Zondag 26 november 2006
Ootmarsum – Oldenzaal
Om half acht sta ik op. Volgens mij heeft het vannacht niet geregend. Het was vannacht wel doodstil op een enkele passerende auto na. Na de gebruikelijke rituelen gaan we rond negen uur van start.
Na een half uurtje bereiken we ‘De Hunenborg’, een walburcht uit de 12^e eeuw, vermoedelijk opgeworpen als grensvesting van de bisschop van Utrecht. Tja, eigenlijk is het niet meer dan een wat slordig gebouwde cirkelvormige aarden wal met in het midden een meertje en aan de buitenzijde een ‘gracht’. Het is hier werkelijk doodstil, flora en fauna heeft het hier goed naar de zin. Opnieuw steken we het kanaal Almelo-Nordhorn over. De brug heet toepasselijk: de Hunebrug. Deze paddenstoel is wel toe aan een opfrisser, in elk geval is het nog 3,5 kilometer naar Singraven. Een heel stuk volgen we de Voltherbeek, gevolgd door een pad langs een bosrand. We steken het riviertje de Dinkel over, we zijn er bijna. Links het restaurant ‘De Watermolen’. Daar gaan we straks de KMA genieten. Eerst wat foto’s! De luiken zitten goed in de verf, mijn complimenten. Rechts van de weg valt mijn blik op de waterval, overtollig water wordt niet naar de watermolen geleid (de watermolen bevindt zich schuin achter het restaurant), maar wordt afgevoerd. Ik ben hier al eens eerder geweest, toen was er van een waterval geen sprake. Nu lijkt het waarachtig de waterval van Schaffhausen wel. Met donderend geweld stort het water zich in de diepte! Dan naar de watermolen. Eerst een foto van beide raderen, daarna één van het linkerrad en daarna één van het rechterrad. Het oogt allemaal wat vermolmd, op het houten hekwerk klimmen is verboden. Ik zou er aan willen toevoegen dat het ook niet aan te raden is tegen het hekwerk te leunen. Dit roept om groot onderhoud. Dan eindelijk is er tijd voor de KMA. Op naar huis Singraven, dat wil zeggen, tot het hek. Best wel een aardig optrekje! Door de bossen langs de Dinkel gaat het verder. Tot nu toe was het bewolkt, maar inmiddels is de zon doorgekomen. Voor de rooms-katholieke kerk in Beuningen staat Moeder Maria met Kind. Na Beuningen lopen we het bos weer in en zien zo hier en daar de Dinkel. In de oever is nestgelegenheid voor oeverzwaluwen gecreëerd. Of is dit voor ijsvogeltjes? In elk geval zie ik ze geen van beide. Ook wel een leuk optrekje hier zo vlak aan de Dinkel. En dit optrekje iets verderop mag er ook wezen. Roodbont vee in de wei, een bospad, hier en daar iets heuvelachtig, een opknappertje, opnieuw weiland, het is hier gewoon prachtig. Nog 3,5 kilometer naar Oldenzaal, maar het Twentepad zal niet de kortste route nemen. Bij boerderij Middelkamp staat een kapelletje. En dit is boerderij Middelkamp. Door het bos gaan we voor de laatste kilometers, het zonnetje staat er goed op, en dat voor eind november. We naderen de bewoonde wereld, oftewel de buitenwijken van Oldenzaal. Hier wonen wat lui die goed geboerd hebben. Het park van Oldenzaal doorkruisen we. Beeldende kunst en een bizarre boom, een plataan zo te zien. Echt aan de rand van Oldenzaal zien we buitenplaats ‘De Haer’ uit 1881 van de familie Gelderman. Ik vermoed dat de Amsterdamse architect Karel Muller, familie van de familie Gelderman, verantwoordelijk is voor het ontwerp. De tuin is ontworpen door Piet Wattez in 1920. Oh ja, trouwen kun je hier ook. Nu is het nog een paar honderd meter tot het station waar we om 14.50 uur aankomen. We hebben er zo’n 21 kilometer opzitten. Het boemeltje naar Hengelo gaat om 15.05 uur. Dat is mooi getimed! In Hengelo stappen we over op de gereedstaande stoptrein naar Zwolle, waar ik overstap op de stoptrein naar Amersfoort. Even na vijven ben ik thuis, mij hoor je niet klagen over de NS! Direct loop ik door naar ons favoriete restaurant Peacocks. Orchideetje en mijn zoon komen bijna gelijktijdig met mij aanstappen.
Vandaag staan er spareribs op het dagmenu. Laat ik daar nou uitgerekend enorme trek in hebben! Helaas, Sander vertelt ons dat het personeel zojuist alle spareribs heeft opgegeten. Dat is een tegenvaller. In plaats daarvan beveelt hij ons een runderspies aan. Laat ik daar nu ineens trek in krijgen! Met een glas rode wijn erbij is het weer voortreffelijk. Terugkijkend op de wandeling: over het algemeen prachtig weer en sowieso een prachtige omgeving. Het traject van Oldenzaal naar Almelo hebben we niet gelopen, dat komt er nog wel eens van. Ko en vooral Karel: bedankt!