Zaterdag 28 juni 2008
Dalfsen – Hattem
Om half zeven sta ik op. Het heeft vannacht geregend en nu miezert het nog wat. Na de thee en de havermout pak ik de boel weer in. Even na achten lopen we via de achteruitgang de camping af. Het is een beetje mistig weer, en door een afwisselend landschap lopen we richting de N35. Tegen tienen bereiken we de havezate Den Alerdinck uit de 17^e eeuw. De route loopt langs de achterzijde en tussen de bomen door kan ik een glimp opvangen. De vijverpartij is erg fraai. Iets verder steken we een sloot over en daar staat ook een bank. We maken zelf koffie, een restaurant is hier niet te bespeuren. We naderen de IJssel, het is hier natter oftewel de grond is hier alleen geschikt voor weiland. Heel in de verte staat de IJsselcentrale. Daarachter woont Karel en wij zijn uitgenodigd om daar een ‘bakje’ te doen. Het weer is buiig, en we hebben de wind schuin tegen. Het is niet koud, dat scheelt. Onderweg staat dit bordje, in het boekje staat hier niets over. Zou dit serieus zijn?Update: Zie http://www.heino-online.nl/thh%20verhalen/thh117.html
Ook weer zo’n oer-Hollands plaatje, de grijze lucht hoort er echt bij. De havezate Windesheim is tijdens WO-II platgebombardeerd omdat de geallieerden meenden dat er een Duits hoofdkwartier was gevestigd. Het is nooit herbouwd, alleen wat bijgebouwen resten. Het Hanzestedenpad loopt hier ook. Dit pad gaat van Kampen naar Doesburg door de IJsselvallei. Ook een pad om in gedachten te houden. We gaan de IJsseldijk op, vanaf de dijk hebben we mooie uitzichten. Dit is de dijk en daar staat de IJsselcentrale. De centrale heeft twee schoorstenen die er niet OP, maar erachter staan. Ooievaars op het nest, helaas heeft mijn compact camera maar 3x zoom. Ik moet me eens oriënteren op iets eigentijdser. De IJsselcentrale in volle glorie. Tegen enen lopen we Zwolle in, op naar de koffie. Dat blijkt uitstekend verzorgd, compleet met een ‘Zwollenaartje’ en een koffiebroodje. Heerlijk! De lunch kunnen we gevoeglijk overslaan. Karel en Anneke: bedankt!
Tegen tweeën stappen we op. Het is nog een kilometer of twee naar het veer, pardon ’t Kleine Veer. Het bord maakt duidelijk hoe men erover denkt. Daar komt ’t Kleine Veer aanstomen, en voor een luttel bedrag worden we overgezet. Tja, ’s winters heb je pech, dan moet er zes kilometer omgelopen worden over de IJsselbrug. We zijn niet de enige klanten. Ik zie mutsen, petten en capuchons. Na een minuutje of vijf leggen we aan en dan is het nog een paar honderd meter naar Hattem. Dit is echt een leuk, historisch stadje. Ik ben hier al vaker geweest, maar het blijft mooi. Eigenlijk loopt de route langs Hattem, maar wij willen even naar een supermarkt. Onderweg zien we molen ‘De Fortuin’ uit 1816. Het is een achtkante stellingmolen.
Er wordt nog regelmatig graan gemalen. De Dijkpoort is een 14^e-eeuwse stadspoort en is in 1908 gerestaureerd. Na de boodschappen bij de Boni lopen we terug door Hattem. Van de intentie om ergens nog iets te nuttigen komt niets terecht. Na een half uurtje bereiken we het Apeldoorns kanaal. We steken het sluisje over en gaan over asfalt in zuidelijke richting. Tja, een beetje saai is het wel. Het weer is enigszins opgeknapt. Tegen vieren bereiken we de SVR-camping ’t Klooster. De eigenaar is aan het werk, maar de ‘campingoudste’ zegt dat we overal kunnen gaan staan. Dat valt nog niet mee, deze camping staat zo goed als vol. We kiezen voor een plek tussen twee stacaravans. Tja, mocht er nog een caravan aankomen, dan zullen we moeten verkassen. Goed, voorlopig staan we hier goed. De zon komt door, altijd fijn, want mijn nogal vochtige tent is nu snel droog. Volgens Karel hebben we er vandaag 29 kilometer opzitten. Dat zijn er dus meer dan volgens het boekje, maar GPS telt uiteraard ook alle ‘grijze’ kilometers mee.
Ik maak eerst maar mijn favoriete soepje en leg in het ‘washok’ mijn telefoon aan de oplader. Tja, tussen de bedrijven door heb ik nog naar de radio geluisterd en dat kost wel ‘prik’. Ik ga er maar vanuit dat iedereen met z’n tengels van mijn telefoon afblijft.
Vanavond bereid ik een Al Pesto en de witte wijn combineert hier uitstekend bij. Ik besluit met vla van de Boni. Die valt tegen, het smaakt erg ‘chemisch’. De neef van de eigenaar komt langs. We moeten afrekenen. Dat valt alleszins mee, all-in is het €4,-. We kletsen nog wat en tegen negenen gaan we onder de wol. Veel te beleven valt er hier niet.