Vrijdag 29 juli 2011
Moriaanshoofd – Bruinisse
Om half zeven sta ik op. Het is droog, maar de tent is wel nat van condens. Het is bijna volledig bewolkt. Om acht uur gaan we van start. Het is niet moeilijk, vijf kilometer over de dijk en dan linksaf naar Zierikzee. Zo te zien wordt er hier een strandje aangelegd. Zoals gezegd, over de dijk en langs de Oosterschelde. Zierikzee komt in beeld. Het is alweer vele jaren geleden dat ik hier ben geweest. Via deze opening – in de stadsmuur? – lopen we Zierikzee in. Een jachthaven hebben ze ook. We kunnen van hier rechtdoor lopen, maar in het boekje staat een rondwandeling door Zierikzee van 3.7 kilometer. Dat nemen we even mee, alleen doen we het niet exact volgens het boekje, we gaan eerst een koffieadres opzoeken.
We komen langs de Vismarkt. Dit Grieks aandoend pand is de Nieuwe Kerk, gebouwd van 1835-1848. Tijdens WO-II raakte de kerk zwaar beschadigd en het gebouw werd in 1971 gesloten. In de jaren tachtig van de vorige eeuw is het gebouw gerestaureerd. De Sint Lieven Monstertoren had 207 meter hoog moeten worden, maar in 1530 was het geld op en bleef het bij 56 meter. Zomaar een straatje. Dit is de toren van het voormalige stadhuis uit de 16^e eeuw. Momenteel is het stadhuismuseum er gevestigd. Misschien is het niet zo goed te zien, maar vanaf de toren kijkt de zeegod Neptunus over de stad uit. Tja, Neptunus was (is?) een Romeinse (heidense) godheid. De Grieken hadden hem ook al, alleen heette de man toen Poseidon. En dat in Zeeland, dat geeft toch te denken. Ai, op de markt is een restaurant dat net open gaat. De vitrine ziet er goed uit en helemaal bovenaan staat de appeltaart met slagroom. En hier is de KMA compleet. Let even op het koffiekopje, dit is dusdanig ontworpen dat het veel lijkt, maar er zitten slechts 2 (twee) slokjes koffie in. Uitbaters die dit durven serveren moeten eigenlijk de stad uitgejaagd worden (met pek en veren). Op de markt staat dit trapgevelgebouw. Een informatiebordje is niet te bekennen. Het is zeker niet belangrijk. OK, we stappen weer op. Even verder staat de stellingmolen De Hoop uit 1850. De molen is maalvaardig en maalt op professionele basis. Deze tuin doet zeker mee met de ‘Open Tuinen Dagen’ van Zierikzee. Deze gracht maakt deel uit van de voormalige verdediging van Zierikzee. De Noordhavenpoort uit de 15^e en 16^e eeuw. Een fraai stukje gracht met fraaie botters (?). De Zuidhavenpoort uit de 15^e eeuw staat in de steigers. De bakstenen toren is aan het oog onttrokken. Vlakbij de Zuidhavenpoort ligt dit jachtje. Een handwijzer. We moeten nog 600 meter richting Burgh-Haamstede en dan rechtsaf.Het is trouwens zo’n 20 graden in de plus en een beetje ‘drukkend’ weer.
En hier slaan we rechtsaf en volgen de Groene Dijk. Het is warempel slecht verhard, dat is prettiger lopen dan asfalt. In 1953 sloeg de stormvloed een groot gat in de dijk bij Ouwerkerk. Na sluiting van de dijk bleef een brede kreek over. Men besloot om hier een bosgebied met recreatieve functie te creëren. En zo staan we – na een uitstapje in het binnenland – weer aan de Oosterschelde. Er zijn wat badgasten te water gegaan, maar ze hebben hun kleding wel aangehouden.
Echt strandweer is het niet. Wij lopen weer verder over de dijk. Soms fietspad en soms grasdijk. Hier heeft Rijkswaterstaat ter informatie een aantal mogelijkheden in beeld gebracht om de dijkhelling te bekleden. De informatiebordjes geven aan dat elke steensoort zijn voor- maar ook zijn nadelen heeft. De strijd tegen het water gaat door. Om het laatste gat in het Krekengebied te sluiten zijn vier grote betonnen caissons gebruikt. Eén caisson bleef ongebruikt en daarin is het Museum Watersnood 1953 gevestigd. Zoals bekend, wandelen en musea bezoeken gaat niet samen. Voor een interessant museum moet je dus een keertje terug, op zich is dat alleen maar een voordeel. Maar een kopje koffie gaat er altijd wel in, daartoe lopen we naar de ingang. Helaas, dat gaat zomaar niet. Er is een restaurantje, maar dan moet wel eerst de intree à €7,50 p/p worden voldaan. Dat wordt te gek en we lopen teleurgesteld door. Even verder staat dit strakke huis. We gaan weer verder over de dijk. Kijk, dat hoge gras is ook niet alles. Weer een museum, maar dit is duidelijk een particulier initiatief. Er staat hier van alles en nog wat uit toentertijd gesloopte schepen. Het zit op slot, maar ja, eigenlijk had ik er toch geen tijd voor. Om half vijf zijn we bij camping Bru. Op het onvolprezen internet had ik al gelezen dat de uitbaters ermee gestopt zijn. Het terrein staat vol met metershoge distels. Op de twee chalets lees ik dat het de bedoeling is om hier een chaletpark te stichten. Deze chalets staan hier als model. Tja, ik geloof niet dat het hier iets gaat worden. Je zit hier echt heel ver van de bewoonde wereld. We slaan linksaf (de route hebben we inmiddels verlaten) en lopen door naar camping Oost Maire. Deze is er ook mee gestopt, weet ik. Toch maar even een foto. Nog een stuk verder is camping De Welblok. Deze heeft een werkende site, dus ik ben ervan uitgegaan dat hij bestaat. Er is plaats voor ons en het kost €5,30. De douches zijn gratis. Oeps, we hebben er 32 kilometer opzitten en dat is met bepakking niet gering.
We kunnen meedoen met de barbecue vanavond (à €9,-), maar uiteindelijk koken we toch maar ons eigen potje. Het begint trouwens iets te regenen. Het was eigenlijk de hele dag bewolkt en drukkend. Het valt me mee dat het niet onweert. Ik heb een blaar op mijn linkerhiel. Afplakken dus. Tja, ik heb vorige maand niet gelopen in verband met de Open Tuinen Dagen en op asfalt loop ik wel eens een blaar. Ik luister nog een tijdje naar mijn MP3-speler en om 22.00 duik ik erin.