Zaterdag 26 december 2015
Schiermonnikoog
Om acht uur staan we op en om halfnegen genieten we het ontbijt. Dat ziet er opnieuw prima uit. De kok heeft het spek vanochtend iets meer doorbakken, dat vind ik persoonlijk smakelijker.
Tegen tienen lopen we het hotel uit. Vanmorgen oogde het wat bewolkt, maar nu komt de zon door. Wel waait het flink.
Vandaag wordt het extreem warm voor de tijd van het jaar. In Nederland ongeveer 14 graden in de plus en op de Waddeneilanden ongeveer 12 graden in de plus. Zou die opwarming van de aarde toch waar zijn? Nou, van mij mag het elke dag 25 graden in de plus zijn. Maar ja, dan zal de zeespiegel dusdanig stijgen dat alleen de twee vuurtorens van Schiermonnikoog nog zichtbaar zijn. Ik bedoel alleen de lichtkoepel, uiteraard.
Toch zegt mijn voorgevoel dat ik binnenkort uitgebreid sneeuw kan gaan ruimen.
We beginnen ermee om de Badweg af te lopen. Vrouwe Jakoba is beide kerstdagen open. Tja, Schiermonnikoog moet het echt van het toerisme hebben. Snuisterijen zijn te kust en te keur te koop. Wij zijn thuis aan het opruimen en ons goede voornemen is om daar nu goed vaart mee te maken. Fietsen kun je hier overal huren, die hoef je echt niet mee te slepen van huis.
Die wit/groene markiezen waren zeker in de aanbieding. Gisteren heb ik de kapel van het Kolonyhûs gefotografeerd, nu is het informatiebord en het huis zelf aan de beurt. Aan het eind van de Badweg slaan we rechtsaf en lopen de Noorderduinen in. Een kilometertje verder slaan we linksaf en lopen naar het strand. Tjonge, er staat een beste wind, maar gelukkig hebben we hem mee. In het zand zijn mooie figuren te bewonderen. Waar zijn al die wandelaars? Paal 6 trotseert de elementen. Strandpaviljoen ‘De Marlijn’ is nog open ook, maar wij hebben net ons uitgebreide ontbijt achter de kiezen en lopen door. Dit is het bunkermuseum Schlei. Tijdens WO-II was dit de communicatiebunker in de radarstelling Schlei. Van hieruit werd de radarinformatie doorgeseind naar Leeuwarden waar jagers van de Luftwaffe gestationeerd waren. Helaas is het museum gesloten. Voor het museum staat dit kanon en ik denk dat het een 88’er is. Hier vlakbij staat de ‘stroombunker’. Tjonge, hier is toentertijd een complete stelling gebouwd. Gelukkig is er informatie aanwezig. We lopen nog een eindje naar het oosten over het Waterstaatspad. Tja, dit voegt weinig toe. We lopen terug naar paddestoel 22523 en gaan verder in zuidelijke richting naar het dorp. Dit is het Johannes de Jongpad. Nou, ’t Is vrij nat hier. Er staat nog een alternatieve wandeling in de wandelgids, maar er staat meteen al bij dat het pad zeer drassig kan zijn. Zoals u ziet staat het pad onder water. Dat pad laten we voor wat het is. Zo te lezen in het krantje van Schier lopen er hier acht Sayaguesa’s rond. We zien er niet één! We volgen het pad in zuidelijke richting en dat blijkt behoorlijk drassig. We zijn wel blij met onze waterdichte wandelschoenen. Na een dikke kilometer soppen slaan we rechtsaf en lopen richting de bunker ‘Wassermann’. Kijk, daar is hij al. Nou, het blijkt een enorme klomp beton als we boven zijn. Gelukkig heeft men gedacht aan een tweetal informatieve bordjes. Het uitzicht is enorm, maar ja, een radar moet natuurlijk goed zicht hebben rondom. We lopen weer verder en ik werp nog een blik achterom. We hebben de duinen achter ons gelaten en het wordt ‘bossiger’. Deze berken hebben last van een zwam waardoor de slapende knoppen worden geprikkeld tot groei.
