Zondag 27 april 2008
Wyler – Nijmegen
Om 06.15 loopt de ‘wekker’ af. Het is een graad of tien. De zon komt mooi op, het zal vandaag wel een warme dag worden. Kwart voor acht stap ik op en loop eerst even terug Duitsland in. Tja, het is niet anders. Het is hier weer erg landelijk, bovendien golft het landschap iets. Ik loop het dorpje Wyler door, de temperatuur stijgt, het is intussen al 15 graden.
Gelukkig, Nederland, hier staat grenspaal 635. Hier ben ik tijdens het Lingepad ook al eens geweest, toch verveelt het nooit. Het stijgt, dit is het natuurgebied ‘De Duivelsberg’. Bovenop weet ik restaurant
‘De Duivelsberg’. Daar kruizen het ‘Lingepad’, het ‘Pieterpad’ en het ‘Streekpad Nijmegen’ elkaar. Helaas, het is nog voor negenen en het restaurant is nog gesloten.
Er is een mevrouw aan het stofzuigen, dat wel. Even verder ligt het uitkijkpunt, het uitzicht is mooi, hoewel wat nevelig. Misschien is het een idee om eens wat bomen te kappen. Nog wat verder gaat het steil naar beneden, een boomstronk in de vorm van een zitje ziet er uitnodigend uit. Beneden aangekomen steek ik het Wylermeer middels de dammen en bruggen over. Er staat hier een jongeman vogeltjes te fotograferen. Op zijn statief staat een Canon EOS Mark III. Ik weet dat deze camera €5.000,- kost. Er zit een 500 mm telelens op. Dat ding kost ook zoiets. Hm, een aardig setje moet ik zeggen, maar dat houd ik voor mij, en trek een onschuldig gezicht.
Nu volgt een nogal saai stukje langs een sloot ‘Het Meer’ geheten. Ai, verderop begint de Kerkdijk, dat is de dijk die rond de Ooij-polder loopt. Echt één van de mooiste stukjes van Nederland. Helaas weten motorrijders dat ook, nogal irritant als je aan het wandelen bent. Toch kan ik wel genieten van een Ducati 1098S. Helaas, ik heb geen motorrijbewijs, maar alle andere heb ik wel. Toch heb ik geluk, er loopt een ouder (echt)paar voor me, dat is alles. Mooi is het hier en het weer doet ook goed zijn best. Tegen tienen loop ik langs het dorp Ooij. Verderop ligt het oude dorp Ooij met de restanten van het kasteel van de Heren van Ooij. Zo langzamerhand kom ik in de omgeving van de Bizonbaai. Deze baai is overgebleven na een diepe ontgronding en dankt zijn naam aan de zandzuiger de ‘Bizon’. Verder zijn er hier veel ‘tichelgaten’, ontstaan door afgraving van de klei ten behoeve van de steenfabrieken. Nog wat verder ligt het natuurgebied Groenlanden. Hier loopt de ‘Defensiedijk’.
Tot 1968 maakte deze dijk deel uit van de IJssellinie, die in de koude oorlog ons land moest beschermen tegen de ‘Russen’. De verdediging berustte op het principe om de boel onder water te zetten. Moeilijk lijkt me dat niet, onder normale omstandigheden staat hier al bijna alles blank. Hier en daar zijn er nog restanten van betonnen opstellingen te zien. Kwart over elf kom ik langs de steenfabriek. Het lijkt me toe dat deze niet meer in gebruik is, het terrein is een grote bende. Wat erger is, er zou hier een restaurantje moeten zijn, maar dat is volgens mij ook opgeheven. De Waalbrug komt in zicht, ik nader Nijmegen. Het wordt me niet gemakkelijk gemaakt, de route gaat niet rechtstreeks naar het station, nee, eerst moet ik nog de trappen opgaan naar het Valkhof. Van hier heb ik wel een mooi uitzicht over de Waal. Ook de Romeinen konden deze locatie waarderen. De befaamde achthoekige kapel dateert uit 1030 en het ontwerp is geïnspireerd op de Dom van Aken. Ik daal weer af en kom terecht op de boulevard langs de Waal. Een ware cultuurshock! Na alle eenzaamheid kom ik hier terecht in een bruisende menigte mensen. De terrassen zitten vol. Hier ga ik maar niet tussen zitten, ik moet eerst even wennen. Ik draai de stad weer in en even later zie ik restaurant ‘De Hemel’. Dat lijkt me wel wat. Druk is het hier niet. Na een minuut of tien komt er een serveerster het terras oplopen en begint bij een aantal tafels de bestelling op te nemen. Nu valt het mij pas op, al die mensen zaten op een droogje. Mijn tafel wordt overgeslagen. Dit gaat lang duren, meer personeel zie ik niet.
Ik stap maar op: nieuwe poging, nieuwe kansen. Dwars door het centrum gaat de wandeling, het is hier wel mooi, ik moet hier maar eens een stadswandeling lopen om alles goed te bekijken. De terrassen zitten mij te vol, verder is het koopzondag, het is me te druk. Ik loop maar door naar het station. Het Kronenburgpark doet me aan New York denken. Daar zit het Central Park met mooi weer ook vol met zonnende mensen. Het station, mooi kan ik het niet vinden. Vandaag heb ik er 18 kilometer en een paar extra opzitten. Ik koop op het station maar een colaatje bij AH. Dat gaat er wel in na al dat water. Mijn trein staat keurig te wachten op 3b. Ook in Utrecht staat de aansluitende trein gereed en mooi op tijd ben ik weer thuis. Resumerend: het Streekpad Nijmegen zit erop.