Hier staat een handwijzer van de LAW, maar door de regen zo goed als onleesbaar.
Het Marskramerpad staat erop, tevens dat het Marskramerpad deel uitmaakt van de E11 (dat loopt door naar Polen = 1950 kilometer). Verder het Hollands Kustpad, dat deel uitmaakt van de E9 (dat loopt door naar Estland = 5.000 kilometer). Het Hollands Kustpad loopt van Hoek van Holland naar Den Oever en moet ik nog lopen. Hoewel, het eerste gedeelte van Hoek van Holland naar Haarlem heb ik onder de oude naam ‘Visserspad’ in 2004 gelopen. Telt dat nog (voor mijn certificaat) of moet ik het pad overlopen?Het bord staat er al, maar het Noordzee Kustpad moet nog gemaakt worden. Dat wil zeggen, het is er wel, maar het bestaat uit: het Deltapad, het Hollands Kustpad, het Fries Kustpad en het Wad- en Wierdenpad. In totaal 725 kilometer van Sluis naar Nieuweschans.Het regent nog steeds en wel voluit.Huis ten Bosch is gebouwd in de 17^e eeuw en momenteel het woonverblijf van Koningin Beatrix. Dat woont hier niet verkeerd, lijkt me toe.Om half twee nuttigen we op een bankje onze boterhammen. Het is droog en soms wil de zon er even door.
Het begint al landelijk te worden.Dit is Landhuis Marlot vermoedelijk gebouwd na 1800.Welk gebouw is dit eigenlijk? Tja, we liepen er op geruime afstand langs en er stond geen bordje. Kasteel Oud-Wassenaar misschien? Wie het weet mag het zeggen. Ai, ik ben er achter. Het is Kasteel de Wittenburg. Momenteel een locatie voor een evenement, huwelijk of feest.We lopen hier door Wassenaar, dus dan weet je het wel. Dit huis heb ik al eerder gefotografeerd, maar nu ontdek ik nog een bordje. Hier is de Irakese Ambassade gevestigd.Dit huis kan er ook mee door.En dit is dan Kasteel Oud-Wassenaar. Ook een locatie die geschikt is voor bruiloften en partijen. Het kasteel is tussen 1876 en 1879 gebouwd.Rond het kasteel lopen Lakenvelders, een bepaald ras koeien. Inderdaad zie ik er in de verte een paar lopen.Sowieso kan de omgeving van Wassenaar er wel mee door.Dit is toch een schattig huisje? Of zitten er wieltjes onder en kun je het aan de trekhaak koppelen?Ook deze persoon kan over het water lopen. Als je maar genoeg oefent…Dit is Landgoed De Paauw en het raadhuis van de gemeente Wassenaar. Hier houden we even pauze. In het zonnetje (!) bestuderen we het wandelboekje. Het loopt tegen vieren en we gaan de geplande wildkampeerlocatie nabij Voorschoten voor donker niet halen.
Kijk, zo direct lopen we langs de rand van Wassenaar en steken daarna de N44 over.
Hier moeten we water kunnen regelen. Verderop lopen we door een groot bosgebied.
Het moet al gek gaan willen we daar geen plekje voor onze tentjes kunnen vinden.Het zit mee, aan de N44 is een Shellpomp. We nuttigen een beker koffie en vullen en passant onze bidons. Dat is toch ook een vorm van aftanken.Na een stukje asfalt slaan we rechtsaf en lopen Landgoed De Horsten op. Iets verder lopen we verkeerd, dat wil zeggen we snijden een stukje af. Terug? Dat doen we niet, het is niet onze fout dat de markering niet op orde is. En ik ga toch ook niet constant op mijn GPS zitten loeren. We lopen tussen de weilanden en de sloten door. Het lijkt het Groene Hartpad wel.Een kilometertje verder lopen we de bossen weer in. Het is hier nogal nat, maar links van ons zien we een perceel wat hoger gelegen beukenbos. Als ik het goed heb houden beuken niet zo van natte voeten. Dit is een uitermate geschikte plek om de tentjes op te zetten. Het werd ook wel tijd, want als de tent om halfzes staat is het zo goed als donker. We hebben er 25.3 kilometer opzitten. Ik heb een staartje witte wijn meegenomen en dat smaakt prima bij de kerriesoep en de Knorr-maaltijd. Ik bel nog even mobiel naar Orchideetje. Ze is op verjaardag en vermaakt zich wel. Om zeven uur kruip ik erin.

Zondag 4 november 2012
Wassenaar – Rijnsaterwoude
Om zes uur sta ik op. Tjonge, gisteravond leek het wel oorlog. Ik zag gistermiddag al een colonne rijden van de Natres, hier vlakbij hadden ze zeker een nachtaanval. Nou, er ging de nodige (losse?) munitie door!
Om halfacht maak ik deze foto, de zon zit eraan te komen. Wat is dit trouwens voor een bizar pand? Het heeft iets van een sprookjespaleis, maar zo te zien is het behoorlijk vervallen. De brug, die behoorlijk is vermolmd, is afgesloten met een hekwerk. Om kwart voor acht verlaten we het Koninklijk Landgoed ‘De Horsten’. Krijg nou wat!
