Zaterdag 7 februari 2015
Schaft – Laurabos
Tien over zes sta ik op. Ik heb prima geslapen, wel ben ik een paar keer wakker geworden. Ik hoorde ‘hoesten’, maar volgens Albert hoorde ik ‘blaffende’ reeën.
Ik bereid tweemaal een beker thee en havermoutse pap.
Tegen achten gaan we op pad. Het is onbewolkt en de zon begint door te komen.
Ik heb best wel koude handen gekregen van het inpakken van de rugzak. Vooral het oprollen van de steenkoude tent doet me de das om. Ik draag daarbij wel dunne handschoenen (van Häglofs). Inmiddels heb ik mijn wandelhandschoenen (van Leki) aangetrokken, dat scheelt.
Iets verder lopen we langs de muur van het klooster de Achelse Kluis (http://www.achelsekluis.org/pageNL/frame.html). De oprijlaan en de gebouwen van de Achelse Kluis zijn te zien. Iets verder slaan we rechtsaf en in de verte staat de brouwerij en het restaurant. Het is kwart over acht, ongetwijfeld zijn ze nog niet open. Het is alweer geruime tijd geleden dat ik het Brabants Vennenpad liep en hier ook langs kwam. Toen was het restaurant wel open en zag ik de brouwerij in actie. Ik meen dat ik het toen bij een bakje koffie heb gehouden en alleen heb gekeken hoe het Achels trappistenbier wordt gebrouwen. De Achelse Kluis is in 1656 ontstaan als gebedshuis op Belgisch grondgebied. Na afloop van de 80-jarige (godsdienst)oorlog in 1648 werd de uitoefening van de Rooms-katholieke eredienst verboden. Om dat verbod te omzeilen werden overal ‘grenskapellen’ gesticht waar de Rooms-katholieke Nederlanders de Mis konden bijwonen. In 1686 werd een gemeenschap van kluizenaars (monniken) gesticht. Oorspronkelijk wijdden de monniken zich aan landbouw en veeteelt en waren daarin voortrekkers. De schaalvergroting na WO-II mislukte en in 1989 werd het grootste gedeelte van de landbouwgronden verkocht aan Staatsbosbeheer en teruggegeven aan de natuur. Toentertijd waren er meer dan honderd monniken actief, maar de kloostergemeenschap telt heden nog maar enkele monniken.
De inkomsten komen nu uit de verkoop van voeding, religieuze artikelen en trappistenbier. Overnachten is niet meer mogelijk.
Inmiddels lopen we in België. Opnieuw beleven we een mooie zonsopkomst. Voorlopig is het bos afgewisseld met perceeltjes landbouwgrond. Het bos heet de Beverbeekse Heide, maar is sinds lang dichtgegroeid. Zoals bekend is hei niet natuurlijk, maar ontstaat het door overbegrazing (en kap). Als dat proces doorgaat (overbevolking!) ontstaan zandverstuivingen. Ook zandverstuivingen zijn dus onnatuurlijk. Sowieso voorzichtig lopen, de bevroren richeltjes modder zijn glad. Een stukje verder lopen we langs kasteel Beverbeek gebouwd in 1889. Het informatieve bordje is volstrekt onleesbaar en van hieruit is het kasteel niet te zien. Dit zal wel de beheerders- annex portierswoning zijn. Ik moet het maar even doen met een foto (in lage resolutie) van internet. Oeps, zie ik dit goed? Het kasteel staat te koop! En dat voor een vriendenprijsje van €2.000.000,- (http://www.best-intermediair-bigroep.nl/kopen/itemlist/yjk2filter.html). Als ik dat had geweten had ik zeker aangebeld voor een bezichtiging (en een bakje koffie).
We naderen Hamont, dat betekent landbouwgrond en asfalt. De schapen staan gewoon buiten, er gaat toch maar niets boven een echte wollen jas. Kijk, een kapel en een grote ook. Hm, plaquettes, helaas zijn ze matig leesbaar. De kapel is open en het interieur is bijzonder. Om kwart over tien lopen we de bebouwde kom van Hamont in. We moeten er dwars doorheen, zou er al een restaurant open zijn? Dit is het centrum met een megalomane kerk. Het is de St. Laurentiuskerk uit 1903 gebouwd in neogotische stijl. Op welk lijstje van het bisdom staat deze kerk? Ontwaren we daar een taverne? De lantaarns branden, maar het ziet er nogal ‘dichtig’ uit. Tjonge, hij is open, maar we zijn in België natuurlijk. Ik bestel koffie met kruimelvlaai.
Een grote mok en een grote punt. Waarom kan dat nu niet in Nederland? En bovendien van prima kwaliteit! We bestellen nog een tweede bak, dat hebben we wel verdiend.
