Zondag 28 oktober 2018
Cuijk – Ravenstein
Om acht uur zit ik aan het ontbijt. Uitchecken en om half negen ga ik van start.
Het is bepaald fris, ik doe mijn (dunne) handschoenen aan. Ik heb de wind tegen, maar met vijf laagjes gaat het prima. Mijn bovenbenen moeten nog in het ritme komen.
Aan de Maas staan hier 12 kazematten (bunkers is een Duits begrip), die gebouwd zijn in 1939 om de spoorbrug bij Katwijk te verdedigen. Tja, het lijkt heel wat, maar de kazematten waren uitgerust met meestal een lichte en soms een zware mitrailleur.
Daar houd je het Duitse leger natuurlijk niet mee tegen. Hier hadden kanonnen moeten staan, maar ja, de tijd van het ‘gebroken geweertje’ lag net achter ons.Nederlanders hebben over het algemeen een pacifistische instelling. Het spreekwoord: ‘Si vis pacem, para bellum’ is aan hen niet besteed.
Een bermmonument. Er staat geen informatief bordje, maar ik lees op internet dat deze vier mannen zijn omgekomen doordat zij met hun speedboot tegen een binnenvaartschip aanjoegen.Hier hebben de schaapjes bezit genomen van de kazemat.En hier heeft iemand een kunstwerk geplaatst.In de bocht van de Maas naar het westen is een monument geplaatst. In de verte is de spoorbrug te zien, maar de route gaat daar niet langs. Twaalf namen staan er op dit monument, aan Duitse zijde zijn er 24 gesneuvelden.Even verder loop ik Katwijk in. Dit is dus niet het bekendere ‘Katwijk aan Zee’.
Achter de Martinuskerk bevindt zich een ‘Lourdesgrot’. Tja, ik las ergens dat Bernadette Soubirous de verschijning van Maria waarnam, terwijl de aanwezige dorpelingen niets zagen. Het is mogelijk dat Bernadette leed aan vitaminegebrek met hallucinaties tot gevolg.Zoals gezegd staat hier de Martinuskerk. Helaas is de kerk afgesloten en dat op zondag.Ik ben Katwijk uit en op weg naar de Kraaijenbeekse Plassen. Is dit geen fraai pand? Trouwens, ik loop nu naar het westen en heb de wind meestal mee.
Voor de Kraaijenbeekse Plassen liggen de afgegraven Heeswijkse Kampen. Van hier zijn vele miljoenen tonnen zand tussen 1997 – 2005 afgevoerd.Wat gebeurt er daar allemaal? Deze mensen zijn zich aan het omkleden in duikpak.
Ik maak met één van hen een praatje. Hij is volgehangen met high-tech apparatuur, vandaar dat ze even bezig zijn. Het is hier maximaal 15 meter diep, maar ze gaan niet dieper dan een meter of acht in verband met het zicht. De man heeft thermokleding aan en daaroverheen zijn duikpak, dat alles droog houdt.Inmiddels ben ik onder de A73 doorgelopen. Iets herfstig is het wel. Hier woont een liefhebber van emoe’s.En van Alpaca’s. Ze zijn niet goedkoop, reken op meer dan €2,000,- per stuk. Ook zijn ze diefstalgevoelig.Dit zijn wel de Kraaijenbeekse Plassen. Ook deze plassen zijn ontstaan door het afgraven van zand. Nu is het een recreatiegebied met een camping en een jachthaven.Op naar Grave. Tja, de LF12b heb ik met Orchideetje gefietst, wel andersom. Saai? Ach, dat went.Rechts ligt de Maas met daarvoor bruine koeien. Het zijn in elk geval geen Schotse Hooglanders.Tja, het Maas- en Peelliniepad loopt hier ook. Dat pad heb ik gelopen, maar alweer vele jaren geleden. Dit is het gebied van de operatie ‘Market Garden’, beter bekend als de slag om Arnhem.Orchideetje en ik hebben dus de LF12a gefietst van Maassluis naar Nijmegen.Het loopt tegen twaalven en ik loop Grave in over het Maas- en Peelliniepad.Eetcafé De Maaspoort is open (en zit aardig vol met locals aan het bier). Ik bestel koffie met iets van chocoladetaart, dat kan ik niet zo goed volgen. Ok, ’t smaakt heel redelijk en om halfeen stap ik weer op. Het is nog een heel eind!Grave is van oudsher (eigenlijk al vanaf 1145) een vestingstad, dat moge bekend zijn. De stad ligt strategisch, maar ik ben blij dat ik er nooit ‘gelegerd’ ben geweest.
Met Grave is niets mis, maar ja, het ligt een beetje afgelegen.
Zoals gezegd, Grave was een vestingstad, maar aan het eind van de negentiende eeuw was het hele idee van een vesting militair achterhaald. Het vertrek van het garnizoen in 1898 werd ervaren als een zware slag. De oorlogsdreiging bracht in 1938 het garnizoen weer terug in Grave. De soldaten – het grensbataljon van het 15e Regiment Infanterie – werden aanvankelijk gehuisvest in geïmproviseerde verblijven in de stad. Dit in afwachting van het gereedkomen van de Generaal de Bonskazerne in Velp (bij Grave). Eind februari 1939 kwam hiervan het eerste legeringsgebouw gereed. De eerste gebruikers van de moderne kazerne waren helaas de Duitse bezetters.
