Zaterdag 11 november 2006
Gaasperplas – Amsterdamse Bos
Ik moest er vannacht even uit. Het regende ook nog.
Tegen de tijd dat de wekker van mijn mobiel gaat, ben ik al min of meer wakker. Het is nog tamelijk donker en het regent behoorlijk. Normaal maak ik eerst thee, maar nu besluit ik om eerst mijn slaapmat en slaapzak en nog wat andere spulletjes in mijn rugzak te doen. Buiten de tent de rugzak inpakken is met deze harde regen geen optie. Het is wel een beetje behelpen in de tent, daarom duurt het allemaal wat langer dan gebruikelijk.
De brander gaat buiten de tent in de regen en ik zet water op voor thee. Na de thee maak ik zoals altijd, havermoutse pap. Ik kijk eens op mijn horloge hoeveel tijd ik nog heb, want we willen om 08.00 uur vertrekken. Eigenlijk zie ik nu pas dat Reino nog in haar tent ligt. Tot mijn verbazing is het op mijn horloge kwart over zes. Ik snap er niets van. Ik vraag aan Reino, inmiddels zie ik wat beweging, hoe laat ze het heeft. Ook kwart over zes. Heb ik mijn mobiel verkeerd ingesteld? Terug in de slaapzak gaat niet meer, die heb ik zojuist in mijn rugzak gestopt. Ik ga maar op mijn stoeltje zitten met mijn regenbroek aan en mijn jas over mij heen. Zo dut ik nog een uurtje.
Tegen half acht ga ik verder met inpakken en nog voor achten lopen we op het fietspad. En wie komt daar in de regen aanrijden in zijn donkergroene 4-wheel? De boswachter! Door de beslagen voorruit kan ik helaas het gezicht van de man niet zien en ik weet dus niet of hij zich over ons verbaast. Gelukkig waren we op tijd weg van onze idyllische kampeerplek.
We komen langs de Broekzijder molen. Deze is in 1641 gebouwd als binnenkruier. Het is niet bekend wanneer de molen omgebouwd is tot buitenkruier. Tot 1980 (!) bemaalde de molen met zijn scheprad de 317 hectare grote polder Broekzijds en loosde het water op het riviertje het Gein. We lopen de nodige kilometers langs het Gein, het regent nog steeds volop. In het verleden heb ik hier wel eens gefietst, toe was het beter weer. Vlak voor Abcoude passeren we een verdiepte spoorlijn. De nodige sporen liggen hier naast elkaar, maar treinen, ho maar. Wat is dit voor spoorlijn? Ik zie dit voor het eerst! Om 09.30 uur lopen we Abcoude in. Het plaatselijke café is nog gesloten. Nou ja, niet direct gesloten, de dames zijn aan het stofzuigen. Nee, helaas, ze kunnen voor ons geen uitzondering maken. Voor koffie worden we verwezen naar de Plusmarkt, iets verderop. OK, dan maar (gratis) koffie in de Plusmarkt. Toch wel een romantisch dorpje, dat Abcoude. Nog maar weinig mensen op straat, gister laat geworden zeker. We lunchen achter een schuurtje. Het is inmiddels droog met een klein zonnetje. Wel staat er veel wind. We lopen weer eens langs een riviertje, ‘Winkel’ geheten.
Een ophaalbrug over, in de tuin staan wat prehistorische tractoren, handel zeker. Mijn oog valt op een bord. Dit is ‘Fort in de Botshol’. Wat blijkt, het gebied waar we nu lopen maakte deel uit van ‘De Stelling van Amsterdam’. Deze verdedigingslinie is aangelegd tussen 1880 en 1920 in een straal van 15 kilometer rond Amsterdam.
Door inundatie van het land voor de Stelling kon de vijand op afstand worden gehouden. Het benodigde geld om de Stelling snel te bouwen was er even niet, vandaar dat Fort in de Botshol voorlopig bestond uit verdedigbare aardwerken. Toen brak WO-I uit en veranderden de inzichten omtrent het voeren van de verdediging en werden alle werken stopgezet. Nu maakt het Fort deel uit van het vogelrijke plassengebied en is niet toegankelijk.
