Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Drenthepad van Appelscha naar Beilen
Vrijdag 23 augustus t/m zondag 25 augustus 2013

Vrijdag 23 augustus 2013
Appelscha – Diever
Ook dit keer ga ik alleen op pad. Ik heb er geen problemen mee. Het is bewolkt, iets nevelig, windstil en 20 graden in de plus als ik even na half negen naar het station loop.
Het weerbericht voor vandaag ziet er goed uit, zaterdag en zondag is er kans op regen. De bak met de Metro’s is leeg, maar in de trein liggen er plenty. Druk is het niet, dus kan ik op mijn gemak de Metro doorkijken.
De politieorganisatie gaat op de schop. De 25 regiokorpsen gaan op in de ‘Nationale Politie’. Bureaus gaan dicht, functies vervallen, ach iedereen kent dat wel. Het komt erop neer dat de agent meer uren reistijd kwijt is. De beloofde compensatie – dat ken ik – blijft uiteindelijk achterwege. Je mag tegenwoordig al blij zijn met je baan.
De blokkade van The Pirate Bay blijkt niet effectief. Tja, elke kleuter weet dat je via een proxyserver aan je gerief kunt komen. Ik bedoel dus e-pubs, digitale kaarten, programma’s en songs (illegaal) downloaden. Dat hou je toch niet tegen.
Toentertijd kopieerden we toch ook al LP’s en cassettebandjes?!
Minderjarigen werken in de horeca vaak te lang en te laat. Ha, dat betreft niet alleen minderjarigen! De horeca staat erom bekend dat het personeel (de goede uitbaters niet te na gesproken) uitgebuit wordt.
Het dodental na een mogelijke gifgasaanval in Syrië loopt op en de Syrische oppositie wil actie van de VN. Ai, dit is een lastige. Militairen (dus ook Assad) weten dat de inzet van chemische (en dat geldt nog meer voor biologische) strijdmiddelen gecompliceerd is en het effect onvoorspelbaar. Militair-technisch gezien is de inzet veelal nutteloos. Ik denk dat Assad het niet gedaan heeft, want hij is een kundig tacticus. Mocht hij het toch gedaan hebben (of wie dan ook), tja, wat wil je bereiken en hoe denk je dat dan te doen?
In het Entertainment gedeelte staat een artikel over de vakantiebestemming Levi in Finland. Je kunt er wandelen, fietsen, kanoën, enz. Het stikt er van de muggen, dat klopt, dat heb ik vorig jaar ondervonden. Het zijn maar kleine mugjes, maar vreselijk agressief.
In ’t Harde wordt een trein beladen met militaire voertuigen. Ik zie nog een paar YPR’n, dus helemaal uitgefaseerd zijn ze nog niet. Alle andere voertuigen ken ik niet, er is in tien jaar veel veranderd. Ze gaan oefenen in Duitsland, dat lijkt mij wel zeker. Zij liever dan ik, hoewel, ze hebben er goed weer bij. In Zwolle scoor ik een trein eerder dan 9292 aangaf, met dank aan de conducteur. Nu heb ik in Assen ruim de tijd (met de geplande trein slechts drie minuten) om de bus te halen naar Appelscha.
In Assen komt de zon half door de sluierbewolking heen, het hoeft niet zo heet voor mij.
Bij de Smullers heb ik eind mei op Till gewacht, wat gaat de tijd toch snel. Degene van onze woongroep waarvan vorige maand de pacemaker (een ICD waarschijnlijk) is uitgezet, is inmiddels overleden. Zo snel kan het gaan.
Tegen half twaalf stap ik in Appelscha uit, halte Smidslaantje. Iets verder is de Bikkels en hij gaat net open. Ik bestel koffie, in een frikandel heb ik nog geen trek. De kwaliteit van de koffie is matig, maar ja, dit is een snackbar. Ik maak de eerste foto met geplaatste GPS op mijn Nikon!! Het ding is na vele weken wachten eindelijk binnen. Nou ja, ik heb tot nu toe zonder gedaan.
De fix duurt maar een paar seconden, maar na de foto knippert de LED ‘rood’. Was ik toch nog te snel? Update: inderdaad, ik moet wachten tot de LED niet meer groen knippert, maar constant groen brandt.
Ik loop (op GPS) het Smidslaantje uit. Aan het eind is plenty horeca. Had ik dat geweten! Markering heb ik nog niet gezien, het zal wel aan mij liggen. Er staat een bordje ‘uitkijktoren’ daar moet ik sowieso naartoe. Die staat op de Boschberg en is het hoogste punt op het Friese vasteland (+27 meter NAP). De uitkijktoren zelf meet 40 meter en is voor €0,50 te beklimmen. Tja, het uitzicht valt een beetje tegen. Ik daal de uitkijktoren en de Boschberg af en vergeet op mijn GPS te kijken. Even verder ontdek ik dat ik niet op de route zit. Met een grote bocht loop ik er naar toe. Tjonge, voor het eerst markering, dat mag wel in de krant.
