Zondag 25 januari 2009
Hulshorster Zand – Elburg
Tegen achten stappen we op. Het is droog, dat zit weer mee. Door het Willemsbos lopen we richting Nunspeet. Ik speel nog even met de gedachte om Nunspeet even in te lopen, maar ja, dan moeten we het spoor oversteken en het is nog maar zeer de vraag of er iets open is. Zondagochtend en dan in de Bible-belt. Langs de golfbaan lopen we, het spoor over, een bungalowpark en een stuk verder nog één. Nog wat verder houden we links aan en zo langzamerhand verlaten we het Veluwse bos. Een enkele boerderij staat echt op instorten. Wie ziet hier nog brood in? Hier en daar pittoreske doorkijkjes. Vlak voor Doornspijk staat het witgepleisterde neo-classisistische huis Klarenbeek. Het is in 1842 gebouwd en momenteel is er een Arabische volbloedfokkerij gevestigd. Op de Zuiderzeestraatweg slaan we rechtsaf. Hier staat meteen de Gereformeerde kerk. Zo te zien is er een dienst aan de gang, vandaar dat het zo stil is op straat. Ai, het is half elf, tijd voor een pauze en een kopje koffie. De cafetaria is gesloten, maar we zijn zo vrij om gebruik te maken van de picknicktafel. Koud is het niet, wel staat er een frisse wind. Voorbij Doornspijk is het allemaal weiland. In de richting van de voormalige Zuiderzee gaat het. Als we een paar honderd meter van de Zuiderzee verwijderd zijn, stuiten we op de nieuw opgemetselde fundamenten van de St. Ludgeruskerk. Toentertijd vormde deze kerk het middelpunt van Doornspijk. Echter, in de loop van de jaren rukte de Zuiderzee steeds verder op en in 1825 ging de kerk ten onder tijdens de springvloed. Vanaf dit punt gaan we verder over de grasdijk naar Elburg. Er moeten op deze laatste kilometers heel wat hekjes genomen worden. Tegen half twaalf bereiken we de gemeentegrens en even verder staat dit prachtige theehuis. Helaas worden we niet op de thee danwel koffie genodigd. Net voor we de oude kern van Elburg inlopen, vragen we even de weg naar de dichtstbijzijnde bushalte. De jongedame moet even nadenken, zelf neemt ze waarschijnlijk altijd haar scooter. We moeten rechtsaf en de volgende straat linksaf. Het blijkt te kloppen en zo te zien zijn we drie minuten te vroeg voor de bus van Sjef naar Zwolle. Ai, daar komt hij al aanrijden, wat een timing! Op mijn bus naar Nunspeet moet ik twintig minuten wachten. Ach, ik zit hier goed in het zonnetje. Het is net geen 10 graden in de plus.
De trein in Nunspeet sluit goed aan en mooi op tijd ben ik thuis. Dat is ideaal om alle natte kampeerspullen uit te kunnen hangen, zodat alles weer schoon en droog opgeruimd kan worden. Het zit er weer op! Sjef: bedankt!