Zaterdag 26 juli 2014
Uithuizen – Wehe-den Hoorn
Om half zeven sta ik op. Prima geslapen hier. Gisteravond regende het nog even, maar daarna werd het droog. Of het ’s nachts nog geregend heeft weet ik niet, in elk geval ben ik niet richting sloot gespoeld. De zon schijnt iets, de tent heeft een beetje condens aan de binnenzijde.
Ik bereid tweemaal een beker thee en havermoutse pap. Tegen achten vertrekken we.Al snel neemt de bewolking toe, in de verte hangen regenbuien. En daarvoor kies je om in de zomer te lopen! Ach, iedereen weet het, Nederland is een regenland. Gezien de locatie van de camping (zuid van Uithuizen) lopen we een stukje evenwijdig (oost) van de route. Op die manier lopen we door het dorpje ‘Doodstil’. Het dorp is waarschijnlijk vernoemd naar de familie Doode of Doede. Zo te zien zijn ze hier de gevel aan het stutten. Zouden die aardbevingen er zo inhakken?
Of deugt de fundering gewoon niet op deze kleigrond? We lopen hier over de Trekweg langs het Boterdiep. Een trektocht is het sowieso. Wat viel er hier eigenlijk te zien? OK, een immense hooibaal, dat is het nieuwste zeker. En wat zijn dit voor schoorstenen? Het terrein is verboden gebied, nogal logisch, de schoorstenen staan op instorten. Heeft hier een steenfabriek gestaan? Een informatief bordje kon er zeker niet vanaf. Twee katten in een mandje en één op een kleedje. Rottum? Ik dacht dat het een eiland was. Weer wat geleerd. In een dorpje als Rottum kun je zo’n handwijzer verwachten. ’t Is allemaal wat kneuterig hier. In dit huis is de Groningse dichter Jan Boer (1899 – 1983) geboren. Het huis is nu ingericht zoals toentertijd en te bezichtigen. Die houten ‘tralies’ mogen wel vervangen worden door iets dat meer doorzicht biedt. En dit is hem dan zelf. De man heeft zijn hele leven in het onderwijs gewerkt, dat schrijven en dichten deed hij zeker in de vakanties. Een kerk is er ook, deze is gebouwd in 1889 en gerestaureerd in 2006. Toentertijd stond er op deze plaats een heidense tempel. Daarna heeft er een Benedictijnerklooster gestaan, dat na de Reformatie in verval is geraakt. Ai, dit klooster was voor twee derde eigenaar van het eiland Rottum (ook wel genoemd: Rottumeroog), dat zal de link met de plaatsnaam verklaren. Hier staat best een leuk huis en op het bordje staat: Afd. Bedum (van het Rode Kruis), brancard hier aanwezig. Daar ligt Rottum. Het ligt op een Wierde oftewel iets hoger dan de omgeving. Over het algemeen vind ik het landschap enigszins saai, maar hier halen de koeien het een beetje op. Alweer een trein, je moet hier toch opletten dat je er niet onder komt. Aan de N363 staat dit huis. Hoewel, zo te zien zit er een complete boerderij achter. Tegen elven lopen we Warffum in. Dit lijkt me een voormalig bejaardentehuis. De bejaarden worden op straat geknikkerd, het personeel kan zich melden voor WW/bijstand en het pand staat leeg. Toentertijd waren bejaardentehuizen de oplossing voor een aantal problemen.
De bejaarden wilden graag kleiner wonen en van hun tuin af. Hun woningen kwamen dus beschikbaar. Ook hoeft de zorg nu niet meer van hot naar her te racen, maar kan gewoon van kamer naar kamer marcheren. De bejaarden hebben aanspraak aan elkaar en iets organiseren is een fluitje van een cent. Niets dan voordelen, maar tegenwoordig wordt dat anders gezien. Een Spar is er ook en zelfs open! Ik koop een fles Bitter Lemon en een halve liter yoghurtdrink die ik meteen soldaat maak. We vragen of er hier een  restaurant is en dat blijkt bij de haven te zijn. Onderweg naar het restaurant lopen we langs de hervormde kerk uit de 11e of 12e eeuw.
De kerk is een aantal malen vergroot en verbouwd. De toren dateert uit 1638, blijkt uit de eerste steen. Trouwens, we moesten wel ‘klimmen’, Warffum is gebouwd op de grootste wierde van Nederland met een hoogte van 5,75 meter. Zomaar een deur met een pracht van een gevelsteen. Nou, dit is dan de haven. Ik zag in gedachten de haven van Rotterdam voor me, maar hier is de haven wat bescheidener van omvang. En dit is restaurant Spoorzicht. Iets verder is het spoor (met station) maar van hier niet te zien. Toentertijd waarschijnlijk wel. We bestellen KMA in de vorm van Waddengebak. Dat is prima. De koffie komt uit een automaat en smaakt wat minder. Toch bestel ik een tweede bak en mag €7,- afrekenen. We laten ons vertellen dat het bejaardentehuis inderdaad is gesloten, maar dat de (laatste) bewoners op een nette manier elders zijn ondergebracht. Zo te horen voldeed het gebouw ook niet meer aan de eisen van de huidige tijd. Het is al meer dan 25 jaar oud en toen werd, onder andere, over privacy anders gedacht. Ook is het gebouw door de Brandweer afgekeurd.
