Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Pionierspad van Steenwijk naar Lelystad
vrijdag 27 januari t/m zondag 29 januari 2012Vrijdag 27 januari 2012
Steenwijk – Vollenhove
Vandaag hebben we ruim 30 kilometer voor de boeg en het wordt al om zes uur donker. Daarom pak ik de trein van halfacht. Dat betekent dat ik de volle mep moet betalen, maar gelukkig is het niet zo ver.

Het is nog donker als ik naar het station wandel. Het is droog, dat is de laatste weken wel anders geweest. Afgelopen weekend heeft het non-stop geregend! Koud is het ook niet, het is een paar graden in de plus. Verder weinig wind.
Het grote nieuws staat niet in de Metro, maar volgt nu: mijn eigen ‘MacLion’ server draait sinds afgelopen weekend! Nou, ik ben er blij mee! Mijn reisverslagen staan er inmiddels op, nu nog een paar duizend foto’s. Dat gaat stuk voor stuk, dus dat gaat even duren.
Wel staat in de Metro dat trams en bussen vaak te vroeg vertrekken. Nou, van trams maak ik nauwelijks gebruik, maar inderdaad, zelf constateer ik regelmatig dat de bus een aantal (laatst acht) minuten voorlag op zijn tijdschema.
Zo te lezen is het 15-jarige Arnhemse meisje Joyce vermoord omdat haar vriendin €100,- heeft beloofd aan haar moordenaar. Het is een vreemd verhaal, maar daarom niet minder tragisch.
Er is een hoorzitting in de Tweede Kamer geweest over de noodlijdende HSL. De overheid moet maar liefst 166 miljoen euro bijpassen. Tja, ik zag dit al jaren geleden aankomen. Nagenoeg geen enkele Nederlander is bereid om fors meer te betalen om twintig minuutjes eerder aan te komen in Brussel. Stop maar met die HSL en laat maar gewone treinen over het traject rijden. Dat is al moeilijk genoeg.
De SP stijgt in de peilingen. Tja, die Emile Roemer doet het goed. Toch vrees ik voor ‘Cubaanse’ toestanden als de SP aan de macht komt.
Zestien doden zijn inmiddels geborgen, maar zestien mensen worden nog vermist.
Die liggen natuurlijk ergens op de onderste dekken van de Costa Concordia. Ik vrees dat er een aantal nooit gevonden zal worden.
Verder nog wat ‘nieuws’ als opvulling. Maar ook nog een modebijlage van maar liefst 24 pagina’s. Tjonge, het gaat zeker slecht met de verkoop! Ik vond de Metro al zo dik.
Uiteraard de nodige pagina’s entertainment en sport.
De Spits ligt in de trein. Het blad opent met: ‘Dikke baby niet schattig’. Ik vrees dat obesitas de komende jaren een groot probleem gaat worden. Tja, overal ligt het voedsel voor het grijpen. Zo te lezen kun je in de bussen van Connexxion al marsen enz. kopen.
En dan te weten dat je op een ‘mars’ een uur kunt hardlopen! Daarom heet zo’n ding ook een ‘mars’.
Gisteren hebben de leraren gestaakt. Veel leerlingen hadden een dagje vrij, maar op sommige scholen werden de leerlingen verblijd met tussenuren. ‘Ophokken’ noemen ze dat. Martelingen in Libië, minister Rosenthal, vrouwen met foute borstimplantaten, enz., Sylvie van der Vaart komt weer terug op de Nederlandse televisie en zij gaat poseren voor Hunkemöller. Ik begrijp dat deze firma ondergoed maakt. Ach, soms word ik een beetje moe van al dat nieuws. Kijk, dit is interessant. Wat ik al vermoedde, ondanks de aanbiedingen ligt de Egyptische badplaats Sharm el Sheikh er verlaten bij. De toeristen blijven al een jaar massaal weg. Zelf heb ik me voorgenomen om de komende jaren de Afrikaanse noordkust te mijden. Op dezelfde pagina staat een advertentie van de Portugese Algarve. Voor €500,- kun je een week ‘all inclusief’ relaxen. Wat wil een mens nog meer. Het weerbericht verwacht vandaag zonnig weer met een temperatuur van 7 graden in de plus. Er staat een matige zuidwesten wind, die hebben we dus een beetje tegen. Zaterdag idem, en een temperatuur van 5 graden in de plus. Zondag maximaal 3 graden. Daarna nog kouder, maar dan zijn we al thuis.