Ik betaal maar €5,50 voor mijn portie, dat valt toch alleszins mee. Om kwart over elf stappen we weer op. Wat ook meevalt is de prijs van Euro 95. Die doet maar €1,30⁴ per liter. Waarom kan dit nu niet in Nederland? Ik zou bijna gaan verhuizen, de taal spreek ik toch al. Even verder steken we de ‘IJzeren Rijn’ over. Ik ben er met mijn gedachten niet bij en ik vergeet een foto te maken. Ik schreef al eerder over deze bijzondere spoorlijn. Hij loopt van Antwerpen naar het Duitse Ruhrgebied, met dien verstande dat een gedeelte van de spoorlijn buiten gebruik is gesteld.
Het buitengebied van Hamont bestaat uit akkerland, zo te zien heeft hier mais gestaan. Even na twaalven lopen we door het gehucht Sint-Huibrechts-Lille. Een kwartiertje later bereiken we het kanaal van Bocholt naar Herentals. Er staat een bankje, daar nemen we even plaats om iets te nuttigen. Het kanaal verbindt de Zuid-Willemsvaart te Bocholt met het Albertkanaal te Herentals en is 60 kilometer lang. Het is één van de Kempische kanalen tussen de Maas en de Schelde. Het belang van het kanaal voor de binnenvaart wordt minder, het belang voor de recreatievaart neemt toe. Komt daar al dat zwerfvuil vandaan? Ik passeer zeker een stuk of 10 vuilniszakken danwel restanten daarvan. We lopen een kilometer of drie langs het kanaal en slaan dan linksaf. Dit weiland staat aardig blank. Op de kaart staat dat we hier net voorbij een Arboretum zijn. Dit zijn gewoon dode bomen. Nat is het hier zeker. Verderop zijn visvijvers gesitueerd. Deze reigers zijn ook aan het vissen. Inderdaad, ze stonden nogal een eind van ons vandaan. Om kwart voor twee lopen we het dorpje Lozen in. Het is al een tijdje bewolkt, dat is wel een beetje jammer. We steken de sluis over in de Zuid-Willemsvaart. In de Zuid-Willemsvaart bevinden zich maar liefst 20 sluizen in verband met het grote verval. Zien we daar een café in de verte? We moeten nog water halen voor vanavond en we liggen mooi op schema. Het ziet er dicht uit, maar we kunnen een kilometer of zes verderop ook nog water halen bij een boerderij. Tja, stel dat de boerderij niet meer in gebruik is, dan hebben we een probleem. Nou, het valt mee, het café is open en we nuttigen een biertje/cola. Om kwart voor drie gaan we weer op pad, we moeten nog een kilometer of negen. Na een dikke twee kilometer bereiken we de Nederlandse grens. Op die grenspalen hebben ze toentertijd goed hun best gedaan. OK, verder langs de Zuid-Willemsvaart, ze zijn met groot onderhoud bezig. Trouwens, dit kanaal ken ik maar al te goed. Tijdens mijn militaire dienst liepen we hier bij nacht en ontij nog wel eens langs. De zinkfabriek in Budel ken ik ook uit die tijd. Toentertijd een fabriek die de wijde omgeving vergiftigde met uitstoot van zware metalen. Nu zit het daarmee wel goed. Ter hoogte van de zinkfabriek slaan we rechtsaf en lopen de Laurabossen in.
Kijk, een informatief bordje, zo steek je nog eens wat op. Zoals gezegd, we lopen in de Laurabossen. In de verte staan koeien, maar op de site zullen deze niet zichtbaar zijn. Gelukkig zit er een hek tussen ons en de koeien, hoewel ze over het algemeen niet vervelend zijn. Tjonge, wat is het hier nat! In de verte is nog een plukje koeien te zien. Bij deze boerderij had ik water willen halen. Mevrouw trekt net de deur achter zich dicht. Als er verder niemand thuis is, hadden we wel een probleem gehad. Nu loop ik al zes kilometer met drie liter water te sjouwen. OK, je kunt beter op ‘safe’ spelen, nog maar een kilometer of twee. Tjonge, hier moeten we ergens een droge plek zien te vinden. Links en rechts staat het bos blank! Het bospad is nauwelijks te belopen. Onder de bevroren korst staat water en ik zak er zeker 10 centimeter in weg. En ik heb al een beetje zere tenen! Het stijgt iets, dat is een goed teken. Een halve kilometer verder ontwaren we links in het bos een hoger terreindeel. Daar lopen we heen en het is hier droog genoeg om de tentjes op te zetten. Het is vijf uur en ik ga eerst even op mijn rugzak zitten. Tjonge, we hebben er tegen de dertig kilometer opzitten. Ik ruim eerst wat takken en om half zes staat mijn tent. Albert staat een meter of wat naast mij. Zoals gebruikelijk begin ik met een half bekertje wijn. Daarna mijn pilletjes en een kerriesoepje. Vandaag geniet ik van de kaas/spek combinatie van de firma Knorr.
Deze maaltijd bevalt mij eigenlijk als beste van Knorr. Als ik de afwas doe is het al donker. Ik bereid de voorbereidingen voor de nacht en tegen achten lig ik erin.