Ik dacht dat we het Landgoed gistermiddag al achter ons gelaten hadden! We hebben – tegen mijn principe – overnacht op een Landgoed. Zo te lezen hebben we een stuk of vijf overtredingen begaan. Op dit Landgoed moet ook Villa Eikenhorst staan van onze kroonprins. Helaas, ik heb het niet gezien, wel kan ik zeggen dat ik in de tuin van Willem-Alexander heb gekampeerd (of beter: overnacht). Op naar Voorschoten. Het is acht uur, de zon komt op. Tja, dan staat hier zomaar een fiets. Hij (zij) zit op slot en in geen velden of wegen is iemand te bekennen. In de fietstassen zit niets bijzonders. Vreemd is het wel. Dit moet Voorschoten wel zijn, een plaatsnaambord heb ik niet gezien. De kerk staat er knap bij, we treffen het met het weer. OK, het is maar een graadje of zeven in de plus, maar de zon doet toch leuk mee. Wind is er trouwens niet. De Vlielandbrug zijn we zojuist overgestoken. De man links van de boom staat te vissen. Zo kun je natuurlijk ook de zondag doorbrengen. Er gaat toch niets boven een vier-met-stuurman. Nou, het is een heel woud aan borden. Wij gaan naar Leiden. Om half tien bereiden we zelf koffie op een picknickbank. We hebben er bijna tien kilometer opzitten.
We lopen Leiden in, dit vond ik wel een rustiek punt. Leiden Ontzet, Holland Gered staat er op dit monument. Willem van Oranje prijkt bovenaan en daaronder drie van zijn kornuiten. Dat neem ik tenminste aan, want er staat helaas geen bordje. Dat zal in 1574 zijn geweest, sowieso op 3 oktober. Dat herinner ik mij van de geschiedenislessen en iets met hutspot en haring. Leiden is toch wel een hele mooie stad, alleen op zondagochtend compleet uitgestorven. Door Leiderdorp gaat het. En daarna door de weilanden. Een stuk zuidelijker loopt het groene Hartpad. Deze zwanen hebben er zin in. Toch valt me op, vorig jaar zag ik veel en veel meer zwanen. Is er nog iemand aan het tellen geweest? Ik ben benieuwd naar het resultaat. Om kwart over twaalf houden we even pauze op een bankje. We zitten hier wel in de wind, maar helaas. Rechts van ons staat de Achthovense Wipmolen uit 1893. De molen is maalvaardig. Links staat de Doeshofmolen uit 1830. De molen is maalvaardig. Deze zwaan heeft het loodje gelegd. Is hij/zij nog meegeteld? Op naar Hoogmade. En daar komt Hoogmade aan. Net over de brug in Hoogmade zien we restaurant De Kromme Does. Het is half twee en we hebben wel tijd voor een bakje danwel een glas. Het spettert iets trouwens. Sjef waagt een Herfst Bok. Ik houd het bij koffie, we moeten nog een kilometer of tien! Na zo’n half uurtje stappen we op. Tja, het regent nog steeds, dus doe ik uit voorzorg mijn regenjack aan en de regenhoes over de rugzak.
Hoe zou dat nu wonen in zo’n woonboot? Dit moet wel bijna de Vlietmolen zijn uit 1913/1967. Er staan hier namelijk nogal wat molens in de buurt. Het is een wipmolen en maalvaardig. Tja, het regent nu toch behoorlijk. Had ik straks beter niet meteen mijn regenbroek moeten aantrekken? Sjef loopt een eind voor me uit, ik ben niet zo’n held in het nemen van al die (spekgladde) hekken. Als ik nu mijn regenbroek aantrek kom ik nog meer achter.
Ach, zo direct wordt het droog, dat zal je altijd zien. Helaas, het regent nu voluit. Ik had toch straks mijn regenbroek aan moeten trekken. Nu is het te laat, mijn broek is kletsnat en ik denk dat regenwater mijn wandelschoenen inloopt. Toch nog snel een foto van Woubrugge, nog een kilometer of vijf.Nog twee kilometer, nog een half uurtje (door de regen). Even na vieren staan we bij de bushaltes van Rijnsaterwoude. Sjef zijn bus is net weg, voor de volgende is hij dus ruim op tijd. De mijne komt over een minuut of tien, dus dit keer heb ik geluk. Ik begin het koud te krijgen, geen wonder, het water staat in mijn schoenen.
Ik hoop dat de verwarming in de bus ‘hoog’ staat, dan kan ik wat opdrogen. Trouwens, we hebben er 36.7 kilometer opzitten, niet gering! Om twintig voor vijf sta ik op Schiphol en tien minuutjes later pak ik de (lege) trein naar Berlijn. Het wordt al donker, de foto die ik op Schiphol (buiten) maakte is totaal onderbelicht. Uiteraard stap ik ruim voor Berlijn over en om half zeven ben ik thuis. Ik ben nu toch wel door en door koud en ga meteen onder de douche. Nou ja, verkouden was ik toch al. Achteraf ben ik blij dat we al om halfacht vanmorgen gestart zijn, anders was het nog later geworden. Peacocks moet het maar even zonder ons doen, Orchideetje haalt eten bij de Chinees. Mooi, het Marskramerpad zit er bijna op. Over twee weken het traject van Bad Bentheim naar Oldenzaal. Sjef: bedankt!