Vrijdag 21 juni 2013
Zuidlaren – Gasselte
Vannacht was het droog, maar als ik om half zeven opsta regent het weer.
In de – drijfnatte – tent bereid ik twee bekers thee en havermoutse pap. Om half acht mindert de regen iets, toch trek ik voor de zekerheid mijn regenpak aan. Om kwart over acht – inpakken in de regen is ook niet alles – vertrek ik. Al snel loop ik Zuidlaren in. Mwah, Klein-Laarwoud is best wel een mooie villa. Ai, zo te lezen woont de burgervader van Zuidlaren hier. Elke derde dinsdag in oktober vindt de paardenmarkt plaats. Het is de grootste paardenmarkt in Europa! Zo te lezen werden deze vijvers (er zijn er meer) toentertijd gebruikt om de paarden te drenken. Nu wordt water en hooi gratis aangevoerd.
Helaas, het regent nog steeds. Iets verder staat – sinds 2000 – het Zuidlaardermarkt Monument. Het is een 1500 kilo zwaar bronzen monument van een levensgroot paard met twee markthandelaren. En stukje verder is een Jumbo-supermarkt waar ik een fles Bitter lemon én een gratis bekertje koffie scoor. Ik heb het idee dat ik iets naast de route zit, maar loop gewoon door. Kom ik daardoor toevallig langs de joodse synagoge? Vijftien joodse Zuidlaarders zijn in de vernietigingskampen vermoord. Dit gebouw valt op gezien het jaartal ‘1895’ en de tekst die gaat over ‘krankheden’. Dit is ongetwijfeld een ziekenhuis geweest en misschien nog steeds. Er staat helaas geen bordje bij en om het nu binnen te gaan vragen… Ai, ik zie het al, het gebouw is momenteel in gebruik als GGZ-instelling. Ik loop Zuidlaren uit, door een boscomplex en kom door ‘Dennenoord’, toentertijd een gesticht waar krankzinnigen gedwongen waren opgenomen. Momenteel heeft de GGZ-instelling een groot aantal paviljoens in gebruik. Fotogeniek zijn de gebouwen niet en het regent nog steeds.
Ik steek de N34 over en neem deze paddenstoel waar. Op naar Schipborg (waar ik westelijk/zuidelijk langsloop) en Anloo. Ter hoogte van het dorp Schipborg zie ik deze leuke villa. Zuid van Schipborg staan wat recreatiewoningen. Iets verder ‘ploeg’ ik door akkerbouwgebied, dit zou de voormalige ‘esgrond’ van Schipborg kunnen zijn. De lucht is grijs, maar het droogt iets op. Wat is dit nu weer? Het is een ‘Hiba’, jargon voor een hindernisbaan. Ik zie op de kaart dat ik over een militair oefen- en schietterrein loop. Dat zal voormalig zijn, want de Adolf van Nassaukazerne in Zuidlaren is al in 1991 gesloten. Tjonge, is dat alweer zolang geleden? Heeft defensie geen ‘opruimplicht’? Ik zie dat er links en rechts ‘ijzerwerk’ is verdwenen, dat zal wel gestolen zijn. Even verder loop ik over een heideveldje met een schaapskooi. Kijk, iemand is hier ludiek bezig geweest. Bos, ik denk nog steeds voormalig oefenterrein. Zoals bekend oefenen (landmacht)militairen sinds jaar en dag in bos en hei. Dat is altijd al zo geweest en zal altijd zo blijven. Anloo, nog 2,6 kilometer. Zou ik daar de KMA kunnen scoren? Een grafheuvel, al duizenden jaren voor onze jaartelling liepen hier al mensen rond. Een beetje jagen, bramen plukken, verhalen rond het kampvuur vertellen en op z’n tijd een grafheuvel opwerpen. Of een hunebed, dat kan natuurlijk ook. Dit is de D8 met 4 dekstenen, 8 zijstenen en 2 sluitstenen. Er komen een stuk of zes four-wheels aanrijden. Even later wordt het hunebed bestormt door kinderen. Is er eentje jarig? Tja, op het informatiebord staat dat een hunebed een grafmonument is en met respect behandelt dient te worden. Kunnen deze dames niet lezen? OK, verder door bos en natuurgebied. In het buitengebied