Even verder loop ik in het bos weer verkeerd, dat begint meteen goed. De markering mag weleens compleet nagelopen worden. Zo langzamerhand kom ik op het Aekingerzand terecht. Er wordt druk gekapt en geplagd om ervoor te zorgen dat de wind weer vat krijgt op het zand. Verder loopt er een kudde Drentse heideschapen om de laatste sprietjes weg te knagen. Hier loop ik dan echt door de zogeheten ‘Kale Duinen’. Is dit mooi? Mooier dan hei? Mooier dan bos? Ach, dat is persoonlijk. Kijk, hier lopen die genoemde schapen. Inmiddels zit ik opnieuw niet meer op de route. Uiteraard heb ik al een tijd geen markering gezien. En om nu constant op mijn GPS te kijken, dat gaat me te ver. Met een grote bocht loop ik weer richting route. Zonder GPS zou ik een uitdaging hebben gehad! Al dat zand lijkt op elkaar.
Het zuidelijk gedeelte is veel natter en er zijn een aantal vennen. De hei bloeit, dat was me al eerder opgevallen. Dit lijkt me toch een grenspaal. Kijk, nu bewijst mijn GPS (op mijn Nikon) goede diensten. Het coördinaat is vastgelegd in het fotobestand en nu zie ik dat ik op de grens loop tussen Friesland en Drenthe. OK, verder door het bos en langs een aantal vennen. Soms loop ik een stuk over een fietspad. Uiteraard zijn er veel pensionado’s per fiets actief. Bij deze beek, de ‘Tilgrup’ geheten, ‘maak’ ik even pauze. De kaart in de gids toont een indrukwekkende beek, maar ’t is maar een smal stroompje. Verderop staat de beek droog, ’t is gewoon moeras. En dan te lezen dat er al een aantal jaren gewerkt wordt aan een natuurlijker beek. Weer verder door het bos, een beetje saai is het wel. Er staat hier een monument. De wandelgids zegt er niets over, maar er zit een plaquette op de steen. Helaas is deze slecht leesbaar.
In het kort: op 22 november 1943 is hier een Canadese Halifax bommenwerper neergestort, waarbij de zeven bemanningsleden om het leven kwamen.
De bommenwerper maakte deel uit van een eskader van 776 (!) bommenwerpers, die als opdracht hadden Berlijn en Leverkussen te bombarderen. Iets verder loop ik langs de hei Hoekenbrink. Nog 3,1 kilometer naar Diever, maar daar loop ik pas morgen doorheen. Met een bocht loop ik naar camping Diever (www.campingdiever.nl). Ik word hartelijk ontvangen en reken meteen af. Op de site las ik dat een trekkerstent inclusief twee personen €15,- kost. Verder moet je €10,- borg betalen voor de elektronische badkaart + de doucheminuten die daarop staan. Dat loopt aardig in de papieren. Ik betaal €10,- en als ik straks de elektronische badkaart terug breng krijg ik nog €1,- terug. Nou, dat is toch fideel! Ik krijg een mooi rustig plekje vlakbij het toiletgebouw. Mijn tentje staat om kwart voor zes. Volgens de gids is het 22, maar volgens GPS 24,35 kilometer. Dat laatste kan wel kloppen, ik ben tenslotte een paar maal verkeerd (= om) gelopen. Het is 20 graden in de plus, veel warmer is het vandaag niet geweest. Toch heb ik twee liter bitterlemon genuttigd. Ik bereid een kerriesoepje en daarna een Knorr-maaltijd Carbonara Kaas-Spek. Dit is eigenlijk de enige Knorr-maaltijd die een beetje redelijk smaakt. Gelukkig had ik bij de Appie een fles Rosemount Estate Shiraz-Cabernet 2012 aangeschaft. Dan smaken zelfs bruine bonen lekker.
Om zeven uur ga ik onder de douche. Dat is wel een uitvinding, zo’n elektronische badkaart. Is dit geen idee voor het Verpleeghuis? Je laadt de kaart op met een x-bedrag en je kunt net zo vaak en net zo lang douchen als je wilt. Tot de kaart leeg is natuurlijk. Ieder betaalt dus voor het ‘genotene’. Met een kleine aanpassing is de kaart ook geschikt voor wc-bezoek. Kopjes koffie en thee, de boterham enz. enz. Welke minister gaat er ook alweer over de zorg?
Om half acht breng ik de elektronische badkaart terug en bereid bij de tent nog een beker thee. Zoals gebruikelijk bel ik Orchideetje. Ze is op weg naar huis en ik kruip mijn tentje in. Tegen achten komt mijn buurman thuis, die nog een half uurtje de radio aanzet. ’t Is niet mijn smaak, maar je kunt niet alles hebben. Om half twaalf word ik wakker. Er is gezang bij de ‘oriënteerders’, er is zeker een prijsuitreiking. Ik ben hiervoor gewaarschuwd door de uitbaters en het duurt maar kort.