Zondag 28 november 2010
Geldrop – Eindhoven Beukenlaan
In eerste instantie hoor ik mijn wekkertelefoon niet, zo diep lag ik in de slaapzak. Het is tamelijk fris, te weten 2 graden onder nul. Het is helder en ik zie de sterren tussen de boomtakken door. Zoals altijd maak ik havermoutse pap en dit keer twee bekers thee. Tjonge, de tent is helemaal wit bevroren. Afbreken kan met handschoenen aan, maar het opbergen in de rugzak gaat beter zonder handschoenen. Oeps, wat heb ik een koude handen! Snel op pad en warm lopen.
Al snel steek ik de A67 over. Toch heb ik de snelweg vannacht niet gehoord, de wind stond zeker de goede kant uit. Daarna loop ik langs de buitenwijk van Geldrop en steek de Kleine Dommel over. Zouden die eendjes het niet koud hebben? Tussen de huizen door komt de zon op. Het (Markt?)plein van Geldrop. Er is werkelijk geen hond te zien en alles zit nog potdicht. Ik loop verkeerd! Of eigenlijk, ik loop te ver. Dat komt omdat de route in mijn GPS naar het station loopt. Ik had al eerder rechtsaf moeten slaan. Ik zoek meteen de volgende track op in mijn GPS.
Ik kom nu wel langs de St. Brigidakerk, tjonge wat een megalomaan bouwwerk. Hij is nog open ook, nou ja, voor kerkgangers. Ik zie ze schielijk naar binnen glippen. Al snel loop ik langs de Kleine Dommel Geldrop uit. Ik kom toch nog in de problemen.
Ik mis ergens een markering (de markering is sowieso niet geweldig) en strand in dicht struikgewas. Na enig zoeken vind ik het juiste pad. Mooi is het hier wel. Tegen tienen bereik ik het Eindhovensch Kanaal. Nou ja, kanaal, ik schreef hier al eerder over. De zon komt overigens goed door, maar koud is het wel. Het pad langs de Kleine Dommel is behoorlijk modderig geweest te zien aan de ‘sporen’. Nu is alles bevroren, dus blijven mijn schoenen mooi schoon. OK, verder langs de Kleine Dommel met de zon in de rug of pal tegen.Om half elf kom ik langs de Watermolen ’t Coll. De molen staat ‘uit’, dat is wel een beetje jammer. Iets verder staat de St. Antoniuskapel. De letters van het informatiebordje zijn helaas een beetje versleten. In elk geval houd ik hier tien minuten pauze. In het dorpje Eeneind staat dit rijtje – denk ik – voormalige arbeidershuisjes.
Het afdakje boven die eerste voordeur detoneert een beetje en ook de laatste dakkapel. Doet de welstandscommissie nog een beetje haar best? OK, sowieso nog vijf kilometer naar de oostrand van Eindhoven. Hoe de LAW-verkenners het doen weet ik niet, maar het worden landelijke kilometers. Hier steek ik de N270 over, maar het oogt als een echte autosnelweg. Zo’n boerderij, het ziet er meer uit als een tweede danwel eerste huis, heeft op zijn tijd wel eens wat. Dit is de Opwettense Molen eveneens door van Gogh geschilderd. Er zijn twee raderen respectievelijk 7,5 en 9,3 meter groot. Het is één van de grootste molens van Europa.
De molen maalt graan, zaagt hout, slaat olie en volt wol. Zo te zien vindt er momenteel een restauratie/uitbreiding plaats. Dat riviertje is geen rivier, het is het pad dat onder water staat. Gelukkig kan ik er links langs. Dit is weer de ‘echte’ Dommel. Hier liepen we op 27 augustus dit jaar. Hoewel, dit pad stond toen compleet onder water en we konden niet verder. Ook dit viaduct stond toen compleet onder water. Helemaal droog is het trouwens nog niet. OK, verder langs de Dommel en het brugje over. Links liggen de gebouwen van de Technische Universiteit. Zou restaurant de Zwarte Doos open zijn voor koffie? Nee, helaas, de boel zit dicht. Ik maak nog een foto van de vijver vol kunst. Een bord staat er nog steeds niet bij. Om kwart voor een ben ik bij Eindhoven NS. Hier scoor ik eindelijk een beker koffie. Zoals altijd is het behoorlijk druk.
