Zaterdag 27 november 2010
Soerendonk – Geldrop
Ik heb prima geslapen. Koud is het niet, het is maar zo’n 2 graden onder nul. Wel is alles wit om me heen. Iets voor achten vertrek ik. Reino zit iets voor me, ze is altijd zo razendsnel! Na een kwartiertje doorstappen haal ik haar in. De hei is bevroren. Zou de zon vandaag doorkomen? Gisteren was het zulk grijs en saai weer. Een picknickbank en een afvalbak. Hier kunnen we meteen ons afval kwijt, dat scheelt weer gewicht. Deze schapen komen nieuwsgierig aanlopen. Of hebben ze het koud en willen ze naar binnen? Tegen negenen lopen we Strijp binnen. Kijk, zo’n bord doet me goed. Een bakje koffie gaat er wel in en we kunnen meteen een beetje opwarmen. Helaas, helaas, café De Hospes zit dicht. Tjonge, dat valt even tegen. Zo te zien is dit ook het enige café in het dorp. De Kruidenierswinkel is wel open. Zouden we hier een bak koffie kunnen scoren?
Ja, mevrouw wil wel koffie voor ons maken. Tjonge, wat een service. Ik bestel er meteen een broodje beenham bij, dat gaat er wel in. De koffie krijgen we trouwens gratis, ik wil eenieder deze ouderwetse kruidenierswinkel van harte aanbevelen. Even buiten Strijp staat dit leuke huis. Wat verder lopen we het Leenderbos in. Over een uurtje bereiken we een echt restaurant. Dat zal dan tegen die tijd wel open zijn. Helaas, Reino probeert het nog, maar de boel zit potdicht. Tja, zo leer je wel met teleurstellingen omgaan. OK, verder maar weer door de bossen. Mooi, de zon komt door, dat maakt het allemaal net even mooier. We passeren een aantal vennetjes. Als ik het goed begrijp hebben deze dames een speurtocht. Ze hebben geen kaart, geen kompas en zelfs geen GPS bij zich. Ze moeten naar een restaurant, nou, ik weet zeker dat ze dan verkeerd zitten. Ze vragen het maar aan deze passerende (hobby)boer. Om kwart voor elf steken we de A2 over. Door de bossen gaan we verder. De zon komt goed door en de rijp is gesmolten.
Een enkel vennetje. Reino trekt het niet langer. Eerst koffie. Die maken we maar zelf. Een mooi doorkijkje (vind ik zelf). Het is nog 4,6 kilometer naar Heeze, maar wij lopen behoorlijk om. Voor we het gemeentebos van Heeze inlopen passeren we een weiland. Ai, ze zijn hier aan het zagen geweest met grote machines. Daar heb ik geen problemen mee, maar na afloop zouden ze wel even met een Grader over de paden kunnen gaan. Nu lopen wij allemachtig te strompelen. Momenteel is het een fietspad, maar hier ligt het voormalige tracé van de spoorlijn Tilburg – Turnhout (1867 – 1973). Vlak voor Heeze staat dit mooie huis. Deze schapen hebben ook mooi de ruimte. We lopen Heeze in en vlak voor het station neem ik afscheid van Reino. Zij heeft het traject Heeze – Eindhoven al gelopen en neemt nu de trein en de bus naar Bladel om van daaruit het gaatje naar Luyksgestel dicht te lopen. Als ik de tunnel onder het spoor door uit ben, zie ik net een trein vertrekken. Zou Reino hem gehaald hebben? Zelf loop ik door naar het centrum van Heeze dat gek genoeg niet bij het station is, maar helemaal aan de rand. Nou, aan een bakje ‘echte’ koffie ben ik wel toe en dat nuttig ik in restaurant De Zwaan.Ik zie dat ik nog 10 kilometer heb te gaan tot mijn beoogde wildkampeerplek. Het is nu half twee, dus heb ik tijd genoeg. Eerst koop ik nog een pak chocomel bij Appie Heyn iets verderop en daarna loop ik richting kasteel Heeze. Hier ben ik eerder geweest, want hier loopt ook het Pelgrimspad van Visé naar Den Bosch. Als eerste passeer ik een duiventoren. Zo te zien is het ding niet meer in gebruik. Zouden de bewoners – de familie Van Tuyl van Serooskerken – niet van duif houden? De oprijlaan is zonder meer indrukwekkend. En hier kasteel Heeze. Vreemd dat de rechter eik nog volop in het blad zit en de linker zijn winterkleding al aan heeft. Nog een paar stappen en het kasteel is voluit zichtbaar. Welke onverlaat heeft zijn boodschappenautootje hier neer durven zetten? Al in 1172 werd er melding gemaakt van de heerlijkheid Heeze, maar het huidige kasteel is gebouwd tussen 1660 – 1665.