Deze bolvormige wirwar van takjes worden heksenbezems genoemd. Toepasselijker kon niet, dit is de Berkenplas. Waar zijn de zwemmers? En er is zelfs aan een drink- & eethuis gedacht. Ze zijn open, ik denk dat de zwemmers binnen zitten. Al snel lopen we Schiermonnikoog in. Dit vind ik een leuk straatje en er is van alles te zien. Zullen we hier even aanleggen? Dat hebben we wel verdiend. ‘De koffiekajuit’ verkoopt oliebollen, pannenkoeken, erwtensoep, Glühwein en uiteraard koffie. Ik bestel koffie en daarna Glühwein. Ik moet zeggen, deze Glühwein is voortreffelijk en gelijkwaardig aan de Glühwein in Keulen. Ook de erwtensoep is prima en de Jus d’orange van Orchideetje vers geperst. Een aanrader ‘De Koffiekajuit’. Overigens, we hebben een prachtige wandeling over het eiland gemaakt. Karel, denk er wel aan om een fikse stapel stickers mee te nemen naar Schier, want ook vandaag bleek de markering niet op orde.
Op naar Graaf Bernstorff, relaxen en lezen. Al spoedig heb ik Joost uit. Uiteraard ga ik niet verklappen hoe het afloopt, u zult het boek zelf moeten lezen. Ik ga weer verder met Nicolaas Matsier.
Daarna douchen, omkleden en tegen zevenen lopen we naar het restaurant. We krijgen – gelukkig – dezelfde tafel als gisteravond en al snel wordt warm brood geserveerd. Dan volgt de amuse, die bestaat uit eendenlever. Prima, evenals de begeleidende Chablis uit de Bourgogne. ’t Is een andere dan gisteravond, uiteraard. De ‘Zalmbonbon van gerookte zalm en Hollandse garnalen op een bedje van rucola en een mosterd-dille vinaigrette’ komt door. Ai, garnalen lust ik wel, maar ik ben er geen groot liefhebber van. En mosterd hoeft van mij ook niet zo.
Maar… dit gerecht smaakt werkelijk uitstekend! En de portie is ook heel behoorlijk, daar houd ik wel van. De mosterd proef ik eigenlijk niet en zo hoort het ook. Gelukkig is het ‘zuur’ bijgevoegd in de vorm van citroenschijfjes, want van ‘zuur’ ben ik ook al geen groot liefhebber. Deze keukenbrigade snapt het! De ‘Dubbel getrokken hertenbouillon met een garnituur van hertenham, geraspte wortel en kervel’ wordt geserveerd. Overigens, het bedienend personeel – als ik het zo mag zeggen – verstaat hun vak. Dat zie je weleens anders.
De bouillon is overigens uitstekend en veel warmer dan gisteren. Zou de keukenbrigade gedachten kunnen lezen? Het hoofdgerecht is ‘Duo van onze eigen Lakenvelders; getrancheerde runderhaas en entrecote, een gratin van Roseval aardappel, geglaceerde groene asperge en een portsaus’. Tjonge, dat is sowieso al een mondvol!
Lakenvelders, is dat nu een vleesras of een melkras? Of beide misschien? Nou, ’t is gewoon prima, maar zoals bekend mag vlees van mij wel iets meer doorbakken zijn. Overigens, die Spaanse stieren die we vandaag níet zijn tegengekomen, die zou ik weleens op mijn bord terug willen zien. U begrijpt het al, een vegetariër ben ik niet.
Ik heb er een rode Italiaanse wijn bij besteld. Deze wijn heeft echt véél body en smaakt uitstekend bij het gerecht. Mijn complimenten voor de wijnkeus. Als nagerecht wordt ‘Carpaccio van gemarineerde ananas met limoncello-ijs’ geserveerd. Ai, dit is lekker fris! Even na tienen zit het erop. Het is niet alleen voor de keuken, maar ook voor ons topsport. We gaan naar de kamer – het is toch geweldig dat je niet meer in een auto hoeft te stappen – en daar pakken we al gedeeltelijk in. Ik lees nog wat, maar al snel vallen mijn ogen dicht.