OK, nog 5 kilometer naar Eindhoven Beukenlaan. Deze stadswandeling hoort erbij en wilde ik toch doen. Tijd heb ik genoeg en ik heb het zonnetje erbij.
Ik loop het plein over richting Bijenkorf. Ai, het is zeker koopzondag in verband met de St. Nicolaas. Is dat gebouw van Philips op de achtergrond de voormalige ‘lichttoren’?
Hier werden voorheen de gloeilampen getest op duurzaamheid. Tja, ik ken Eindhoven niet goed, maar wat ik er van gezien heb stemt niet tot geestdrift. Ik vind het persoonlijk een stad van niets. Als ik wat verder loop passeer ik een knots van een moskee. OK, die van Casablanca is groter, maar daar wonen ook meer moslims. Ik maak de foto stiekem, want misschien is het wel verboden om moskeeën te fotograferen. Het Philips-stadion, de thuisbasis van PSV. Tja, Anton had over de Romeinen gelezen en nam het brood en de spelen meteen over. De eerste tribunes stonden hier al in 1916, maar het huidige stadion is in 1977 voltooid. Ach, ik ben geen voetbalfan en het doet me niets. Het stadion staat midden in Philipsdorp, de wijk die Anton voor zijn arbeiders in 1919 liet bouwen. Dit gedicht is aan de muur gespijkerd. Roos heeft zeker gevoel voor taal. Dit is de gebogen gevel van de voormalige Philips bedrijfsschool. Momenteel is er een ROC in gevestigd. Je zou het niet zeggen, maar dit is een knots van een gebouw dat nog een eind naar achteren doorloopt. Het Evoluon is opgeleverd in 1966 en ‘aangeboden’ aan de gemeente Eindhoven. Het is van 1966 tot 1989 in gebruik geweest als educatief technologiemuseum. Toentertijd zijn wij er met de kinderen ook een dagje geweest. In de jaren tachtig liepen de bezoekersaantallen terug en kwam het museum in de rode cijfers. Uiteindelijk doekte Philips de tentoonstelling op en sinds 1996 is het Evoluon een congres- en evenementencentrum. Eigenlijk is het wel een beetje jammer, maar zo gaat het soms. Dit is het Gelderlandplein midden in het Drents Dorp. Deze wijk werd midden jaren ’20 gebouwd voor gezinnen die Philips in Drenthe had geronseld. De achtertuinen van deze huizen hebben grote (moes)tuinen. Slim van Anton, hij sloeg twee vliegen in één klap.
Door deze tuinen konden de gezinnen grotendeels in eigen onderhoud voorzien en kon hij de lonen laag houden. Tevens moest manlief ’s avonds in de moestuin werken en had daardoor geen tijd om rottigheid uit te halen. Het centrale ketelhuis van de wijk met de karakteristieke pijpen. Om tien over twee loop ik station Eindhoven Beukenlaan op.Ik heb er 23,8 kilometer opzitten. De trein die gereed staat moet ik niet hebben, deze rijdt naar Eindhoven. Mijn stoptrein vertrekt om 14.22 uur naar Den Bosch. Uiteraard mis ik in Utrecht de trein, het is niet anders.
In elk geval heb ik nu binnen zes weken de laatste trajecten van het Overijssels Havezatenpad (272 km), het Deltapad (237 km) en het Brabants Vennenpad (233 km) afgerond. Al deze boekjes kunnen de boekenkast in!
Ik ben op een mooi tijdstip thuis. Orchideetje is vandaag op verjaardag bij een nichtje geweest (20 jaar al!). Uiteraard was er veel te veel eten gemaakt en ze heeft voor mij een bakje meegenomen. Een biertje erbij, dat heb ik wel verdiend.
Reino: bedankt!