Zondag 12 juni 2011, 1^e Pinksterdag
Heiloo – Den Helder
Om half acht staan we op en om acht uur genieten we van het uitgebreide ontbijtbuffet.
Op het placemat zie ik dat de Fletcher-groep over zowat 50 hotels beschikt. Nu, bij gelegenheid komen we weer graag terug bij Fletcher. Na het ontbijt pakken we in en rekenen €171,15 af. We zijn dus iets voordeliger uit dan gister.
Op de kaart heb ik gezien dat de LF7 Oeverlandroute een straat west van ons loopt.
Voor de aardigheid pakken we die route op en fietsen door Heiloo. Noord van Heiloo slaan we linksaf richting Egmond aan de Hoef. Onderweg passeren we bollenvelden.
Als tiener heb ik vele zomers in de ‘bollen’ gewerkt. Ik hoop wel dat we het vandaag droog houden. Met deze mijnheer heb ik al eerder kennisgemaakt. Het is de Graaf van Egmont (wordt ook wel met een ‘d’ geschreven) (1522-1568). Hij is samen met zijn vriend – de Graaf van Horne – in opdracht van Alva op de Grote Markt in Brussel onthoofd. Ai, dat waren nog eens tijden! Zelf was het ook niet zo’n lekkere jongen, met de wetten van nu noemen we zo’n iemand een oorlogsmisdadiger. En dit is de ruïne van Kasteel Egmond, gebouwd in 1129. Het moet een imposant kasteel zijn geweest, maar het is in 1573 in opdracht van Willem van Oranje in brand gestoken omdat het niet in handen van de Spanjaarden mocht vallen. In 1832 is het restant gesloopt en de stenen zijn verkocht. Tja, zo gaat dat (soms). We fietsen Egmond aan den Hoef in en hier blijkt een braderie aan de gang te zijn. Er staat hier een leuk rijtje oude huisjes. Kijk, hier staat nog een stukje Drakentandversperring uit WO-II. In de jaren vijftig en zestig (van de vorige eeuw) kwam ik deze versperringen overal in de duinen tegen, maar ik heb de indruk dat bijna alles is opgeruimd. Toch een stukje historie en ik hoop dat het bewaard kan blijven. Oh ja, om tanks tegen te houden zijn er verschillende mogelijkheden. Dit is er één van. Op verschillende plaatsen zie je de Allium Globemaster (sierui) te koop liggen. Hier is een veldje aangelegd. We slaan linksaf en fietsen de duinen in. Langs Bergen aan Zee gaat het en dan verder door de Schoorlsche Duinen. We hebben de wind strak in de rug, dat helpt wel. Dan maken de duinen plaats voor polder. We fietsen de Hondsbossche Zeewering op. Eerst nemen we een kijkje van bovenaf. Met 25 km/u fietsen we verder. Oeps, er kan een tandje bij en zonder moeite bereiken we bijna 30 km/u. Rechts van ons ligt een camping. Tjonge, zo te zien staat hij goed vol. Voorbij Petten – in de verte zie ik de kernreactor – krijgen we weer duinen. Nog wat verder is restaurant ‘De Goudvis’. Tot heden is het droog en het is 21 graden in de plus. Het weer is heel wat beter dan de afgelopen dagen. We hebben er 36 kilometer opzitten en recht op KMA. Om kwart over een fietsen we Callantsoog in. Tjonge, het lijkt wel zomer hier. Alle winkels zijn open en er zijn veel badgasten op straat. We fietsen weer verder en zien rechts van ons gehuchtjes als Abbestede en Groote Keeten. Tja, het oogt ietwat saai, links van ons de duinen (achter prikkeldraad) en rechts de asfaltweg. Hier is nog een stukje Drakentandversperring. Vlak voor Den Helder fietsen we weer door de duinen. Zo langzamerhand heb ik wel genoeg duin gezien. Iets verder is een ‘slag’ naar het strand. Er zijn zelfs enkele badgasten die zich in zee hebben gewaagd. Nu we hier toch zijn, we wandelen even naar de waterlijn. Nu schiet het aardig op. In de verte is de vuurtoren van Den Helder zichtbaar. Dit heeft ook wel wat, het fietspad is aangelegd op de asfaltzeewering. Iets verder staat Fort Kijkduin, gebouwd in opdracht van Napoleon na zijn bezoek in 1811. Er blijkt een amateurorkest te oefenen, het kan ook zijn dat het hier een heus optreden betreft. Het klinkt niet onaardig en we blijven een tijdje luisteren. Daarna beklim ik de trap en geniet van het uitzicht vanaf de gietijzeren waarnemingspost. OK, we hebben het wel gezien, in het aquarium heb ik geen interesse en voor het museum hebben we geen tijd. We fietsen verder en zien de veerpont naar Texel. Bij de haven zien we het laatste bord van de LF1, de route die we fietsen. Dat dit het laatste bord is staat er niet bij, dat is toch wel een omissie. Van hier fietsen we naar Hotel Wienerhof, dat moet zich tegenover het station bevinden. Tot mijn verbazing fietsen we langs/over het terrein van het Marinemuseum.Meteen vraag ik even hoe laat het museum morgenochtend open gaat. Helaas, morgen is het 2^e Pinksterdag, dus het is een feestdag. Dan gaat het museum pas om 12.00 uur open. Tjonge, wat vreemd, je zou toch denken dat het museum op een feestdag eerder open gaat dan gebruikelijk (10.00 uur). Tja, dat is ons te laat, morgen willen we toch op een redelijk tijdstip thuis zijn. Het Marinemuseum laten we dus maar zitten. Ter compensatie (min of meer) fietsen we over het buitenterrein. Daar staat ook het nodige moois. Tegen vijven bereiken we hotel ‘Wienerhof’. Het is meer naast dan tegenover het station. Het ziet er van buiten en van binnen prima uit. De fietsen kunnen we parkeren in een achteraf halletje. We hebben er vandaag dik 65 kilometer opzitten, niet verkeerd. Via een achteraf trap bereiken we de 1^e etage.
Het lijkt wel een soort motel. Ik ga eerst maar onder de douche en loop daarna naar de bar voor een sherry. De menukaart ziet er goed uit, wat mij betreft eten we straks hier. Om half zeven gaan we aan tafel, in het restaurant is het niet druk.
Ik bestel uiensoep, spareribs en rode huiswijn. De uiensoep komt door, maar als ik proef blijkt de soep zo goed als koud te zijn. Deze gaat dus retour en komt inderdaad heet terug. Hm, de smaak is niet denderend, volgens mij komt deze soep zo uit een blik van de Hanos. Nou ja als je zo’n eind gefietst hebt, smaakt eigenlijk alles. Dan komt het hoofdgerecht. Hm, de kok heeft zuinig aan gedaan met de spareribs.
Maar goed, het is voldoende. De salade en de frites houden niet over. De rode huiswijn is ook al geen toppertje. Orchideetje heeft echt pech. Ze heeft een maaltijdsalade besteld. Er komt een enorme kom met ijskoude salade. De fetakaas is niet warm en honing, noten en dressing ontbreken. Tjonge, wat een afgang. Uit frustratie bestellen we geen toetje en ook geen koffie/thee. Onderweg naar de kamer passeren we de open keuken. Orchideetje spreekt de kok aan. Hij maakt zijn excuses en zegt dat hij de honing en de noten is vergeten.
Nou fijn, hier komen we dus nooit meer terug!
Op de kamer kijken we nog even naar de TV en verder luister ik nog naar mijn MP3-speler. De matras is ook al niet zo best. Wat een fluthotel!