van Anloo staat deze fraaie ‘villa’. Kijk, een café-restaurant en nog open ook. Half twaalf, koffietijd! Ik bestel koffie en chocoladetaart. Dit laatste is in de aanbieding. Oeps, de koffie komt uit een DE-automaat. Zo’n automaat werkt niet met gemalen koffie, maar met een soort oploskoffie. Het resultaat is niet te drinken. De koffie van de Jumbo was vele malen lekkerder. De chocoladetaart is prima en voor de gezelligheid komt de uitbaatster aan mijn tafeltje zitten. Ik ben de enige klant. De romaanse Sint-Magnuskerk is gebouwd rond 1100. De toren dateert uit de 12^e eeuw. Ja, die boom kan wel weg. In de kerk 13^e eeuwse fresco’s, maar helaas is de kerk gesloten. Meestal ligt er rond een kerk een kerkhof. Zouden ze dat geruimd hebben? Verder langs en door Landgoed Terborgh. Het stikt hier trouwens van de mieren(hopen). Op het Landgoed is in 1953 door particulieren een Pinetum ingericht. Vierhonderd verschillende coniferen staan er hier. Ik loop er – in de regen – even doorheen en ik moet bekennen dat ik ze niet allemaal van naam ken. Soms moet ik even hogere grond opzoeken, de plassen zijn vaak enkeldiep. Dit is het hunebed van Terborgh, stond er geen bordje bij? In de omgeving van het hunebed liggen een aantal grafheuvels uit de ijzertijd. Verder maar weer over het Landgoed. Deze paddenstoel staat niet op de kaart, ’t is een nieuwe zeker. Deze paarden hebben van de regen geen last. Zijn het Fjorden? Die zien er – meen ik – een tikje anders uit. Nou ja, paard = paard. De route maakt een lus, dit om Het Zwanenmeer mee te nemen. Een jonge aanplant. Over een paar jaar een uitstekende locatie om wild te kamperen. Ik loop al enige tijd oost van Gieten. Nou, het giet behoorlijk, mijn fototoestel blijft onder mijn regenjack. Deze paddenstoel is een ouwetje en staat wel op de kaart. Op naar Gasselte. Vlak voor Gasselte moet de camping zijn. Nou, foto’s maak ik voorlopig niet, behalve van deze spoorbrug. Hier loop ik op het voormalige tracé van de spoorbaan Assen – Stadskanaal. De lijn is tot het begin van de jaren ’70 van de vorige eeuw in gebruik geweest. Kijk, daar is de (achter)ingang van de camping van Rein (http://www.campingvanrein.nl). Ik meld me bij de vooringang en reken €5,- af. Dat zijn nog eens vriendenprijsjes!
Straks moet ik wel €0,50 offeren in de douche-automaat. In de regen zet ik mijn tent op. Hm, ik heb er dik 30 kilometer opzitten. De buurman komt even kijken en nodigt mij uit voor een bakje koffie. Kijk, daar ben ik wel blij mee. Ik zit een half uurtje in hun caravan en we praten over ditjes en datjes. De koffie is de echte en ik krijg er een koekje bij.
Tja, de inhoud van mijn rugzak is een tikje vochtig, dat krijg je met dit weer.
De campingeigenaar heeft mij de voormalige koestal gewezen, inmiddels omgetoverd in een recreatieruimte. Er staan tafels en plenty stoelen. Hier hang ik mijn natte regenjack en -broek uit. Er staat hier ook een TV, straks maar eens naar het weerbericht kijken. Overigens, het is droog! Zoals gebruikelijk bereid ik een kerriesoepje en daarna een Knorr-maaltijd. Een bekertje wijn erbij, wat wil een mens nog meer. Tegen achten ga ik naar de koestal, mijn regenkleding is zo goed als droog. Ik zet de TV aan en al snel loopt de koestal vol met campinggasten. Iedereen wil het journaal zien en het weerbericht.
Het zijn allemaal ‘pensionado’s’ en ze willen weten of ze morgen kunnen fietsen in de omgeving. Nou, morgenochtend is het droog, morgenmiddag gaat het weer regenen.
Om negen uur kruip ik in de slaapzak.