Zaterdag 25 maart 2023
Singraven – Thuisreis
Van kwart over acht tot kwart over negen genieten we het ontbijt. Ik doe rustig aan gezien de overvloedige maaltijd gisteravond. Trouwens, het regent, daar zijn we niet zo blij mee. Tegen tienen checken we uit, we hebben het hier prima naar de zin gehad.
We rijden naar Landgoed Singraven. De rondleiding is pas om twee uur, dus hoeven we ons niet te haasten. Overigens, we hebben deze omgeving al eerder bezocht, maar van een wandeling en een bezoek aan Huis Singraven is het nooit gekomen. Dat gaat nu gebeuren.
We parkeren naast restaurant De watermolen en beginnen met onze ‘Waterwandeling’.
Ik vond de route op internet en heb hem op mijn GPS geplaatst. Kijk, daar is Huis Singraven.En dit is een foto van bovenaf.Ik ontwaar een sticker van het Twentepad. In november 2006 en en in maart 2013 heb ik dit pad gelopen. De lengte is 87 kilometer.Ai, het begint weer te regenen en niet zo zuinig ook. Foto’s maken is er eigenlijk niet bij, ik houd het op vier stuks.We korten de wandeling een heel stuk in. Als we ‘rond’ zijn bij Huis Singraven wordt het droog en de zon komt door.Bij deze de track van de Waterwandeling.’s Zomers kan het op het terras erg druk zijn en moet je oppassen met overstekende obers.Kijk, het restaurant, we zijn wel toe aan koffie en voor Orchideetje warme chocomel.
Geen appeltaart, het ontbijt hebben we net achter de kiezen.Hm, na enige tijd krijgen we toch wel trek en het is nog lang geen twee uur.
Dat wordt tomatensoep en voor mij champignonsoep. Nou, deze valt mij tegen, de soep smaakt helemaal niet naar champignons. Wat is het dan wel? Ik denk dat ze eekhoorntjesbrood met de staafmixer fijn hebben gemalen en daar een soepje van hebben gebrouwd. Nou ja, de soep is heet, dus wat zeur ik.Ok, tegen tweeën lopen we naar Huis Singraven. Het hek is open en we lopen door de tuin naar de zijingang. Het is weer even droog en zonnig. Nou, die tuin en vijverpartijen mogen er wezen.Voor de rondleiding rekenen we €10,- p/p af. Ai, ik hoor dat er in Huis Singraven geen foto’s mogen worden gemaakt. Ik kan me dat wel voorstellen, want niets is zo irritant voor een rondleider dat er niet geluisterd wordt, maar ‘tig’ foto’s worden gemaakt. Ik moet maar wat foto’s van internet trekken zodat ik een herinnering heb.
Om te beginnen de geschiedenis van Huis Singraven.
Het Huis op landgoed Singraven heeft een rijke historie. In 1381 wordt het landgoed voor het eerst genoemd als agrarische boerenhofstede ‘Hof ten Singraven’, in eigendom van de bisschop van Utrecht. In de eeuwen daarna was het landgoed opeenvolgend in bezit van verschillende families, totdat het begin 20e eeuw gekocht werd door de vader van de heer Willem Frederik Jan Laan. Deze Willem Laan werd eigenaar en de laatste bewoner van Huis Singraven.
Willem Laan gaf opdracht voor diverse forse verbouwingen en restauraties, waaronder het aanbrengen van een neoclassicistische voorgevel. Voorts vergaarde hij, zolang hij het Huis bewoonde, een enorme kunst- en antiekcollectie. In 1956 verkocht Laan het landgoed aan Stichting Edwina van Heek, terwijl hij er tot zijn dood in 1966 kon blijven wonen. Verkoopvoorwaarde was wel dat het landgoed zoveel mogelijk in zijn oorspronkelijke staat behouden moest blijven.
Het Huis bevat stijlkamers in Lodewijk XV- en Lodewijk XVI-stijl alsmede een uitzonderlijke kunst- en antiekcollectie.
Zoals gezegd, enkele foto’s van internet, dat moet toch kunnen.