Ook de nodige pagina’s entertainment, die sla ik meteen over.
De aansluitende trein in Zwolle heeft 15 minuten vertraging. En er ligt niet eens sneeuw! Even later komt Sjef aanlopen. Kees had een smsje gestuurd, hij zit in de vertraagde trein. Even over negenen bereiken we Steenwijk. Ik kijk nog even naar de stationsrestauratie, maar Sjef zet meteen de pas erin. Voor de kerk slaan we linksaf. Ai, links ligt het Marktplein en rechts bakkerij bart. Hier gaan we ons laven aan een bakje koffie. In appeltaart heb ik nog geen trek, dus dat laat ik achterwege. Om half tien gaan we dan echt op pad. Volgens het kaartje moeten we zuid van de stadswal in noordoostelijke richting lopen, maar dat moet noord van de stadswal zijn. Nog wat verder steken we de rondweg over en meteen bevinden we ons op het platteland. De zon is door en dat het de laatste weken goed geregend heeft, is te zien. Vandaag is het in elk geval prachtig wandelweer. Nou, dit is toch een pracht van een (tweede)huis! Dit is de Stouwsloot en we lopen over de grasdijk. Dat gaat zo een paar kilometertjes en tot mijn verbazing (en schrik) krijg ik last van mijn heupen. Dat heb ik eigenlijk nooit gehad. Het doet niet echt pijn, maar vervelend is het wel. Zoals gebruikelijk vinden we de nodige hekken op ons pad, maar gelukkig zijn de poortjes niet op slot. Ik heb hier al vaker gelopen (en gefietst) en elke keer vraag ik mij af waar al dat water toch vandaan komt. Het bordje is uiteraard niet te lezen, maar er staat: ‘Natuurreservaat De Wieden’. De tocht (= brede sloot), staat vol water. Als hier de gemalen uitvallen (stroomstoring!), dan staat het hier na een paar dagen ‘blank’. Overal zijn rietsnijders aan het werk. Het is er nu echt de tijd voor. Zwaar werk lijkt het me toe. Zou je dat dan te zijner tijd tot je 67^e levensjaar moeten volhouden? Tegen twaalven lopen we Giethoorn in. Hier ben ik ook al een aantal malen geweest, maar het blijft leuk. Met het zonnetje erop is het hier natuurlijk een ‘plaatje’. Er is geen mens te zien, dat is ’s zomers wel even anders, dan kun je over de hoofden lopen. Sjef wijst op het bordje en ik speur in de bomen naar een uilen(kast). Ach, een grapjas heeft hier een aantal letters verwijderd. Het bord heeft geld gekost en nu moet het vervangen worden. Dat kost ook weer geld. Zou zo’n bord nu helpen? Dit is de molenromp van Molen Bakker oorspronkelijk uit 1837, maar hier geplaatst in 1878. In 1902 is de molen na een brand herbouwd, maar in 1927 begon het verval. Nu is het een woning. Voor de aardigheid een foto in pal tegenlicht. Iets verder weet ik een restaurant, maar Kees en Sjef zitten al uitgebreid op een bankje. Nou, prima toch! We hebben er al 14.7 kilometer opzitten. Ik maak koffie op mijn brandertje en we zitten hier fijn in het zonnetje. Om kwart voor één stappen we op. Tja, Giethoorn bestaat eigenlijk uitsluitend uit boerderijen. Ik denk dat de meeste dienst doen als (tweede)huis, maar in een aantal is een galerie gevestigd. Op dit brugje kom ik de eerste buslading toeristen tegen. Zijn het studentes? Als ik vraag waar ze vandaan komen blijkt dat Brazilië te zijn. Helaas heb ik verder geen tijd voor een uitgebreid gesprek, Sjef en Kees slaan verderop rechtsaf. Alle vervoer gaat hier over het water, dus een botenhuis is nooit weg. Ik heb zo het idee dat de boerderijtjes in Giethoorn niet goedkoop zijn. Het is hier mooi wonen natuurlijk, maar toch niets voor mij. Na een kilometertje Steenwijkerdiep slaan we linksaf de Oude Kerkweg op. Nu is het bijna drie kilometer naar het dorpje Dwarsgracht. Onderweg steken we een paar brede vaarten over.