Deze keer keer loop ik niet langs de Maasbrug, maar in het verleden ben ik hier wel geweest. De Maasbrug is tijdens Operatie Market Garden veroverd door luitenant John S. Thompson. Zijn naam is door zijn weduwe tijdens de herdenking van september 2004 aan de brug gegeven als eerbetoon. Thompson was pelotonscommandant van de 82ste Amerikaanse Airborne Divisie en landde per parachute met 16 mannen op 17 september 1944 in de Mars en Wythpolder, zo’n 700 meter verwijderd van de brug. Eerst ging hij naar gemaal Van Sasse en vanaf daar ging hij via het water naar het dijkje tussen het gemaal en de Rijksweg. Op de kazematten bij de brug stond Duits afweergeschut dat door een bazookaschutter van de para’s uitgeschakeld werd.
Het peloton kon na een kort gevecht met de Duitse bewakingstroepen de zuidelijke oprit van de brug innemen. Later die dag konden de Amerikanen ook het noordelijk deel van de brug innemen vanuit Nederasselt. Het Airborne-monument bij de brug herinnert aan die episode.
Na 1945 kwam de Nederlandse Landmacht terug naar de Generaal de Bonskazerne om er troepen voor de inzet in Nederlands-Indië op te leiden. Toen dat niet meer nodig was zijn in de Generaal de Bonskazerne vele militairen gelegerd geweest, onder andere infanteristen, AAT’ers, chauffeurs, monteurs, intendancers en bewakers. In 1994 is besloten de Generaal de Bonskazerne af te stoten. Er zou toch nooit meer oorlog komen?
In juli 1997 werd in de Generaal de Bonskazerne een asielzoekerscentrum gevestigd. Op dit moment verblijven er zo’n 600 asielzoekers in vijf van de zes legeringsgebouwen en in de voormalige officiers- en onderofficiershotels. Het zuidelijk deel van het kazerneterrein is herontwikkeld als bedrijvenpark ‘De Bons’. De voormalige garages van de kazerne aan de uiterste zuidgrens zijn in gebruik als gemeentewerf.
Iets verder staat het notarishuis.En hier staat de Sint-Elisabethkerk, gebouwd tussen 1240 – 1308. Maar door oorlogshandelingen, brand en blikseminslag is er veel schade aangericht. Tussen 1979 – 1989 is de kerk gerestaureerd. Tijdens onze fietstocht in 2016 hebben Orchideetje en ik de kerk van binnen kunnen bekijken.Het strafpaard zagen we toen ook. Het lijkt me een adequaat strafwerktuig.Tegenover de kerk staat het Oude Stadhuis, maar helaas ben ik eraan voorbijgelopen.
Ik sta hier voor de Graafsche Raam. Dit watertje is deels een overblijfsel van de Beerse Maas en maakte toentertijd dienst uit van de verdedigingsgordel rond Grave.Gevist wordt er ook, deze visser heeft er zojuist een snoek van een meter uitgehaald. Nu moet de haak er uit en dat blijkt geen sinecure. Ieder zijn hobby.Ik loop hier langs de Hertogswetering, dat is weer eens iets anders dan asfalt.In de verte staat de voormalige R.K. kerk St. Vincentius parochiekerk van het oord Velp.Iets verderop staat het klooster Emmaüs. Er is zeker iets te doen, want pelgrims worden verzocht zich daar te vervoegen.
Ik pak de route weer op, nog even zicht op deze wel zeer kerkelijke omgeving.Op zijn tijd een stukje fietspad moet kunnen.In 1938 is een Maasbocht afgesneden ten behoeve van de scheepvaart en vanwege de vele overstromingen.Hier liep dus de Maas, wie weet graven ze mettertijd de bedding weer uit.Van het voormalig vliegveld Keent resteert alleen nog een monument.Hm, de route is tamelijk saai. Veel grasland en weinig te beleven. Mijn bovenbenen voel ik ook, mijn tempo ligt een stuk lager dan vanmorgen. Ik loop door het oord Neerloon en neem even plaats bij de bushalte. Hoever is het nog? De kaartjes in het wandelboekje munten ook niet uit in duidelijkheid voor wat betreft de te lopen afstanden. Vanaf het eindpunt in Ravenstein is het sowieso nog een extra kilometer naar het station. Ga ik de beoogde trein van 15.34 uur halen?
Ik stap weer op en iets verder sla ik linksaf. Verderop ligt de Maas. Dit beeld ken ik.Kijk, nog twee kilometer plus nog één naar het station. Als ik nu vlot doorloop haal ik de trein van 16.04 uur nog.’t Is zondag, maar de containerschepen varen gewoon.Daar ligt de brug over de Maas bij Ravenstein.Tja, voor Ravenstein heb ik verder geen tijd, maar ik ben hier vaker geweest.
Om 15.55 uur bereik ik het station. Ai, de volgende trein gaat om 16.34 uur, het blijkt een uurdienst te zijn. Hm, maar ik kan wel iets nuttigen in de aanpalende cafetaria. Zo heeft elk nadeel zijn voordeel.
In elk geval is de trein van 16.34 uur precies op tijd en de thuisreis verloopt zonder problemen.
Hoe nu verder? Met wandelen bedoel ik. Ok, als ik eerlijk ben tegen mijzelf moet ik vaststellen dat ‘hiken’ met rugzak en kampeeruitrusting er niet meer inzit.
Ik wil het wel erg graag, maar mijn hart trekt het gewoon niet. Het is niet anders.
Wat nog wel redelijk gaat is wandelen met een dagrugzak en overnachten in een hotel/B&B. Wel in mijn eigen tempo en maximaal 25 kilometer per dag.
Dat is natuurlijk ook leuk. In elk geval kan ik terugzien op ruim 15 jaar ‘hiken’ met de tent en dit alles nalezen op mijn website.
Overigens, voor mijn – overjarige – tent heb ik een liefhebber, mijn grote rugzak is versleten (nagenoeg doorgeschuurde framebuis), die kan in de container en mijn slaapmat, slaapzak en brander bewaar ik, die zaken kunnen mogelijk nog eens van pas komen.
Al mijn lezers: bedankt!