Zaterdag 26 mei 2006
Gein
Om half negen zitten we aan het redelijk uitgebreide ontbijtbuffet. Er zijn nog twee gasten. Is het hier altijd zo rustig? Hier kan de kachel toch niet van branden? Zouden ze wel genoeg reclame maken of gaat tegenwoordig iedereen naar Turkije?
Tegen half tien pakken we de fietsen en beginnen met de route die we gisteren verkend hebben. Tegen tienen zijn we bij de veerpont, die ons over het Amstel-Drechtkanaal zet. Het weer is toch stukken minder dan gisteren, het is maar een graadje of 15 en tamelijk bewolkt. Aan de overkant fietsen we in oostelijke richting rond de polder: De Ronde Hoep. Bijna onmiddellijk zien we een pracht van een fort. Dit is toch het fort Waver-Amstel?
Hier heb ik november vorig jaar nog gelopen met Reino. Waar heb ik nu die fotokopieën van de Amsterdamse Ommegang gelaten?We fietsen voorbij het dorpje Waver en in Stokkelaarsbrug zie ik dat ‘de Stokkelaer’ ook deze keer gesloten is. Het is half elf, dus koffietijd! Helaas, pindakaas.Verder gaat het langs het riviertje ‘Winkel’, prachtig mooi.Daarna gaat het onder de A2 door naar Abcoude. Dat is een prachtig stadje, zeer fotogeniek, ware het niet dat er overal auto’s staan die de prachtige plaatjes vergallen. Geen foto’s dus. Wat ook tegenzit, dat zijn de openingstijden van de plaatselijke horeca. Alles is nog gesloten! Bedankt hoor! We laten Abcoude snel achter ons liggen en pikken de Geinroute op. Deze route is 37 kilometer lang en voorzien van bewijzeringsbordjes. Wel zo gemakkelijk.
Altijd mooi, de Gein, en deze keer regent het gelukkig niet.Dit moet de Oostzijdse molen zijn uit 1874. Het is een poldermolen en helaas door achterstallig onderhoud momenteel niet maalvaardig. Hij staat er wel prachtig bij.Even verder staat de Broekzijder molen uit 1641, ook een poldermolen. Momenteel wordt er onderhoud aan de molen uitgevoerd.Verder gaat het langs de Gein.Voorbij Driemond is het voorbij, de Gein gaat over in breder water. De route voert ons langs het Amsterdam Rijnkanaal, tja, veel is er niet aan. Wel een pittoresk trapgevelhuisje, ook hier ben ik tijdens de Amsterdamse Ommegang al langs geweest. Hier loopt ook de Zuiderzee wandelroute en bijgevolg zien we veel wandelaars. Dat boekje heb ik ‘ongelopen’ in de kast staan, eigenlijk moet ik daar wat aan doen.We kruisen de nodige snelwegen en fietsen door Diemen. Het is intussen al na twaalven, en gelukkig zien we een winkelcentrum met een Délifrance. Het ziet er goed uit en er is nog net een tafeltje vrij. Ik bestel koffie met een slagroomwafel. Orchideetje bestelt een broodje zalm. Dat blijkt een zeer omvangrijke consumptie te zijn. Het is een enorm stuk opengesneden stokbrood besmeerd met roombrie met daarop een groot aantal plakjes zalm. Orchideetje krijgt de helft op en ik buig mij over de andere helft. Dat valt me niet mee na de slagroomwafel, maar het lukt. Dit is meer dan een complete lunch, op dit broodje kun je een volle dag fietsen. We hebben het over dikmakertjes, nou ja, dan zou je als regering dit soort uitspattingen gewoon moeten verbieden.
Wij stappen weer op en fietsen door de Watergraafsmeer. We fietsen een ophaalbruggetje over, merkwaardig, hier de middeleeuwen en verderop moderne kantoorgebouwen.
Een watertoren, een juweeltje.De Amstel. Dat het hier goed toeven was, bewijzen de fraaie buitenplaatsen uit de 17^e en 18^e eeuw.Molen De Zwaan uit 1638. Het is ook weer een poldermolen, maar in 1975 volledig ingericht als woning. Daartoe zijn alle gaande werken in de molen verwijderd. Draaien kan nog wel, maar malen… ho maar.Verder gaat het langs de Amstel en door Ouderkerk a/d Amstel. Hier fietsen we even verkeerd, de Geinroute hebben we zo goed als afgewerkt en nu moeten we langs polder De Ronde Hoep weer op ons hotel aan. Aan deze kant van het water zitten we dus verkeerd! Terug en de brug over. Nu gaat ’ie beter!We komen opnieuw langs Stokkelaarsbrug en waarachtig, ‘de Stokkelaer’ is open.
We nemen er maar een ijsje op.Pal hierachter is een soort sloperij en volgens mij stond deze telefooncel vorig jaar ook al te koop. Wie biedt? Opnieuw de veerpont en om half vijf zijn we weer bij het hotel. Ruim 61 kilometer staat er op de teller. Het was een mooie route, zeer landelijk en toch ook weer zeer stedelijk.
Ik probeer of ik met mijn laptop op het ‘Hotspot’ netwerk van het hotel kan komen.
Dat wil niet lukken, ondanks de aangeschafte hotspotkaart. Ik moet maar eens uitzoeken hoe dat werkt, in het hotel kunnen ze mij ook niet verder helpen.
Om half zeven schuiven we aan en we beginnen met een garnalencocktail. Ik ben niet zo ‘visserig’, maar het smaakt me prima. We gaan verder met een prima bouillonsoepje. Het hoofdgerecht smaakt prima, de naam van het soort vlees is mij ontschoten.
De entourage op het bord volgt in grote lijnen dat van gisteren. Het valt ook niet mee om elke dag wat anders te verzinnen. Als toetje krijgen we crème fraîche met slagroom, werkelijk grandioos. Na het diner verplaatsen we ons weer naar de lounge voor hetzelfde recept als vrijdagavond. De kranten zijn vervangen voor de zaterdageditie.