Zaterdag 27 januari 2018
Bergeijk – Valkenswaard
Om kwart over zes gaat de wekker. Ik heb prima geslapen. Het is hier echt stil in het bos. Na twee bekers thee, havermoutse pap en mijn pilletjes gaat de kampeeruitrusting in de rugzak. Mijn tent is nagenoeg vrij van condens, dat scheelt gewicht. Om acht uur vertrekken we, het is nagenoeg licht.
Ook in dit bos heeft de storm goed huisgehouden. Werk aan de winkel voor de bosarbeiders.Aan de Burg. Aartslaan staat een paddenstoel, maar ook is er een nagenoeg onleesbaar informatiebord aanwezig. Tja, het is niet slim om zo’n bord aan de rand van het bos te zetten, daar komt geheid mos op. Waarom staat dit bord niet voor de St. Pietersbandenkerk in Lommel?Iets voorbij het meertje ‘Pastoorsweijer’ zie ik dit bermmonument. Heeft een trimmer hier de geest gegeven?Het Airbornepad ‘loopt’ gelijk op met een LAW. Welke is het? Sowieso heb ik deze gelopen. Het Brabants Vennenpad is een streekpad en is geel/rood gemarkeerd.
Het Grenslandpad loopt hier nét niet, maar de route kan zijn aangepast.
Het Pelgrimspad van Visé naar Den Bosch misschien? Nee, die route loopt noord van Valkenswaard. Ik kom er niet uit. Misschien staat straks de naam van het pad op de sticker. Ach, ik ben er niet helemaal bij. Een stukje terug zag ik een sticker met daarop de naam van het pad. Het is de GR561, een Belgisch ‘Grote Routepad’, dat loopt van Diest (in België) naar Maastricht. Het pad is ook wit/rood gemarkeerd.Hier langs de Beekloop is het behoorlijk nat.Ai, het dak van de picknickplek is getroffen door een Spar. De voorste boom (een eik meen ik), is aan de voet behoorlijk vermolmd. Dat krijg je met die hoge waterstand.
Je zult tijdens de storm net wezen schuilen op deze picknickplek!Een informatiebord. Er zit ‘beekprik’ in het watertje en er vliegen hier ook ijsvogels rond. Uiteraard zie ik er niet één. Sowieso is de Beekloop dus een schone rivier.Langs de bosrand lopen we richting de N69. Nat is het wel.Tegen tienen bereiken we Pannenkoekhuis Suykerbuik. Het is ook de tweede stempelpost. Helaas, het pand is gesloten en om nu een uur te wachten doen we maar niet. We nemen tien minuutjes plaats op het terras en nuttigen iets van de eigen voorraad. De foto moet ik maar inleveren als bewijs dat ik hier echt geweest ben.Op deze locatie staat ook dit monument ter herinnering aan de verkenners van het Second Household Cavalry Regiment die hier op 11 september contact maakten met de plaatselijke bevolking. De verkenners kregen een biertje aangeboden dat er wel inging.Ook op deze locatie staat dit informatieve paneel.We lopen een paar honderd meter langs de N69, want van al die omgevallen bomen krijgen we de hik. Op het Valkenswaard War Cemetery liggen 222 Britse militairen begraven. Indrukwekkend is het wel, vooral als ik zie hoe jong sommigen nog waren.Informatie is ook aanwezig.We lopen een kilometertje door bos en bereiken dan het natuurgebied (vroeger ‘woeste gronden’ geheten) De Malpie. Het gebied bestaat uit zandverstuivingen, heidevelden en bos. Verder zijn er vennen ontstaan door erosie en turfwinning. We lopen er niet rechts, maar links omheen. Ik voel mij niet goed, ik ben misselijk en op zoek naar een bankje.
Dat bankje zien we in de verte al staan en daar eet en drink ik wat. Als we weer verder lopen moet ik snel een gedekte locatie opzoeken. Ik voel mij lang niet 100%!
Tegen twaalven bereiken we de Venbergse watermolen. Helaas, helaas. Ik had hier willen lunchen, maar het aanpalend restaurant gaat pas om half twee open! Het zit wel tegen vandaag! Overigens, het huidige gebouw stamt uit 1895, maar de watermolen werd al vermeld in 1227. Het is een onderslagmolen en toentertijd in gebruik om graan te malen. Maar ook was de molen in gebruik als oliemolen en schorsmolen. De watermolen is momenteel wel draaivaardig, maar maalt niet meer. Overigens, ik ben hier eerder geweest, want we volgen min of meer de rood/witte markering van een LAW.De route loopt precies tussen Dommelen en Valkenswaard door. Daar vinden we sowieso geen horeca. Albert stelt voor om door het centrum van Valkenswaard te lopen, daar is in elk geval wat open. Dat doen we, want ik overweeg sterk om in Valkenswaard de bus naar huis te nemen.
Om halfeen staan we voor Café de Bel. Ik bestel koffie, in een lunch heb ik geen trek.
Ok, ik stop ermee. Pal voor het café is de bushalte en als ik om tien over één naar buiten loop komt de bus naar Eindhoven NS precies aanrijden.
De treinreis naar huis verloopt zonder problemen en tegen vieren ben ik thuis. Daar voel ik pas goed dat ik het helemaal heb gehad. Eerst een beker thee en iets te eten, want ik voel me zo flauw als wat. Na een douche gaat het alweer en kan ik mijn tent nog even buiten hangen om te drogen. Na de warme maaltijd kruip ik mijn bed in. Het is mijn hart dat schuldig is aan het probleem. Maar ja, ik heb ook al enige maanden niet gelopen, dat is ook niet gunstig. Ik zou het zó jammer vinden als ik niet meer kan lopen!
Albert en Reino zijn van plan om zondag door te lopen naar Eindhoven NS. Als ik het traject van Valkenswaard naar Eindhoven binnenkort eens loop met dagrugzak en overnacht in een B&B? Dan kan ik ervaren hoe het gaat.
Ok, de zondag doe ik rustig aan, maar wel gaan we uit eten bij ‘Mamta’ (in Harderwijk, http://www.mamta.nl). Dat heb ik toch wel verdiend. Mamta is een Indiaas restaurant, van dat eten houden we wel.Als voorgerecht bestel ik Malla soep (9).Als hoofdgerecht Tandoori Mixed Grill (31). Daarbij Nan Brood (83) en een Heineken.Nou, zoals altijd prima! Voldaan stappen we in de auto. Ondanks dat half Harderwijk op de schop is, konden we nagenoeg voor de deur (betaald) parkeren.
Op naar huis, op tijd naar bed. De wandeling zit erop, nu hopen dat het volgende keer beter gaat.
Albert en Reino: bedankt!