Zaterdag 29 augustus 2015
Hotel Mercure Schiphol – Manchester – Llandudno
Om zeven uur staan we op. Dat is toch een heel stuk relaxter dan in ons dorpje de eerste trein pakken. We bereiden nog een beker thee en checken dan uit. Overigens, je kunt ook een ontbijt bestellen bij Mercure, maar ontbijten doen we straks wel in de lounge.
In mijn herinnering is het een allemachtig eind lopen van Mercure naar Arrivals (eerst door de Kmar en dan door de bagagehal), maar nu controleer ik het. Feitelijk is het maar 5 minuten!
We moeten naar vertrekhal 2, naar de bagage drop-off balie van de KLM (15-16 als ik mij goed herinner). Allemachtig, wat een gigantische rij staat er hier. Het betreft zeker enkele honderden mensen! Dit gaat lang duren, maar het valt mee (± 20 minuten in de rij), er zijn waarschijnlijk een aantal extra balie’s geopend.
Op naar de security. Zoals bekend is security een hobby van ons. We hebben ons goed voorbereid en alle vloeistoffen zitten in de ruimbagage, die we inmiddels hebben ingeleverd. Nou, het gaat goed, hoewel… er is iets met mijn handbagage. Ik hoef de tas niet te openen, hij gaat opnieuw door de scanner en nu gaat het goed. Vreemd, er zit precies hetzelfde in als gisteravond. Op naar de Kmar. De Kmar? Groot-Brittannië zit toch in de EU? Met dien verstande dat ze zo verstandig zijn geweest hun munt (£) te behouden. Tot mijn verrassing moeten we ons paspoort zelf scannen en daarna gaat het deurtje open. De dames en heren van de Kmar zitten nog op hun post, maar dat zal binnenkort wel verleden tijd zijn.
Op naar gate D14. Kijk de Starbucks! Ik bestel koffie en een broodje. Die twee uur die je officieel voor vertrek op Schiphol moet zijn heb je wel nodig, zeker als je nog een kleinigheid wilt nuttigen.
Is dat onze ‘kist’? Om 09.45 uur kunnen we boarden. We vliegen met een Boeing 737-800 en wij zitten op 6E en 6F. Deze stoelen zijn 10 centimeter ruimer dan de standaard (krappe) KLM stoelen, maar we hebben er dan ook voor bijbetaald. Zo te zien loopt het toestel helemaal vol.
Om 10.09 uur gaan we taxiën, precies op tijd dus. Toch moeten we nog een paar minuten wachten, er zitten drie toestellen voor ons. Als laatste gaat deze Boeing 747 de lucht in. Zo te zien maken we gebruik van de Kaagbaan. Take-off om precies 10.22 uur. Het verbaast mij elke keer weer hoe snel een vliegtuig hoogte maakt. Het is trouwens veel neveliger dan in juni toen we naar de VS vertrokken. Kijk, Nieuw-Vennep, maar dat had u natuurlijk al gezien. Hillegom of daaromtrent? Dit zijn de sluizen en pieren van IJmuiden, dat kan niet missen. Al snel zitten we boven de wolken. Hoe zou het weer in Manchester zijn?
Het is maar een uurtje vliegen, dus we zullen het zo zien.
De dames en heren komen langs met versnaperingen. Ik vraag een cola, en er wordt gevraagd of ik er nog koffie of thee bij wil. Koffie wordt het. Ik krijg er nog een zakje pinda’s bij. Tjonge! De Engelse oostkust komt in beeld. Dat is de rivier de Humber. Het stadje Broughton is op de voorgrond zichtbaar en de Humber op de achtergrond. Zo te zien is dit de Waterton Park Golf Club. Brandford en Leeds liggen in de verte. Manchester, we zijn er bijna. De landing is om 10.19 uur. De tijd van mijn horloge en Nikon heb ik inmiddels een uur teruggezet. Het is droog, maar wel iets bewolkt.
Onze bagage komt vlot. Ik zie een ATM (pinautomaat). Hebben we nog even tijd om te pinnen? We hebben maar £50,- bij ons. Ai, het gaat vlot en we zijn meteen £300,- rijker.
Daar staat een groepje mensen. Is dat de Djoser wandelgroep? Het klopt en er worden handen geschud. Inge, onze reisleidster, wijst ons de weg naar de bus. De bus staat op ons te wachten, de koffers en rugzakken gaan erin en vlot rijden we weg.
Het is druk op de weg, dus een half uurtje gaan we met een slakkengang voorwaarts.
