Donderdag 5 juni
Brú na Bóinne – Dublin
Om halfacht lopen we via de bar de eetzaal in. Tjonge, de bar mag er wel wezen!En ook het ontbijtbuffet is voortreffelijk! Ik maak er een echt Iers ontbijt van.Om negen uur verzamelen we in de receptie, tenminste degenen die meegaan met de facultatieve excursie naar Brú na Bóinne. Om kwart over negen rijden we.
Hebben we geen mooie bus? Ok, tien jaar oud, maar hij zit nog strak in de lak.
Onze chauffeur heet Robin en komt oorspronkelijk uit India. Hij woont in Noorwegen, maar ‘klust’ geregeld in Ierland.Het is zonnig, maar wel 7/8 bewolkt. Helaas werkt de luidspreker in de bus niet goed, ik kan geen woord verstaan van Annemarijn.
Om tien uur begint het te regenen, maar als we om kwart over tien de parkeerplaats oprijden is het weer droog. We hoeven geen tickets aan te schaffen, dat heeft Djoser al voor ons geregeld (à €17,- p/p).Het bezoekerscentrum is hypermodern ingericht en voorzien van een tentoonstelling.
Die bekijken we eerst. Mooi, maar er zijn voornamelijk foto’s te zien en er draaien video’s.
Dit overzicht is het enige dat te fotograferen valt.En natuurlijk gebruiken we de KMA. Goedkoop is het hier uiteraard niet, voor deze plate betalen we €27,30.Brú na Bóinne is Unesco Werelderfgoed.We verzamelen om twaalf uur voor de brug over de rivier Boyne. Nou, best een mooie rivier.Met een shuttlebus rijden we naar het monument van Knowth. We worden welkom geheten door een Ierse gids. Zij vertelt honderduit, maar ja, dat is allemaal niet te onthouden. Doe mij maar gewoon een A-viertje met de belangrijkste feiten.
In elk geval dateren de grafheuvels van zo’n 5200 jaar terug. Het monument is van ontzagwekkende omvang (12 meter hoog en 67 meter in diameter), het bevat twee opvallend lange inwendige doorgangen en is omgeven door 18 kleinere satellietgraven. Maar Knowth staat het meest bekend om z’n ongeëvenaarde megalithische kunstcollectie. Grote stenen versierd met spiralen, golfachtige motieven en geometrische symbolen tonen mogelijk details van belangrijke rituelen, vertegenwoordigen kaarten van de sterren of geven eenvoudigweg een inkijkje in het leven van deze prehistorische samenleving.
De graftombe zelf is helaas niet te bezoeken.
Hier volgen 14 foto’s, zo krijgt u enige indruk van het complex.Ai, we kunnen met de trap naar boven om van het uitzicht te genieten. Helaas begint het te stortregenen.Rond twee uur stappen we weer in de bus en rijden in zo’n tien minuutjes naar Newgrange.De tombes werden bij toeval in 1699 ontdekt door dagloners die op zoek waren naar grind. Toen ze stuitten op een mysterieuze steen vol tekeningen, werd hun nieuwsgierigheid gewekt en zochten ze door naar het graf, waarvan men eerst dacht dat het een simpele grot was. Tjonge, het is echt een immens bouwwerk.We lopen eerst rond de tombe en komen weer uit bij de ingang van het graf.Met een gids mogen we naar binnen. Eerst de rugzakken af, want de doorgangen zijn bijzonder nauw. Ik schat dat we zo’n 40 meter lopen en dan een grafkamer bereiken. Fotograferen is niet toegestaan. In drie kleine uitsparingen bevinden zich stenen wasbakken waarin de gecremeerde overblijfselen van de doden bewaard werden.
Het waterdichte dak is ondersteund met draagstenen. Op 21 december schijnt de ochtendzon naar binnen door een luchtkoker en verlicht de grafkamer 15 minuten.
Dat een dergelijke astronomische nauwkeurigheid zoveel duizenden jaren geleden tot stand is gekomen, is een van de redenen waarom Newgrange astronomen blijft intrigeren.
Nou, daar staan we dan.Nog een afscheidsfoto van Newgrange.We rijden met de shuttlebus terug naar het bezoekerscentrum en gebruiken daar om halfdrie de lunch. Om kwart voor vier stappen we in onze eigen bus en rijden (via een andere route) naar Dublin. Nou, het weer viel vandaag toch nog erg mee.
Om kwart over vijf zijn we bij ons hotel, oeps het was wel langzaam rijden in Dublin.
En ze rijden hier links, dat schiet natuurlijk ook niet op.
Ai, een hapje eten. Wat zullen we doen? In elk geval niet al te uitgebreid, de late lunch ligt nog zwaar op de maag. Hadden we niet een stukje terug een Griek gezien?
Daar lopen we tegen zessen naartoe. Het heet Yeeros. Zwervers voor de deur?
Nee, later zie ik dat ze met hun rugzak gevuld met bestellingen wegfietsen.We bestellen een Salad Bowl en twee Pita Wraps. En ook Cola en Fanta.
We pakken uit, het ziet er allemaal wat merkwaardig uit.Overigens, het smaakt prima. Meer dan genoeg voor ons drietjes. Voor dit alles €40,00, dat valt ook erg mee. En bijna het belangrijkste, de bestelling was rap gereed, ondanks dat het hier tamelijk druk is.
Om halfacht zijn we weer in ons hotel en zetten de TV aan. Een beetje jammer is het dat onze kamer precies boven het restaurant-café van het hotel ligt. Geen Ierse muziek, maar House en Hiphop. Gelukkig stopt de ‘muziek’ rond de klok van tien.
Ook weer de GPS-track van vandaag.