Dinsdag 24 oktober 2006
Amsterdamse Bos – Amsterdam
Om half zeven sta ik op. Tijdens het koken van de havermoutse pap begint het te regenen. Ik trek mijn regenbroek alvast aan; het ziet ernaar uit dat we een regendag gaan krijgen. Na het ontbijt rol ik mijn slaapzak en slaapmat op. Normaal zet ik mijn rugzak buiten de tent neer om alles in te pakken. Nu het zo regent leg ik mijn rugzak in de tent en prop zo goed mogelijk mijn kampeeruitrusting in de rugzak. Daarna gaat de rugzak uit de tent, de tent gaat plat en in de hoes en snel in de rugzak. Reino heeft een ander systeem.
Zij sjouwt haar kampeeruitrusting naar het toiletgebouw om daar de rugzak in te pakken. Om tien over acht lopen we de camping af. Het is overal tamelijk drassig. De route gaat dwars door het Amsterdamse Bos.Ondertussen gaat het ene vliegtuig na het andere laag over onze hoofden. Toch wel een mooi gezicht. Volgens mij zitten we hier recht onder de aanvliegroute van de Aalsmeerbaan. Dat het bos nog zo groen is, het kan hier toch niet gezond zijn, lijkt mij. Langs de Bosbaan lopen we en langs het Nieuwe Meer. Er staat hier een pracht van een restaurant, helaas is het gesloten. We maken zelf maar koffie op een bankje, het is gelukkig zo goed als droog.
In de Schinkel is een binnenvaartschip aan het keren. Door groenstrookjes gaat het, ’s nachts is het hier mogelijk niet pluis. Langs grachten waar gewerkt wordt. Wat zien we daar? Een echt Amsterdams koffiehuis. Het heet: ‘Bagels & Beans’, hoe komen ze erop. Ik bestel een grote koffie en waarlijk, een soepkom is er niets bij.
De Televaag erbij, en we zijn weer op de hoogte van het nieuws van gisteren.
De ‘Televaag’, waar komt dat nou weer vandaan? Prijsvraag: voor degene die het weet, ligt een leuke attentie klaar. ‘Langer werken belonen’ kopt de Televaag. Je kunt ook stellen: ‘Eerder stoppen met werken wordt beboet’. Even verder ‘Het Vondelpark’. We lopen er in de volledige lengte door. Ik wist niet dat het park bijna twee kilometer lang is. Leuke doorkijkjes.Bovendien een standbeeld. De maker is even vergeten erbij te zetten wie het is en wat het voorstelt. Er liggen bloemen bij en briefjes, maar daar kan ik geen chocola van maken. Het Leidseplein, tja, het oogt nogal verregent en dat is het ook. Het is herfstvakantie, jammer voor al die mensen die een dagje Amsterdam doen. Welk gebouw is dit ook alweer? De Munt misschien? Weer grachten, en de zon komt er even bij, het is niet te geloven. De Singel, zit hier niet Pied à terre, de bekende reisboekhandel? Inderdaad, we lopen er zo tegenaan. Reino wil even kijken of ze ook boeken hebben van trails in Amerika.
Terwijl we aan het snuffelen zijn gaat het buiten mis in de vorm van een immense regenbui. Voorlopig blijven we hier verder snuffelen. Na de bui lopen we weer verder tot het even later weer betrekt. We halen net het Spui en een overdekt terras. Toch jammer voor de gezinnetjes met tieners die hier achter hun warme chocolademelk met slagroom zitten.
Mijn blik valt op het ‘Lieverdje’. Ach, dat is lang geleden dat Jasper Grootveld hier met zijn aanhang de Amsterdamse politiek provoceerde. Provo’s noemden zij zichzelf, het was allemaal nogal ludiek, maar de politie wist zich geen raad. Achteraf gezien is hier de ‘democratisering’ van de Nederlandse maatschappij begonnen. Roel van Duijn en Luud Schimmelpennink waren de bekende namen. Het ‘witte fietsen’ plan, ook al zoiets ludieks. Koosje Koster, een studente, deelde krenten uit. Daarmee wilde zij op de ‘krenterige’ mentaliteit van de Nederlanders wijzen. Ze werd gearresteerd, ontkleed en verhoord. Dit voorval leidde tot de val van hoofdcommissaris Van der Molen. Tjonge, dat waren nog eens tijden.

‘Wonderschoon
De jaren zestig
Maar hoe vertel ik het mijn zoon’
(Adèle Bloemendaal).

Even verder neem ik afscheid van Reino, zij gaat haar auto ophalen. Zelf loop ik door naar Het Begijnhof. Dit is een plek waar vele pelgrims naar toe komen. De kerk in het hart van het hofje werd in 1607 toegewezen aan Engelse puriteinen, die door de Engelse staatskerk werden vervolgd. Een deel van hen kon hier niet aarden en zette koers naar Amerika. Als ‘Pilgimfathers’ legden zij de basis voor het puriteinse Amerika. Dan over de Dam, er is kermis. Leuk hoor, zo’n ding waarin je vrijwillig gemangeld wordt. Het paleis daarachter staat er raar naar te kijken. Het nationaal monument uit 1956 en Grand Hotel Krasnapolski. De Beurs, allemaal wel bekend, neem ik aan. En… het eindpunt, het Centaal Station. Gebouwd tussen 1881 en 1889 door P.J.H. Cuypers. Momenteel staat het weer in de steigers, het was zeker niet mooi genoeg. Om 14.36 uur pak ik de trein naar Amersfoort. Een prachtige wandeling, het traject van Giessendam via Den Bosch naar Visé komt te zijner tijd aan de beurt. Reino: bedankt.