Zo te horen is er een muziekfestival aan de gang en onderweg zie ik ook grote borden die naar parkeerplaatsen verwijzen. Om tien over één, na twee uur rijden, staan we voor ons hotel in LLandudno. Hoe spreek je dat nu uit? OK, de eerste L spreek je uit als ‘G’, of zoiets. Het hotel waar we de hele reis verblijven heet: ‘Four Saints Brig Y Don Hotel’. Het is een wat lange naam, maar daar zijn ze hier gek op. In de hal hangt een schilderij met de Four Saints. Zo te zien gaat het om dappere strijders. We treffen het, we hebben een (gerenoveerde) kamer met zeezicht. Trouwens, die bewolking is redelijk opgelost. We pakken gedeeltelijk uit. Ik heb gelukkig de goede adapter meegenomen, want de wandcontactdozen wijken af van de Nederlandse. We moeten de stad in, want we gaan de lunch voor morgen vast kopen. Morgen (zondag) is daar geen tijd voor. En verder nog lunchen natuurlijk. Om vier uur vanmiddag maken we onze eerste (korte) wandeling om de omgeving te verkennen.
Ik had het al vanuit de bus gezien, maar LLandudno is veel groter dan ik verwacht had. Volgens Inge zijn er hier maar liefst 175 restaurants.
U denkt dat ze hier aan de verkeerde kant van de straat rijden? Nee, het is de juiste, in Nederland doen we het verkeerd. Even opletten voor het oversteken, eerst rechts en dan pas links kijken. Het went snel. Gefietst wordt er hier ook. Binnen nuttigen we koffie/thee en broodjes. Bij de Marks & Spencer kopen we broodjes, frisdrank, kaas, bananen en nog zowat.
Op alle borden worden de teksten ook in het Welsh weergegeven. Toch heb ik op Wikipedia gelezen dat slechts een goede 20% van de bevolking van Wales het Welsh beheerst. In elk geval spreekt het personeel van de receptie het Welsh niet. We hebben nog wat tijd om een rondje door Llandudlo te lopen. Zouden ze het Tudno Castle Hotel gaan renoveren? Er staat een hek omheen. Sowieso is het een majestueus pand. Voor het hotel staat op het pleintje dit monument. Om vier uur verzamelen we in ons hotel voor de wandeling.
We lopen een stukje langs de boulevard en lopen dan dwars door de stad. Typische huizen staan er hier. Maar ook een Koptische kerk. De rode draak is het officiële symbool van Wales en ook op de vlag van Wales is de draak weergegeven. Teken zijn er hier dus ook. Hm, ze maken zich voornamelijk zorgen om hun hond, terwijl mensen ook getroffen kunnen worden door de ziekte van Lyme. We lopen langs een Golfbaan. Tja, golfen wordt in Groot Brittanië veel gedaan, hoewel… nu even niet. Wacht even, daar zijn ze. Een trein, van Arriva nog wel. We slaan rechtsaf en lopen een tijdje langs het strand. Op de ondergaande zon moeten we nog even wachten. Dat Welsh lijkt mij een lastige taal. Ik kan er geen chocola van maken. We slaan opnieuw rechtsaf en langs een rijtje duinen lopen we verder. Aan pensionado’s is gedacht, bankjes staan er bij de vleet. Erg hoog stijgen we niet, maar ik heb toch een mooi zicht op Llandudlo. Bloemen in het wild. Opnieuw zicht op Llandudlo, maar nu op het centrale gedeelte. Het laatste deel van de wandeling gaat over de Victoriaanse boulevard. Inge heeft aan alles gedacht, ook aan een muzikaal welkom. Voor de aardigheid de track die mijn GPS gemaakt heeft. Volgens mijn GPS hebben we er 6.47 kilometer opzitten, maar zoals bekend overdrijft mijn GPS. We gaan naar de kamer (WiFi draait prima) en daarna naar de lounge. Daar passen we net met zijn allen in. Inge verzorgt een ‘briefing’.
We kunnen elke dag van 07.00 tot 09.00 uur ontbijten. Aansluitend kunnen we de lunch kopen bij M & S (behalve morgen), en elke dag vertrekken we om 09.30 uur. De ponden voor de fooienpot worden opgehaald (£10,- p/p), daar hebben we dus geen omkijken naar. Sowieso vind ik het hele fooiensysteem verwerpelijk. Voor wat betreft het diner kunnen we individueel de stad in, samen iets afspreken of om de dag aansluiten bij Inge. ‘Vrijheid = Blijheid’ is het motto van Djoser. Overigens, bij deze wandelreis is alleen het ontbijt inbegrepen in de reissom.
Morgen rijden we eerst met de bus naar het schiereiland Anglesy en daar maken we een wandeling van ongeveer 15 kilometer.
Inge drukt ons op het hart om regenkleding mee te nemen (we zijn tenslotte in Wales), voldoende eten en drinken, en een pet of hoed.
Om zeven uur dineren we (voor het gemak) gezamenlijk in ons eigen hotel.
OK, de eetzaal ziet er prima uit. Als eerste komt (al eerder vanmiddag hebben wij de bestelling geplaatst) de groentesoep door. Daar is niets mis mee. Ik heb kip met salade besteld, de frietjes komen iets later door. Als nagerecht krijgen we cake met chocolademousse en soesjes. Het ziet er eigenlijk niet uit, maar het smaakt prima. De foto is ietwat bewogen, maar ja dat krijg je bij 1/4 seconde uit de hand. Om negen uur lopen we naar de kamer, daar bereiden we nog een beker thee.