Zaterdag 31 oktober 2009
Groningen, Rolde
Even na half negen betreden we het eetzaaltje. De tafels zijn gedekt en het ontbijtbuffet staat klaar. Fameus is het zelfgebakken brood van Dick. Heerlijk! Na het ontbijt stappen we in de auto en ‘binnendoor’ rijden we naar Groningen.
Daarmee bedoel ik uiteraard de stad. Ik wil de auto in een parkeergarage parkeren. Goed, ik rijd de stad in en volg de borden ‘parkeergarage …’. Helaas, mogelijk mis ik een bord of doe ik iets verkeerds, maar plotseling zit ik op de busbaan. Dat kan niet de bedoeling zijn. Voor mij rijdt een bus, die volg ik voorlopig. Ondertussen kijk ik wanhopig om mij heen of ik nog een bord ‘parkeergarage’ ontwaar. Wat mij opvalt, wandelend publiek kijkt niet op of om van mijn auto op de busbaan. Het zal zeker niet de eerste keer zijn. Tja, als ik staande gehouden word door Oom Agent zal ik zeggen dat er van de bebording in Groningen niets klopt. Gelukkig, een bord! ‘Parkeergarage Ossenmarkt’ staat erop en zonder problemen rijd ik erin. Zie, het kan dus wel en het lag zeker niet aan mij.
Mooi, we gaan een stadswandeling maken. Niet de hele route, dat is voor mijn moeder wat veel. Om te beginnen zien we het hoofdgebouw van de Groninger Rijksuniversiteit gebouwd in neo-renaissance stijl en in 1909 in gebruik genomen. Hier vlakbij is de boel opgebroken. Uiteraard moet in een beetje stad te zien zijn dat er gewerkt wordt. Uiteraard is dit de Martinitoren vanuit twee posities. De toren is 97 meter hoog. De Martinikerk is een gotische hallenkerk en dateert uit de 15^e eeuw. Kerk en toren zijn genoemd naar Sint Maarten, de schutspatroon van de stad. Om de hoek staat het provinciehuis. De voorgevel is ook weer neo-renaissance. OK, helemaal logisch lopen we niet, maar dat komt omdat we eerst de KMA genieten in het restaurant onder de Martinitoren. Van hieruit lopen we naar het ‘Zwitsers chalet’ dat een rijke notabele liet bouwen voor zijn dochter. Zij had heimwee naar Zwitserland waar ze een paar jaar had gekuurd, om te herstellen van tuberculose. Twee straten verder ligt het St. Geertruids Gasthuis. Dit is in 1405 gesticht als instelling van liefdadigheid waar armen en zieken terecht konden. St. Geertruid is de beschermheilige van reizigers en pelgrims zodat die hier konden aankloppen voor onderdak. De deur nodigt er niet toe uit, maar dit hofje mag gewoon betreden worden. Rond het ene hofje ligt de kerk en de eetzaal. Rond het andere hofje liggen de (armen)huisjes. Is dit Dublin? Het lijkt erop! Nee, dit is Groningen. Een echte pub, hoe bestaat het. In een studentenstad is deze ‘Dronkemanstoren’ wel op z’n plek. Je ziet van deze toren altijd twee wijzerplaten, vandaar. De toren hoort bij de Sint Jozef-kathedraal gebouwd aan het eind van de 19^e eeuw. We nemen een kijkje binnen en we treffen het, een amateur (?) orkest heeft zojuist zijn repetitie. Het klinkt helemaal niet slecht. Het St. Anthony Gasthuis gesticht in 1517, bevond zich oorspronkelijk buiten de stadsmuur, want er woonden niet alleen armen, maar het was ook bestemd voor pestlijders en geesteszieken. Het is weer net zo’n soort hofje als het St. Geertruids Gasthuis. OK, we hebben pas de helft van de stadswandeling afgelegd, maar voor mijn moeder is het genoeg. Over de Heresingel en de Herestraat lopen we naar het Waagplein. Hier staat het Goudkantoor uit 1635. Dit was ooit het belastingkantoor van Stad en Ommeland. Ach, de zonnewijzer in de Prinsenhoftuin is nog de moeite waard. Daar gaan we nog even kijken. Aan de overkant van de singel staat de Stadsschouwburg. De Prinsenhoftuin in renaissance stijl is aangelegd in 1625 en bestaat uit een kruidentuin, rosarium, buxustuin en overdekte beukenhagen. En dit is hem dan, vandaag was het tamelijk bewolkt, maar nu komt de zon even door. We kunnen dus meteen zien hoe laat het is. Nou, de zonnewijzer loopt mooi op tijd. Mooi, we hebben voldoende gezien, op naar de auto. Via de kortste weg rijden we naar Rolde. Ik ben er al een aantal malen geweest, maar mijn moeder nog nooit. Het kaaswinkeltje is helaas al gesloten, op naar het Hunebed. Of eigenlijk, het zijn er twee.
De geschiedenis zal bekend zijn, toch nog twee informatieborden. Het eerste hunebed is het best bewaard gebleven, van het tweede hunebed zijn een aantal dekstenen verdwenen en de overigen zijn enigszins verzakt. Toch blijft het indrukwekkend en een prestatie van formaat om deze keien te verslepen en te stapelen. OK, tijd om naar ’t Heinenhoes te gaan en ons gereed te maken voor het diner.
Intussen hebben we best wel trek. Vooraf bestel ik voor de verandering een sherry.
Dat heb ik alweer een hele tijd niet meer gedronken. Gelukkig hoef ik vanavond niet meer te rijden, dat gaat nu eenmaal niet samen met alcoholische versnaperingen.
Als voorgerecht krijgen we eendenmousse, eendenfilet en kweepeer. Uiteraard ga ik voor het wijnarrangement, er wordt er een witte wijn bijgeschonken. Prima! Daarna wordt een wildbouillon geserveerd. Uiteraard huisgemaakt en bijzonder lekker. Als hoofdgerecht komt hert en fazant op tafel. Rode kool, een aardappeltaartje, stoofpeer en spruitjes maken het compleet. Oktober = wildmaand, nietwaar! Ook dit gerecht smaakt boven verwachting, zeker met de begeleidende rode wijn. Als tussengerecht gevulde vijg met geitenkaas. Heerlijk! Als nagerecht chocoladeijs, chocolademousse en dat witte, dat ben ik even kwijt.
Hier wordt een muskatel bijgeschonken. We besluiten weer met koffie en thee. Fantastisch, wat hebben we heerlijk gegeten. Tja, ons weekend zit er bijna op. Morgen nog een ontbijtje en op de terugweg willen we nog even langs Borger.