Om kwart voor twaalf stappen we op en lopen langs de haven Warffum uit. Wat zit er voor rare knik in deze handwijzer? Bos, het mag wel in de krant! Dit is het Warffumerbos en we zijn er zo doorheen. Gelukkig weer graan. Wilgenroosjes op de voorgrond en Warffum op de achtergrond. Zomaar wat huizen. In het gehuchtje Breede staat een kerk. We zijn alweer een kilometer of drie ‘opgeschoten’ en lopen Rasquert in. Hm, weer een sticker van het Europees Kustpad. En bovendien een sticker van The North Sea Trail (http://www.northseatrail.org/index.php?/nl/maps). Hier is het tenminste niet zo saai, die onafzienbare graanvelden en weilanden ken ik nu wel. Iets verder ligt het dorpje Baflo mét kerk. Het met tufsteen gebouwde gedeelte dateert uit de 12e eeuw en het bakstenen gedeelte uit de 13e eeuw. Gaan deze eendjes ter kerke? Het is wel zaterdag vandaag! In Baflo scoor ik een verse fles fris bij de plaatselijke Coop. Gezeten op een bankje nabij een school bereiden we koffie op ons brandertje en ik geniet er een stuk boterkoek bij. Het is nog steeds droog, maar wel bewolkt. Soms komt de zon er even door en meteen stijgt de temperatuur dan naar 23 graden in de plus.
Baflo ligt alweer een eind achter ons. Zomaar een (grote) boerderij. Groningers houden wel van lange en strakke asfaltwegen. Past hier trouwens wel een tractor op? Die dingen worden elk jaar groter en breder. De nieuwste Caterpillar is vijf meter breed en telt 615 PK. Lauwersoog! Tja, dat wordt pas morgen. Even na halfdrie lopen we door het gehucht Maarhuizen. Tjonge, 2500 jaar geleden vestigden zich hier al mensen. Hier ben ik eerder geweest, want het Pieterpad heb ik al gelopen. We lopen hier een stukje op met het Pieterpad, ik herken er niets van! Wij lopen naar Mensingeweer en dan richting Warfhuizen. Oeps, deze molen herken ik wél!
Het Pieterpad liep toentertijd links van de sloot, nu moet ik het brugje oversteken. De molen heet ‘Hollands Welvaart’ en is gebouwd in 1855. Het is een korenmolen en hij is maalvaardig. Pieterburen, tja ‘Das war Damals’. Nu lopen we naar Wehe-den Hoorn en morgen door naar Lauwersoog. We zijn door het dorp heen en nu staat er een informatiebord. Da’ s wel zo handig. Een kilometertje verder steken we de Hoornse Vaart over, tenminste één van die sloten heet zo. Hoe de rechtse splitsing heet staat er niet bij. De jeugd is leuk aan het spelen met bootjes. Zie ik Sietske en Hielke? Hier verlaten we de hoofdroute en steken door naar de Wadroute. Dat doen we omdat de camping zich noord van Wehe-den Hoorn bevindt. Dat zitje ziet er goed uit, nu nog een bordje ‘Wandelaars welkom!’ Tegen vieren lopen we Wehe den Hoorn in, dit keer zonder tussenstreepje. Hier zal de burgemeester wel wonen of de bovenmeester. Ook hier zijn ze druk doende om de gevel te stutten. Zouden ze al geweest zijn van het ‘gas’?
Ik zie zo gauw geen blauwe kaartjes. Even na vieren stappen we restaurant Hoornstertil in. Ai, terras aan het water en de temperatuur is een stuk hoger dan vanmorgen. Het is een beetje drukkend, zou het gaan onweren? Albert bestelt Westmalle Trappist Dubbel. Het terras ligt aan het water en er wordt af en aan gevaren. Dit biertje bevat 7% alcohol, we hoeven gelukkig niet zover meer. Nog een stuk of twee, we hebben er al zeker dertig opzitten. Ik voel mijn hiel, ik denk dat er een blaar onder de pleisters zit. Om vijf uur stappen we op. Iets verder staat deze voormalige, tja, klooster? Kijk, het is het oude katholieke parochiehuis uit 1873. Het gebouw is in 1970 gesloten en staat sinds die tijd te verkommeren. Zijn ze inmiddels begonnen met een restauratie? Het hek staat er al! Om kwart over vijf lopen we Natuurcamping Wilgenheerd op (http://wilgenheerd.nl/natuurcamping/). We rekenen €7,50 p/p af, de douche is inbegrepen. Ik zet mijn tent in het zonnetje op, maar meteen schuiven er wolken voor. Van Orchideetje hoor ik dat het thuis een uur hard geregend heeft. Ik start met een soepje, m’n pilletjes en een Knorr-maaltijd. Het staartje wijn gaat op, morgen naar huis! Er valt een kort buitje en daarna ga ik onder de douche. De wekker zet ik op vijf uur, we willen vroeg van start. Om half acht kruip ik erin.