Zaterdag 17 september 2011
Eursinge – Assen – Eursinge
Om tien uur staan we op en om elf uur genieten we het ontbijt. Of liever gezegd: de brunch. Zoals gebruikelijk heeft Ellen er weer een feest van gemaakt. Een taartje, een soepje en gebakken eieren met spek. Eigengebakken brood, koffie, thee, jus d’orange, aparte soorten kaas en wat niet al. We genieten ervan, dat spreekt. Op naar Assen. Daar zijn we al heel wat keren geweest, maar nu gaan we onder andere naar de onlangs geopende buitensportzaak Bever. Ik heb nog aan wat ‘dingetjes’ behoefte gezien mijn wandelreis naar Kreta volgende maand.
Wat verder te doen? Op de kaart zie ik dat het natuurpark ‘Drents-Friese Wold’ hier niet zover vandaan is. Daar zijn we nog nooit geweest. Om te beginnen bekijken we het bezoekerscentrum. Kijk, dit is leuk gedaan. Kinderen leren hier spelenderwijs wat een Das, een Buizerd en een Ree op het menu hebben staan. OK, we hebben nog even tijd, we worden pas om zeven uur vanavond bij het aperitief verwacht. We kiezen voor de Terwisschawandeling van 5,3 kilometer. Mwah, bij het bezoekerscentrum zagen we nog een enkele medemens, maar nu tijdens de wandeling zien we werkelijk geen ‘kip’. We volgen de witte paaltjes en al snel ben ik alle gevoel voor richting kwijt. Brengen de paaltjes ons wel terug naar het bezoekerscentrum? Ik heb zo mijn twijfels. We steken een verlaten asfaltweg over en een stukje verder weer een. Of is dit dezelfde asfaltweg? Ik heb geen kaart van dit gebied en mijn GPS heb ik niet bij me. Oh oh, dat is wel een beetje dom! Door dit soort foutjes komen mensen in grote problemen! Het begint nog te regenen ook! Ik heb zelfs geen stuk plastic bij me om een onderkomen te improviseren en ook geen aansteker. Vuur maken zit er dus ook niet in. Hebben we iets te eten bij ons? En iets te drinken? Zelfs dat niet. Doorlopen is voorlopig de enige optie. Gelukkig, dit pad herken ik en even later staan we bij het inmiddels gesloten bezoekerscentrum. Wachten die lui niet tot iedereen het bos uit is?
Onderweg naar Eursinge krijgen we een enorme bui op de auto. Tjonge, je zult nu in het bos rondlopen.
Na een douche en frisse kleding gaan we aan het aperitief en tegen achten aan tafel. Gelukkig zijn er nog een aantal gasten die meedoen met de table d’hôte en dit blijken tot onze verrassing relatief jonge mensen te zijn.
Voor de overzichtsfoto trek ik even een van de schalen salade met garnalen naar me toe. Links en rechts staan de schaaltjes met plakjes geitenkaas met tappenade en midden boven de kommetjes met soep van zoete aardappel, pastinaak en crème fraîche.
Net als gisteren zijn er Monegaskische uitjes en terrine van kippenlever. Ik hoor dat Arnold een hele middag bezig is geweest met de bereiding van de kippenlevertjes. En dit is mijn eigen bordje met salade en garnalen. Heerlijk gewoon! Dan volgt spaghetti met zalm. Mij doet het aan Italië denken. Hier drie van de zeven andere gasten. We hebben echt heel gezellig ‘gekout’ en ik heb me ook dit keer geen moment verveeld. En dit is het soepje van zoete aardappel, pastinaak en crème fraîche. Tjonge, dit is echt heel erg lekker! Het hoofdgerecht is echt iets bijzonders. Het lijkt op rijst, maar het is… gort! En lekker dat het is! Verder lambscurry en tomatensalade. Dit alles begeleid met een Cabernet Sauvignon uit de Pays d’Oc. Een heel lekker wijntje. Wat ik ook bijzonder vind, de wijn gaat niet per glas of per fles, maar je schenkt jezelf gewoon bij uit een karaf. Dit gaat echt ongedwongen en draagt mede bij aan de ontspannen sfeer. Arnold vertelt en een gast luistert aandachtig. Als nagerecht is er kaneeltaart met slagroom. Ai, dit heb ik nog nooit gegeten. Ik besluit met koffie en een taartje. Verder nog een laatste slokje wijn, ik ben weer erg blij dat ik niet meer hoef te rijden. Werkelijk, heerlijk gegeten. Mijn complimenten aan Arnold en Ellen. Tja, Ellen heeft bij alle ‘grootheden’ gekookt, onder andere met Robert Kranenborg, Fagel enz.
Ook nu weer loopt het tegen twaalven en we zoeken onze kamer op.