Vrijdag 24 maart 2023
Enschede
Om kwart over acht genieten we het ontbijt. Ok, gewoon prima!Tegen halftien vertrekken we naar de parkeergarage Roombeek in Enschede.
Vandaar is het nog een minuutje of tien lopen naar het Rijksmuseum Twenthe.
De zon schijnt, maar vandaag kan er een buitje vallen. De temperatuur kan oplopen tot 15 graden in de plus, dat is warmer dan gemiddeld.
Kijk, in dit monumentale gebouw is het Rijksmuseum gevestigd. Momenteel ‘draait’ hier de tentoonstelling Sofonisba.Bij binnenkomst (gratis met onze museumkaarten) wordt gevraagd of we speciaal voor Sofonisba komen. Zo te horen is dat toch wel een ‘dingetje’. Nou, wij komen voor alles!
Het Rijksmuseum Twenthe is voortgekomen uit een initiatief van de Twentse textielbaron Jan Bernard van Heek die zijn schilderijencollectie in een nieuw rijksmuseum in Enschede wilde onderbrengen. Het is te danken aan de vasthoudendheid van zijn familie dat dat museum er na zijn dood ook inderdaad is gekomen. In 1930 werd het museum aan de Lasondersingel geopend. De basis voor het museum werd gevormd door circa 140 werken, voornamelijk schilderijen vanaf de middeleeuwen tot en met de 19e eeuw, van Jan Bernard van Heek.
In de loop van de vorige eeuw is de collectie aanzienlijk uitgebreid tot momenteel circa 8000 objecten uit de 13e eeuw tot heden. Particuliere weldoeners hebben in deze groei een belangrijk aandeel gehad. In de jaren zestig werden de verzamelingen schilderijen uit de 17e en 19e eeuw van de textielfabrikanten J.B. Scholten en M.G. van Heel in het museum ondergebracht. De collectie Van Heel omvatte ook enkele honderden stukken 17e en 18e-eeuws Delfts aardewerk.
In de jaren negentig van de vorige eeuw werden kunst en kunstnijverheid van de 18e eeuw als verzamelgebied aan het museum toegevoegd. Een belangrijke aanwinst in dit verband was het legaat van Mr. J.M. van Kempen met honderden prenten, tekeningen, pamfletten en boeken. Recentelijk werd de collectie zilver uit de 17e en 18e eeuw van de Martens-Mulder-Stichting in permanent bruikleen in het museum ondergebracht.
Voor de late 19e en 20e eeuw was de schenking van honderden tekeningen en prenten van verzamelaar Karel Levisson van grote waarde. De meest omvangrijke uitbreiding van de collectie vond plaats op het gebied van de moderne kunst vanaf 1965 met de recente komst van de collectie Art & Project / depot VBVR, circa duizend werken van nationaal en internationaal toonaangevende kunstenaars uit deze periode.
Het museumgebouw werd in opdracht van de familie Van Heek ontworpen door Karel Muller en Anton Beudt. Karel Muller wordt wel de vader van de Twentse landhuizen genoemd. Hij ontwierp veel fabrikantenvilla’s in de regio. In Hengelo bouwde hij het tuindorp Het Lansink. Het museum is later enkele malen uitgebreid in de stijl van de oorspronkelijke architectuur.
In de jaren 1994-1996 onderging het museum een grondige verbouwing. Ben van Berkel ontwierp een nieuwe tentoonstellingszaal en een museumcafé. Het bestaande gebouw onderging enkele verbeteringen en werd onder meer volledig geklimatiseerd.
De museumtuin werd opnieuw ingericht door landschapsarchitect Lodewijk Baljon.
Hij werd in 2004 onderscheiden met de prestigieuze Award of Merit 2004 van The American Society of Landscape Architects voor zijn ontwerp voor de museumtuin.
We beginnen met ‘Armando Gestalten’. Dit is toch wel een hele grote!
Gestalten toont de kunstenaar in al zijn veelzijdigheid. Naast de beelden en schilderijen zijn in de tentoonstelling verschillende schetsen te zien die Armando maakte ter voorbereiding op de beelden. Fragmenten uit zijn poëzie en proza vullen het beeldende werk aan.
De tentoonstelling is tot stand gekomen in nauwe samenwerking met de Armando Stichting en is samengesteld door Josien Beltman en Sigrid Bruijel.