Het kasteel is bewoond, maar tijdens de zomermaanden op zondagmiddag te bezichtigen. Ook kan er getrouwd worden en is er gelegenheid tot het organiseren van feesten en partijen. Goed, ik houd het in gedachten. Dit gebouw staat aan een zijingang. Zou hier toentertijd de rentmeester hebben gewoond? Of nog steeds? Tijdens een rondleiding is hier achter te komen. Hier ben ik alweer een kilometer voorbij het kasteel. Dit gebouw zal er ongetwijfeld bij horen. Nog een stukje verder loop ik de Strabrechtse Heide op. De hei was zeker nog niet groot genoeg, hier zijn ze gigantisch aan het zagen geweest. Of had er iemand hout voor zijn houtkachel nodig? Hier loop ik de hei op. Er zijn meer wandelaars, dat heb je soms. De zon schijnt nog, maar de bewolking wordt dikker. Ik ga een U-bocht maken op de 1500 ha grote hei. Het is tien minuutjes later en ik loop in de schaduw. Het wordt meteen een stuk kouder! Er zijn een aantal grote en kleinere vennetjes op de Strabrechtse Heide. De meeste zijn ooit door uitwaaiing ontstaan. Om kwart over drie ben ik de hei over en bereik De Plaetse. Het lijkt net of hier boerderijen staan, maar dit zijn bedrijfsgebouwen van Staats Bos Beheer. De boswachter is me net voorbijgereden en heeft zijn auto aan de weg gezet. Zou hij straks nog een rondje maken? De boete voor wildkamperen schijnt €40,- te bedragen.Sowieso ga ik buiten het terrein van SBB staan, dus te vrezen heb ik niet veel.
Ik werp nog een blik achterom, ik verlaat nu dus de Strabrechtse Heide. Op naar Geldrop, maar 5,3 kilometer hoef ik niet meer. Ik wil een plekje zoeken hier zo’n dikke kilometer vandaan. Na een kilometer sla ik rechtsaf en verlaat de route. Op die manier kom ik langs Ruitersportcentrum Meulendijks. Ik heb niets met paarden, maar wel met koffie en water.
Ben ik hier eerder geweest? Nee, dat kan niet, maar die ruitersportdingen lijken op elkaar. Zoals ik dacht is hier een pracht van een bar. Ik bestel koffie en vul daarna mijn bidons. Even na vieren stap ik op. Vijfhonderd meter voorbij het Ruitersportcentrum is links een strook bos. Er staan wat vergane paaltjes met een restant prikkeldraad. Dit is dus een privé-bos. Het ziet er verder tamelijk open uit. Tja, als er nu verder niets was, maar 500 meter verder is er nog een mooi stukje bos. Onderweg daar naartoe gaat de zon onder. Inderdaad, ik zie links een pracht van een boscomplex. Ik kijk even om mij heen, er is niemand te zien. Snel loop ik 100 meter door het bos. Het loopt iets af, verderop is een vennetje. Ik zie een mooi open plekje, als ik hier mijn tent neerzet is hij vanaf het pad niet te zien. Als ik straks mijn hoofdlampje moet gebruiken is dat vanaf het pad ook bijna niet te zien. Snel zet ik mijn tent op en begin met een bekertje wijn. Het is half vijf, mooi getimed. Daarna volgt zoals gewoonlijk een kerriesoepje en dit keer de goulash van Struik. Ook dit pakket smaakt prima. Voortaan houd ik het bij Struik. Hebben ze nog meer smaken in de aanbieding? Volgens mijn GPS heb ik er 30 kilometer opzitten, maar vanmorgen had ik hem pas na een half uurtje aangezet. Het zijn er dus ± 2 meer. Gemiddeld heb ik (over het lopen gemeten) 4.9 kilometer per uur gelopen. Dat is met rugzak en over ongebaande paden niet slecht. De temperatuur daalt trouwens behoorlijk, het kon wel eens een koude nacht worden. Ik doe meteen mijn ‘Omsak’ om de slaapzak, dat scheelt 10 graden.
Ik kruip er meteen maar in, uiteraard met MP3-speler. Deze Nano van Apple heeft trouwens een heel wat beter geluid dan mijn Nokia telefoon.