Zondag 25 februari 2007
Hoog Soeren – Vaassen
Ook vandaag maakt Karel me om zeven uur wakker. Ik ben weer door de wekker heen geslapen! Het regent pijpenstelen! Ik doe maar meteen mijn regenbroek aan. Na de thee en de havermoutse pap breek ik snel op om de boel zo droog mogelijk in mijn rugzak te krijgen.
Kwart over acht gaan we op pad in de regen. Onderweg zien we een aantal vreemde ‘boomstronken’. Dichterbij gekomen blijken deze van metaal te zijn, ik vermoed brons.
Ze vormen ook een bepaald figuur, mogelijk de grondvorm van een kerk. Nergens kan ik een verklarend bord ontdekken, ik moet dat maar eens uitzoeken.

Update: Ik heb het gevonden, het is inderdaad kunst met een grote ‘K’. Het blijkt een geschenk te zijn van koningin Beatrix aan het Kroondomein ter gelegenheid van haar zestigste verjaardag. Dat is dus in 1998 geweest. Het stelt het grondplan voor van de Kathedraal van Reims. Goed, het ziet er nu wat verregend uit, maar dit is natuurlijk heel bijzonder.
Een stukje verderop zien we een hut. Dat komt goed uit, het is inmiddels tegen tienen en we hebben wel zin in een bakje. Dat maken we uiteraard zelf met ons brandertje. Wat te eten erbij en na zo’n half uurtje gaan we er weer tegenaan. Gelukkig is het zo goed als droog, dat zit ook weer mee. Een bijzondere boom, volgende keer moet ik er maar bij knielen of zelfs liggen. Lang duurt het niet of het gaat weer regenen. Dit keer hebben we wel pech.
Opnieuw een idyllisch meertje, helaas wat te modderig om een bad te nemen. Ook deze boswachter heeft het goed voor elkaar, zou dat nou van onze belastingcenten zijn? Ondertussen lopen we langs de Veluwezoom, bos afgewisseld met prachtige (tweede?) huizen, weiland en weiland met pony’s. Dit lijkt me echt een kerkenpad, kaarsrecht en precies tussen twee weilanden door. Tja, ik had het al op de kaart gezien, vandaag komen we helaas niet door dorpjes en bovendien is het zondag. Dat betekent afzien. We passeren een manege en ik zie een Heineken bord aan de gevel hangen.
Zouden ze hier een cafeetje hebben? Het zal haast wel. Het is half twaalf en ik heb echt een beetje trek. Zouden we welkom zijn? Of moet je hier te paard zijn? Als ik het vriendelijk vraag en alleen omdat het zo hard regent? Het valt mee, we worden heel vriendelijk welkom geheten. We bestellen koffie en chocolademelk met iets erbij.
In de overdekte paardenbak zijn twee amazones, uiteraard te paard, bezig met hun verplichte nummer. Het is een wedstrijd, begrijp ik. Nou, deze dames kunnen er wat van! Na drie kwartier stappen we op. We zijn er nog niet, zo hier en daar is het vrij modderig in het bos. Een paddenstoel, altijd fijn omdat ze op de kaart staan. Zo weten we, ook zonder GPS, precies waar we zijn. Nog 3,6 kilometer naar Vaassen, het schiet lekker op. Hier zijn zo te zien wat bomen omgewaaid (werkelijk?) en direct verwerkt tot hapklare brokken. Dit is de Geelmolense Beek en we krijgen nog een stukje natuurgebied. We naderen Vaassen, wel een heel apart huis, ongetwijfeld gebouwd onder architectuur. Nog zo’n prachtig huis, vooral omdat de beek zich hier in drie trappen omlaag stort. Een beuk, is dit nu een uitgegroeide haagbeuk of een gewone beuk? Nog een mooi huis, compleet met waterval, en dat in Nederland. We passeren Kasteel Cannenburgh, van 1543 tot 1555 de woonplaats van Maarten van Rossum, de legendarische veldheer van de Gelderse hertogen. Precies om 13.45 uur lopen we Vaassen binnen. We zijn mooi op tijd, vandaag was het ook maar een kilometer of 19. Eerst kijken we even hoe laat de bus gaat en daarna drinken we nog wat bij snackbar/eetcafé ‘Kokkie’. Om 14.22 uur pakken Karel en ikzelf de bus naar Zwolle, Ab neemt de bus naar Apeldoorn. Onderweg komen we nog langs het bermmonument voor de vier jongelui die hier op 12 januari om het leven zijn gekomen.
De – dikke – bomen hangen vol kransen en teksten. Op het gras vele, vele boeketten bloemen. Tragisch natuurlijk, maar ik weet dat deze vier jongelui niet van die lieverdjes waren. Nou ja, over de doden niets dan goeds.
Exact 15.13 uur zijn we in Zwolle. Ik neem afscheid van Karel en spoed me naar de kaartautomaat. Ik pin een kaartje, helaas wordt mijn pas niet geaccepteerd. Vreemd.
Ik probeer het nog een keer en weer lukt het niet. De derde poging lukt, zou het komen omdat mijn pas hartstikke nat is? De trein gaat 15.17 uur en deze keer reed hij op tijd.
Hij is koud weg. Wat een pech, dat betekent een half uur wachten. Dat op tijd rijden van de NS heeft dus ook zijn nadelen!
Om kwart over vier ben ik thuis, dat valt me mee. Ik loop eerst even langs Peacocks om te reserveren. Op naar huis, eerst de tent uithangen, douchen en terug naar Peacocks om de wandeling traditioneel af te ronden.
Karel en Ab: bedankt!