Vrijdag 25 juli 2014
Appingedam – Uithuizen
Om half zeven sta ik op. Het is een rustige camping, ik heb prima geslapen. Het is niet koud en de tent is nagenoeg vrij van condens. Wel is het licht bewolkt. Tegen achten gaan we op pad en en het begint meteen te spetteren.
Reclame maken mag natuurlijk, maar dit gaat wel ver. Inmiddels zitten we weer op de route, zijn de N360 overgestoken en lopen nu Tjamsweer in.
Dat moet je voorzichtig doen, anders ben je er meteen weer door.
De kerk zit in de steigers en wordt gerestaureerd. Is de informatie op de site nog leesbaar? Anders maar even naar de site http://www.tjamsweer.nl Zo te lezen is de kerk gebouwd in 1138, maar dat schijnt onjuist te zijn. Het jaartal 1538 komt waarschijnlijk dichter in de buurt. De kerk is gesloten, maar van de schilder mag ik even binnen kijken. Hij heeft de kerkbanken geschuurd en daarna een aantal keren in de lak gezet. Een stukje grasdijk, dat is beter dan asfalt. Toch is het op de zeeklei best wel zwaar lopen.
Het regent nog steeds en ik doe mijn regenjack maar aan. Anders ben ik straks doornat. Lang duurde de grasdijk niet, we gaan hier weer over op asfalt. Appingedam heeft een station, het is niet te geloven, en wordt bediend door Arriva. Albert komt terug en roept in het voorbijlopen iets over een brug. Kunnen we niet verder?
De brug ligt er gewoon. Dan zie ik dat er een koe in de sloot ligt. Albert is natuurlijk de boer waarschuwen. Wel een geluk dat we net langskwamen.
De boer vertelt dat dit regelmatig gebeurd. Deze koe is toch al een zorgenkindje, er is iets mis met zijn pezen. Dat ze zo’n beest gewoon met een spanband om zijn nek uit het water trekken. OK, de koe helpt een beetje mee, maar veel is het niet. Ik hoop niet dat de reddingsbrigade mijn site leest, het zou ze op ideeën kunnen brengen. De boerderij Nijenklooster ligt op de plaats waar Emo van Romerswerf rond 1200 een klooster stichtte. In 1213 vertrokken de monniken naar Wittewierum, waar de beroemde abt Emo van Huizinge het klooster Bloemhof oprichtte. De nonnen bleven achter in het Nijenklooster, dat vervolgens werd hernoemd tot Rozenkamp. In 1594 sloot het klooster en enkele jaren later werd het afgebroken. Hier is een of andere onverlaat met de tractor door het graan gereden. Als je de namen op zo’n handwijzer leest besef je wel dat je erg ver van huis bent. Om tien uur steken we de Godlinzermaar over. In deze omgeving zijn veel aardgaslocaties. Door het onttrekken van aardgas zakt de bodem elk jaar een halve centimeter. Het waterschap moet daarom waterkeringen en sluizen vernieuwen. Er is trouwens geen mens te zien. Zou alles op afstand in de gaten worden gehouden?
Dat ding vooraan is volgens mij een camera, ik zal mij maar niet dichter naar het hek begeven. Vroeger brandde er altijd een ‘eeuwige’ vlam bovenin. Dat is zeker niet meer nodig. Dit lijkt me nu echt een kerkenpad. Sowieso fijn lopen op gravel. Wel zo verstandig om het woonhuis op een wierde te bouwen. Weet wel dat als de elektriciteit in Nederland uitvalt, na een paar dagen de polders gaan onderlopen. En denk niet dat we iets achter de hand hebben, dat hebben we namelijk niet (meer). Privatisering, weet u wel! Een theehuis, maar deze is het niet. Iets verder zien we een rustpunt bij een boerderij. Tja, het is regenachtig en eigenlijk willen we even binnen zitten. Het is nog twee kilometer naar het dorpje ’t Zandt, dus lopen we door.
Dit is het 19e eeuwse theehuis van de boerderij Alberdaheerd. Tijdens WO-II werd het gebruikt door burgers, die door de Duitse bezetters gedwongen werden om ’s nachts naderende vijandelijke vliegtuigen te melden. Dit lijkt me geen boerderij toe, zo tussen het groen. Om tien over elf lopen we ’t Zandt in. Er staat zelfs een kerk. Is er hier geen horeca? De Bakker heeft de pijp aan Maarten gegeven. Zo te zien is er niets, wacht, daar komt een postbode aan. Zij weten altijd alles.
Om te beginnen: de ‘Bakker’ is geen bakker en ook nooit geweest. De man heet gewoon ‘Bakker’.
Koffie is te krijgen in de supermarkt, iets verderop. Dat klopt, alleen is de supermarkt gesloten, ze zijn met vakantie. Tjonge, dat hebben wij weer.
Ik wil al koffie op mijn brandertje bereiden, maar als ik opkijk blijkt Albert al een stuk doorgelopen. Tja, drie kilometer verder staat een koffiekopje op de kaart, maar of dat wat is, is de vraag.
Toch leuk wonen zo op het platteland? Tegen twaalven bereiken we Boerderij De Diek’n. Ze zijn nog open ook! En goed voorzien van keukenapparatuur met zo te zien een professioneel espressoapparaat. De koffie is fantastisch en het grote stuk huisgemaakte appeltaart idem dito. Er zitten Jona Gold appelen in uit eigen boomgaard. Dat proef je! En ‘echte’ slagroom, dat mag ook wel in de krant. Nou ja, we hebben er 15 kilometer opzitten in regenachtig weer en 22 graden in de plus.