Sommige boerderijtjes liggen er wel heel idyllisch (en eenzaam) bij. Tegen tweeën bereiken we Dwarsgracht. Het heeft wel iets van Giethoorn, maar is veel rustiger. We beginnen met een ophaalbrug. We lopen pal zuid, dus de foto’s zijn in tegenlicht. Tussen Dwarsgracht en Jonen staat deze replica van een Tjasker. Toentertijd werden deze molens gebruikt om het veen te ontwateren om op die manier de turf te kunnen winnen. En daar ligt Jonen, het dorp bestaat uit een handvol boerderijen. Hoe kom je in Jonen? Zo te zien is het alleen over het water te bereiken. Dit pontveer moeten we zelf bedienen door aan de kabel te trekken. Als er dus een paar centimeter ijs ligt, heb je een probleem. Kijk, het is nog ruim 7 kilometer naar Vollenhove. Ik heb nog steeds last van mijn heup.
Zal ik straks de bus nemen of afwachten of het morgen beter gaat? Ook hier zijn er rietsnijders actief. Vanaf Dwarsgracht laat de zon het een beetje afweten. Nu ziet het er zelfs dreigend uit en ik voel een paar spetters. In Steenwijk zijn we begonnen. Jonen en Giethoorn hebben we gehad. Nog ruim vier naar Vollenhove. Rond half vijf lopen we Vollenhove in. Eerst bezoeken we de supermarkt en dan lopen we door naar café Saantje. Ik bestel koffie en vul mijn bidons met water. Om kwart over vijf stappen we op. Het begint al iets te schemeren.
Deze LAW handwijzer heb ik tijdens het Zuiderzeepad ook al gezien. Nu lopen we dus het Pionierspad. Nog 148 kilometer naar Muiden, maar de laatste 80 kilometer bewaren we voor volgende maand. We steken de brug over en passeren daarbij deze sluis. We slaan linksaf en lopen over het fietspad langs de N331. Tjonge, wat is het druk.
Rechts van ons liggen de gebouwen van het Nationaal Lucht- en Ruimtevaart laboratorium. Nog iets verder begint het Voorster Bos en ik hoop dat we daar kunnen wildkamperen. Mijn grote angst is dat het bos min of meer onder water staat. We steken de N331 over en lopen langs een hek (eigenlijk is dat tegen mijn principe, maar ja, we moeten wel) een bospad in. Na 100 meter slaan we linksaf. Kijk, het ziet er prima uit. In dit bos is al jaren niemand geweest en we zullen hier niet gestoord worden. Al meteen zien we mooie open plekjes voor onze tentjes. Nog bij daglicht kan ik mijn tent opzetten en inrichten. Dan ga ik snel op mijn stoeltje zitten. We hebben er 33.47 kilometer opzitten en ik heb het helemaal gehad. Als ik me morgen zo voel, dan moet ik naar de bushalte strompelen. Nou, die zit hier vlakbij, dat heb ik al gezien. Ik begin met een half bekertje Jacobs Creek. Een Chardonnay uit Australia en gekocht bij onze Appie. Dit witte wijntje bevalt mij bij wat lagere temperaturen uitstekend. Zoals gebruikelijk bereid ik kerriesoep en daarna een Knorr maaltijd. Na de afwas bel ik even naar Orchideetje en kruip om zeven uur in de slaapzak. Ai, ik ben blij dat ik lig. Ik zet mijn MP3-speler niet aan, daar ben ik gewoon te moe voor. Het verkeerslawaai van de N331 is een stuk minder dan een uurtje geleden. Het was natuurlijk woon- werkverkeer.

Zaterdag 28 januari 2012
Vollenhove – Schokland
Vannacht ben ik een paar keer wakker geworden omdat ik op één van mijn pijnlijke heupen ging liggen. Om vijf uur kijk ik op mijn horloge. Ik kan nog ruim een uur slapen. Vreemd, mijn heupen voelen goed aan! Ik ga het straks gewoon proberen. Uitvallen doe ik niet graag.
Om 06.20 uur gaat de wekker van mijn nieuwe Samsung Galaxy Xcover waterdichte mobiel. Ik hoor het weksignaal prima. De mobiel bevalt mij verder ook goed, uiteraard moet ik aan het gebruik wennen.
