoek ook geen ruzie.
Kijk ze toch eens knagen! Ze hebben zeker vier dagen niet gegeten! Dat valt me nu weer op. Heb ik daar al niet eens eerder over geschreven? Ik bedoel dat de mooiste meisjes van het dorp altijd bij elkaar gaan zitten. Ik kan best wel even een foto maken, alle aandacht gaat uit naar de jongeman die al op één knie hurkt. Ben ik hier getuige van een heuse aanzoek. Die hand in zijn broekzak, zou daar het doosje in zitten met de ringen? OK, ik heb het wel gezien (en gehoord) en loop de C1000 even binnen. Twee flessen bitterlemon en een pakje suikerklontjes. Nog een fles wijn? Nee, ik heb nog een bodempje, daar moet ik het mee doen. Terug op de camping eerst onder de douche en even na achten lig ik in mijn tent. Zoals gebruikelijk bel ik even naar Orchideetje, thuis gaat alles goed. Vanmorgen was het vroeg dag, ik heb het wel gehad voor vandaag.