In het dorpje Stokkelaarsbrug is een uitspanning gevestigd. Helaas is de boel tot 2 mei gesloten. Het ziet er hier wel gezellig uit.Verder maar weer, vanaf hier heet het riviertje ‘De Oude Waver’. Nog een fort en een grote ook! Dit is het fort Waver-Amstel, wel voltooid. Met de damsluis in de Waver kon de polder Groot-Mijdrecht onder water worden gezet. Momenteel zit er een wijnhandel in het fort, heeft het toch nog een nuttige functie. We draaien in noordelijke richting. Vanaf nu lopen we langs het Amstel-Drechtkanaal.
Aan de overkant is een restaurant. Het heet ‘De vergulde Zon’. Aan deze kant bevindt zich een steiger en ’s zomers vaart het pontje, dat hebben wij weer. Verderop is er weer een restaurant, helaas, van hetzelfde laken een pak. Om 15.00 uur zijn we in Ouderkerk a/d Amstel. Iets voorbij de kerk is een prachtig restaurant. Het heet: ‘De Oude Smidse’. Wat een ambiance. Zijn ze hier in het bezit van een Michelin ster? Keus in wijn is er te over, maar ik houd het maar bij koffie. We komen langs de Joodse begraafplaats Beth Haim. Beth Haim betekent Huis van het Leven. Eind 16e eeuw vestigden zich Spaanse en Portugese joden – de Sefardiem – in Amsterdam. Ze waren op de vlucht voor de Inquisitie. In die tijd begroeven zij hun doden in de duinen van Groet, vlakbij Alkmaar. Vanaf het begin van de 17e eeuw kreeg de Portugees Israëlitische gemeente een begraafplaats in Ouderkerk aan de Amstel.
In totaal liggen er ongeveer 30.000 overledenen begraven. De begraafplaats Beth Haim is de oudste joodse begraafplaats van Nederland. Hier is ooit buskruit (archaïsche spelling met een ‘d’) gemaakt, een riskante onderneming. Amstelveen, hier wordt het echt stedelijk. Mogelijk is om deze reden de Amsterdamse Ommegang niet meer valide. Om 17.30 uur lopen we het Amsterdamse Bos in. We lopen de kortste weg naar camping ‘Het Amsterdamse Bos’. Hier stonden we drie weken geleden ook al, maar dit keer hebben we pech, de receptie is gesloten. Wel staat er aangegeven dat gasten door kunnen lopen naar de voor hen gereserveerde caravan. Dat doen we dan ook maar, dat wil zeggen, we lopen door naar het tentenveld achteraan op de camping. We zien dat in verschillende caravans licht brandt. Op het tentenveld staan nog twee tenten. We zijn dus niet de enige kampeerders. Om kwart voor zes staat de tent en is de brander aan. Dit keer wordt het een Spaghetteria Bolognese Tomaat-gehakt. De rode wijn past er uitstekend bij. Uiteraard staat de tent met de achterkant naar de wind en zit ik op mijn stoeltje aan de andere kant. Zo gaat het prima, want de wind staat er behoorlijk op. Toch viel het weer vandaag erg mee, ondanks de voorspellingen van regen, hagel en harde wind. Goed, vanmorgen regende het tot tien uur, maar de rest van de dag was het droog. De harde wind klopte, maar hagel hebben we niet gehad. Vanmiddag was het zo’n 14 graden boven nul!
Om 19.00 uur duik ik mijn slaapzak in. Het is nog wel wat aan de vroege kant, maar ja, we hebben er vandaag wel 35 kilometer opzitten. Wat wel storend is zijn de om de drie minuten startende vliegtuigen. Het lijkt wel of de startbaan hier vlak achter de camping ligt. Het gaat tot een uur of tien door, daarna wordt het stil.