Ik laat de foto’s en de teksten voor zichzelf spreken.We betreden een ander gedeelte van het museum. Hier hangen werken van Wolvecamp, Arno Kramer, Silvia B. en Jan Weenix. Ook nu laat ik de teksten en de foto’s voor zichzelf spreken.Nu komen we toe aan de afdeling waar de werken van Sofonisba Anguissola te zien zijn. Het is hier een stuk drukker dan in de voorgaande zalen, maar na even rustig wachten kunnen we alles prima bekijken.
Ook nu laat ik de teksten en de foto’s voor zichzelf spreken.Nog een laatste afdeling met werken van diverse kunstenaars. Ook nu laat ik de teksten en de foto’s voor zichzelf spreken.We steken de binnentuin over, dat is de kortste route naar het restaurant.Daar genieten we de lunch, daar waren we wel aan toe. Het is inmiddels halfeen geweest.Om halftwee schiet ik deze ‘afscheidsfoto’.We lopen naar de parkeergarage en onderweg zie ik dit monument. Helaas staat er geen bordje bij.De ‘Vuurwerkramp van Enschede’ dateert alweer van bijna 23 jaar geleden. Toch herinner ik mij deze ramp nog als de dag van gister. Voor mij is het onbegrijpelijk dat er middenin Enschede, middenin een woonwijk een gigantische hoeveelheid vuurwerk lag opgeslagen. Heeft geen enkele autoriteit dit in de gaten gehad?
Het begon zaterdag 13 mei 2000 met een brand op het werkterrein van een pakhuis van S.E. Fireworks. In dit pakhuis lag ongeveer 900 kilogram vuurwerk opgeslagen. Het vuur verspreidde zich naar twee (illegaal geplaatste) containers buiten het gebouw.
De brandweer kon het vuur aanvankelijk niet bedwingen en een derde container vatte vlam. Deze container ontplofte korte tijd later. Een kettingreactie van soortgelijke ontploffingen resulteerde uiteindelijk om 15.35 uur in de grootste ontploffing: die van de centrale bunker. Hierbij kwam 177 ton vuurwerk tot ontploffing. In één klap werd een groot deel (42,5 ha) van Enschede-Noord weggevaagd. Beelden van de explosie gingen de hele wereld over!
Nooit is volledig duidelijk geworden hoe de brand op zaterdag is ontstaan. Is er die zaterdag gewerkt en is er sprake van een bedrijfsongeval? Of is er niet gewerkt en is de brand aangestoken? Lag er militair materiaal opgeslagen? Mogelijk landmijnen?
Dat laatste geloof ik niet, zo werkt dat niet bij Defensie.
Lag er illegaal vuurwerk opgeslagen? Er zal wel nooit volledige opheldering komen.
In elk geval, de wijk is volledig herbouwd en het terrein van S.E. Fireworks is nu een grasveld annex herdenkingsveld.Sowieso kunnen de namen op het monument wel een opknapbeurt gebruiken.Ok, iets verder is de parkeergarage. We gaan op ‘Jachtlust’ aan. Eerst genieten we thee in de lounge en daarna nemen we het er ons gemak van op de kamer.
Om halfzes lopen we naar het restaurant en bestellen Franse uiensoep (voor mij) en tomatensoep (voor Orchideetje). Nou, de uiensoep is gewoon fabuleus! De beste sinds vele jaren! En ook de tomatensoep is prima. Ik drink er weer hetzelfde wijntje bij als gister.De bestelde Mix grill (voor mij) en de sliptong (voor Orchideetje) komt door.
Vegetarische gerechten zijn in principe niet aan mij besteed. Ai, en dit gerecht bevat véél vlees! Prima! Ook de sliptong is uitstekend.Als dessert bestellen we Irish Coffee (voor mij) en Crème brûlée (voor Orchideetje). Orchideetje besluit nog met thee, ik pas.
Om halfacht lopen we naar de kamer en kijken naar het journaal. Ai, het Kabinet is nog niet gevallen, dat pluche kleeft blijkbaar. Nieuwsuur meldt dat Iran in Syrië Amerikaanse miltaire doelen bombardeert. Ik wist niet eens dat er zich Amerikaanse militairen in Syrië bevinden. Het wordt er allemaal niet veiliger op.