Dit is de ontvangsthal, in deze ruimte kan ook getrouwd worden.De salon maakt een huiselijke indruk. De meubels zijn gemaakt in de stijl van Lodewijk XV en Lodewijk XVI. De orgelkast staat vol Chinees porselein. Op de schouw staan Duitse vazen en Franse kopjes. Het zilveren theestel is gemaakt in Amsterdam.In de eetkamer is vrijwel alles in dit vertrek afkomstig uit het ouderlijk huis van Willem Laan. De tafel is gedekt met porselein uit de Elzas; het glaswerk komt uit Val Saint Lambert en het tafelzilver is gemaakt door Rudolf Zondag uit Rotterdam. Boven de schouw hangt een spiegel waarvan de stukjes spiegelglas verbonden zijn door glazen roosjes, een ‘roosjesspiegel’.De boeken in de bibliotheek zien eruit alsof ze heel oud zijn, maar dat is niet zo.
Omdat Willem Laan vond dat de boeken moesten passen bij het interieur, stuurde hij ze naar Parijs waar ze opnieuw werden ingebonden. Ze werden daar voorzien van een leren rug en op de bovenkant werd goud op snee aangebracht. De achterkant en onderkant hoefden niet want die zag niemand.
De inhoud heeft een hoog literair gehalte. Vrijwel alle boeken die tot de literatuurgeschiedenis van het Nederlandse, Engelse, Franse en Duitse taalgebied behoren, zijn aanwezig. Ook zijn de schrijvers uit de klassieke oudheid ruim vertegenwoordigd. Er staan boeken van Russische schrijvers als Tolstoi en Dostojewski. Het valt op dat er veel boeken staan over geschiedenis en over onderwerpen die op de een of andere manier met Singraven te maken hebben. De boeken geven blijk van Willems perfectionisme en van zijn grote verbondenheid met het Huis en het landgoed.
Op het bureau staat een inktstel uit de tijd van Lodewijk XV, bestaande uit twee inktpotten en een schaaltje. Op dat schaaltje lag zand dat men strooide over dat wat men net geschreven had. Hier komt de uitdrukking ‘zand erover’ vandaan, die zoveel betekent als: het is klaar, we hebben het er niet meer over.De Hollandse servieskast in De Blauwe Kamer is één van de eersten in zijn soort en komt uit het ouderlijk huis van Willem Laan.De Gele Kamer kamer heeft Willem Laan ingericht ter nagedachtenis aan zijn zus Agatha. Zij stierf in 1922 op 34 jarige leeftijd in Algerije, net als haar moeder aan tbc.
Willem heeft kosten nog moeite gespaard bij de inrichting van deze kamer. De wanden zijn bespannen met gouddamast uit Lyon en ook het bed en het baldakijn zijn daarmee bekleed. Naast het bed staat een rond tafeltje met een marmeren blad waarop een tempeltje staat. Hierin kon ’s nachts het zakhorloge worden opgeborgen. Op de schouw staat Duits porselein.Ok, prachtig gewoon, u moet beslist zelf eens gaan kijken, want er nog véél meer te zien!
We lopen richting parkeerplaats, maar gaan toch nog even kijken bij de watermolens.
Dit ANWB bordje mag wel eens opgefrist worden.Drie foto’s met informatie betreffende de watermolens.En dit zijn ze dan, sowieso imposant.Even tussendoor, ik zie deze vijzel voor het eerst, hier wordt elektriciteit opgewekt.Nou ja, de watermolen is open! Dat is voor het eerst dat ik dat meemaak. De watermolens pakken we even mee. De maalstenen zijn immens en de aandrijving ook.Deze bomen gaan straks – als de deur open is – de houtzaagmolen in.Je moet maar niet te dicht in de buurt komen van de aandrijving van de houtzaagmolen.Deze eikenstam ligt klaar om zo direct verzaagd te worden tot planken.De zagen zijn geplaatst en de stam wordt vastgelegd.En dan maar zagen, zagen, enz.Ok, we hebben het gezien, geweldig interessant. We lopen nu echt naar de parkeerplaats en gaan op huis aan. Onderweg verstouwen nog een aantal gigantische buien, bijna iedereen past zijn snelheid aan. Pas tegen zessen zijn we thuis en we halen – om des tijds wille – een frietje. Uitladen, opruimen enz. het bekende verhaal.
Sowieso hebben we er een fantastisch weekend opzitten. Iedereen die iets voor ons betekent heeft: bedankt!