Het is droog, wel is de binnenkant van de tent nat van condens. Koud is het ook niet, dat is het voordeel van wildkamperen in het bos. In het open veld is het veel kouder.
Zoals gebruikelijk bereid ik thee en havermoutse pap. Precies om acht uur vertrekken we. Ik heb wat spierpijn, maar al snel loop ik soepeler. De pijn in mijn heupen is zo goed als weg, toch houd ik het tempo aan de lage kant.
Na nog een stukje fietspad en de brug over de Zwolse Vaart lopen we het Voorster Bos in. Tjonge, dit is niet normaal meer. Er is hier onlangs gezaagd en de processor en de uitrijcombinatie hebben diepe sporen getrokken. Langs het pad lopen lukt ook al niet, er liggen teveel takken. Gelukkig is het maar een paar honderd meter. Het is even na negenen en de zon staat al ruim boven de horizon. Deze paden zijn gelukkig niet naar de ‘Filistijnen’ gereden, dus schieten we lekker op. Tegen tienen lopen we over een dagkampeerterrein. Hier staan bankjes, daar maken we gebruik van om even uit te rusten en koffie op ons brandertje te bereiden. Om kwart over tien gaan we weer verder. We lopen het Voorster Bos uit en moeten een kilometertje over de Leemringweg.
Voorbij de Enservaart loopt de route verder langs de Enservaart over een slecht begaanbare grasdijk. Dat doen we maar niet, we pakken de asfaltweg aan de andere kant van de Enservaart. Tja, de Mammouthweg is liefst 5 kilometer lang en kaarsrecht. Gelukkig hebben we er prima wandelweer bij. Zonnig en geen wind, wat wil je nog meer. Tegen twaalven steken we de brug over. Kijk, links van de Enservaart ligt de grasdijk.
De boer heeft tot de rand geploegd, aan wandelaars is niet gedacht. Elke boerderij is voorzien van een windmolen en soms staan er rijtjes van tien.
Er staat geen wind, maar toch draaien ze! De N50, druk is het niet. Om half één lunchen we op een bankje. Hier gaan we alweer op pad richting het voormalig eiland Schokland. Het is nog Werelderfgoed ook! Ik ben er nog nooit geweest, maar herinner mij dit dorp wel van de aardrijkskundelessen. Kijk, dit is de voormalige haven van Schokland. Hier stond voorheen dus een paar meter (Zuiderzee)water. Trouwens, dat creëren van polders, veroorzaakt dat geen verhoging van de zeespiegel? Oeps, hier staat een fraai informatiebord. Het is zeker betaald door het Werelderfgoed.
Ik lees dat de boerderijen zijn gesticht vanaf 1950 en dat een schuur in een week wordt neergezet. De betonnen prefab delen zijn gefabriceerd door de firma Schokbeton uit Kampen. Toentertijd zeer vooruitstrevend. De schuren staan nog steeds als een huis.
Ik heb er al diverse gezien en moet de eerstvolgende op de foto zetten. Even na tweeën bereiken we het dorpje Schokland in pal tegenlicht. Momenteel is het een museum. Voor het museum hebben we geen tijd, uiteraard wel voor koffie in het aanpalende restaurant. Groot is Schokland niet, het doet me enigszins aan Marken denken. Zo te zien is de kerk het enige stenen gebouw op Schokland. In elk geval staan er voldoende informatieborden. Dit is de ruïne van de kerk van Ens op de zuidpunt van het voormalige eiland. Het kerkhof is teloor gegaan, maar de beenderen zijn in het hart van de kerk herbegraven. Om halfvier bereiken we het Ketelmeer. Onderaan de dijk over het fietspad lopen we naar Schokkerhaven. Het restaurant is ’s winters gesloten (had ik al op internet gelezen). Gelukkig is er een compleet dorpje rond de jachthaven ontstaan. Bij een woonhuis vraag ik water. Verdwalen kun je eigenlijk niet. Om kwart over vier bereiken we de picknickplaats bovenaan de dijk. Tja, het is niet ideaal en we staan hier open en bloot. Ik verwacht geen bezoekers. Het moet maar. We zetten onze tentjes op, het past net. Hier zit ik ervoor. We hebben er bijna 27 kilometer opzitten, iets minder dan gepland. Vanmiddag was het ± 11 graden in de plus, inmiddels is het 7 graden in de plus en iets waterkoud. Ik zie dat dit historische grond is. Op deze plek is in 1940 de dijk gesloten. Ter herinnering is deze hijskraanbak achtergebleven. Zoals gebruikelijk start ik met een bekertje wijn gevolgd door kerriesoep en een Knorr maaltijd. Ondertussen zie ik de zon in de zee zinken. Mijn heupen voelen goed aan, wel heb ik op een teen een blaartje gelopen. Mogelijk zet ik mijn rechtervoet iets anders neer dan gewoonlijk. Om zeven uur kruip ik erin en ook vanavond laat ik de MP3-speler uit.