Vier uur hebben we nagenoeg non-stop gelopen. Normaal pauzeren we elke twee uur! Ik was er dus wel aan toe! Lunchen kan hier ook, op boterkoek raak je ook uitgekeken. Ik bestel twee ‘spiegeltjes’ ham/kaas. Dat doen ze hier apart, maar het is er niet minder lekker om. Als u eens in de buurt bent (slapen kan hier in de B&B, maar ook op de camping) http://www.dediekn.nl.
Om half twee vertrekken we, het is nog een kilometer of zeven naar de camping. Iets verder steken we de Zeemsloot over. Dit moet wel bijna de stellingmolen De Hoop zijn uit 1839. Het is toch vreselijk jammer dat op de kaartjes in de nieuwste LAW-gidsen de markante punten zoals kerken/kerktorens en molens zijn weggelaten. De molen is maalvaardig. Ik maak deze foto omdat deze ook in de LAW-gids staat. De boerderij (feitelijk zijn het er twee) heet de Garsthuizer Voorwerk. Iets over tweeën steken we de N46 over. In Oldenzijl staat deze kerk. Hij staat iets van de route af, maar zal beslist gesloten zijn. De kerk dateert uit eind 12e of begin 13e eeuw.
Links is nog net een hagioscoop te zien, een klein rond venster in een kerk. Letterlijk is het een uitzicht (scoop) op het heilige (hagios). Mensen die niet in de kerk mochten komen (onder andere melaatsen), konden van buitenaf door dit venster de mis volgen. Deze boerderij heet Iturea. Wat zou dat nu betekenen? Oh, het is een landstreek in Syrië/Israël. Hm, dat Groninger land heeft wel iets, zeker als het miezerig weer is. We lopen hier op het Jacobspad (Jabikspad) dat loopt van St. Jacobiparochie in NW Friesland naar Hasselt in Overijssel. Waarom hier ‘Uithuizen – Hasselt’ staat is mij niet duidelijk. OK, we zijn bijna in Uithuizen, maar wat dan nog? Zoals bekend is het Jabikspad een aanlooproute op de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela (http://www.jabikspaad.nl/nl_frame.html). De Albronda Heerd, nog een kilometertje naar Uithuizen. Hier heeft iemand het weer nodig gevonden om enige huisvlijt te produceren. Aan de rand van Uithuizen staat de Menkemaborg (http://www.groningermuseum.nl/menkemaborg). Volgens Albert is een bezoek zeer de moeite waard. Dat bezoek moet ik bewaren tot een volgende keer. Eigenlijk willen we afsluiten met een biertje, maar Uithuizen lijkt wel dichtgespijkerd. Of afgeplakt met kranten. We vragen het zo hier en daar, maar de weinige cafés die resteren zijn nog gesloten. We kopen uit arren moede maar een Leffe Bruin bij Appie en drinken dat gezeten op een bankje bij een monument op.
Er staat ‘1940 – 1945’ op het monument met een aantal namen. Maar wat er met die ‘namen’ gebeurd is, staat er niet bij. Dat is zeker algemeen bekend. We zitten hier trouwens voor de Jacobikerk en inmiddels is het droog. Om kwart voor vijf lopen we de natuurcamping Maarlandhoeve op (http://www.campingmaarlandhoeve.nl). We rekenen €6,50 p/p af bij de beheerder, die even met ons meeloopt naar het trekkersveldje. Hm, dit is interessant, de beheerder vertelt dat hij aardbevingsschade gemeld heeft. Dat is te zien, er zitten grote scheuren in de muren. Onlangs zijn ze van het ‘gas’ geweest en is de fundering blootgelegd. Daarna zijn er metingen verricht, getuige deze blauwe kaartjes (er zijn er meer). Toch ben ik bang dat de beheerder geen (euro)cent gaat krijgen. Links en recht vooruit ligt een sloot en zo te horen heeft de sloot vroeger nog een eind doorgelopen. Is de schuur misschien gebouwd op de gedempte sloot? Zo’n gedempte sloot klinkt nog een heel eind in (zelfs na tientallen jaren). En bovendien, het schuurdak mist een goot. En daar ga ik zo meteen mijn tent neerzetten! Als het vannacht gaat hozen spoel ik met tent en al de sloot in. Maar… al dat regenwater loopt langs de muur zo naar en onder de fundering. Dan wil zo’n zware schuur best wel verzakken. Nee, ik geef de beheerder weinig kans.
Verderop staat nog een trekkerstent, maar even later komen er vier jongelui (nou ja, dertigers) aanfietsen. Nou dapper hoor! Zij bouwen – met enige moeite – twee behoorlijk grote tenten op. Het zullen wel Duitsers zijn, die fietsen nogal.
Als mijn tent staat begin ik met een soepje, een bekertje Merlot en mijn pilletjes. Helaas begint het te spetteren, dus trek ik mij terug in mijn tent. Het duurt maar even, dus kan ik buiten verder met het bereiden van een Knorr-maaltijd. Overigens, vanaf hier zijn er twee routes mogelijk (ik ben nooit zo blij met dit soort mogelijkheden), de hoofdroute heet de ‘Wierdenroute’ en het alternatief de ‘Wadroute’. In eerste instantie zouden we de Wadroute lopen, maar die route gaat weer veel over dijken. Morgen lopen we de Wierdenroute, die is afwisselender. In kilometers maakt het niet uit.
De douche werkt net als ‘thuis’ heeft de beheerder verteld, dus zonder muntjes, muntstukken, plastic geld of drukknoppen. Zijn er nog meer mogelijkheden? Ongetwijfeld, de techniek staat voor niets.
Ik bereid nog een beker thee en plak mijn linkerhiel af. De huid is gevoelig, dat komt van al dat asfalt. Tegen achten kruip ik erin.