Zondag 29 januari 2012
Schokkerhaven – Lelystad
Vannacht heeft het behoorlijk gewaaid en ik hoorde mijn tent klapperen. Zoals gebruikelijk bereid ik thee en havermoutse pap. Ai, het is fris, zeker nu met die wind erop. Snel breek ik mijn tent af. Nu zie ik wat er zo klapperde vannacht, er is een restant van een plastic kunstmestzak tegen mijn tent gewaaid. Ik elk geval is mijn tent zowel binnen als buiten kurkdroog. Daar ben ik wel blij mee. Het scheelt gewicht en thuis is het lastig om een natte tent te drogen. Ruim voor achten ben ik gereed en ik ga meteen van start. Kees en Sjef halen me wel in. Hier heb ik er alweer drie kilometer dijk opzitten, in de verte is de Ketelbrug zichtbaar. En dit is de Ketelbrug. We verlaten nu de Noordoostpolder en bereiken Oostelijk Flevoland. Nog 16 kilometer naar Lelystad, maar we lopen niet de kortste weg. Rechts van ons ligt het Ketelbos. Eigenlijk loopt de route er dwars doorheen, maar deze was onbegaanbaar door de hoge waterstand. Het weer is veel slechter dan de afgelopen dagen. Het is 1 graad in de min en het is nevelig. Waterkoud is het ook! Dit is een immens koel- en vrieshuis. De woning valt bijna helemaal weg. Nog meer dan de Noordoostpolder is dit het gebied van de vaarten en de grote akkerbouwgebieden. Eigenlijk is er niet zoveel aan. Een stukje terug was het even zoeken. Sowieso heb ik het Pionierspad niet op GPS, maar het gebied is hier op de schop (geweest). Links van ons ligt de Hanzespoorlijn (in aanleg) en voor ons de viaducten van de A6. En dit is dan de Hanzespoorlijn. Gelukkig is er aan de wandelaars en fietsers gedacht.
We hoeven dus niet over de hekken te klimmen, maar kunnen er comfortabel onderdoor lopen. Om kwart over één lopen we Lelystad in. Maar we zijn er nog lang niet, zo direct slaan we rechtsaf en maken nog een ommetje. Tjonge, ik hoorde al zo’n geblaf van verre, maar hier zit dus het gedragscentrum van Martin Gaus. Vroeger – toen ik nog TV keek – heb ik wel eens een programma van die man gezien. We pakken nog een stukje buitengebied mee. Deze zwaan heeft duidelijk nesteldrang. Februari moet nog komen, dus rustig aan. En hier lopen we Lelystad voor de tweede maal in. Inmiddels hebben we de route verlaten en lopen we naar het station. Tegen drieën bereiken we station Lelystad Centrum. We hebben er 28.4 kilometer opzitten. Mijn bus gaat om 15.35 uur, dus kan ik nog even opwarmen in de BurgerKing. Sjef en Kees pakken de trein, dat is voor hen het snelste.
OK, het eerste traject van het Pionierspad zit erop. Vrijdag en zaterdag hadden we prima wandelweer en het mooiste landschap. Vandaag viel het weer een beetje tegen en het landschap was tamelijk saai.
Mooi op tijd ben ik thuis. Last van mijn heupen heb ik niet, wel ben ik vermoeider dan gewoonlijk na een wandeling. Daarom gaan we niet dineren bij Peacocks, maar Orchideetje haalt een maaltijd bij de Surinaamse Toko in ons dorpje.
Kees en Sjef: bedankt!