Zaterdag 9 mei 2009
Marrakech – Amsterdam
Om half zes gaat de wekker. Vannacht heb ik redelijk goed geslapen. Jammer alleen dat ik tot laat in de avond wakker lag door harde muziek. Was het muziek van het hotel of kwam het van buiten? Ik heb geen idee. Om zes uur kunnen we ontbijten. Nou ja ontbijt, veel is het niet. De thee smaakt naar lauw water. Om half zeven gaan we op weg naar het vliegveld. Helaas vliegen we niet vanaf Marrakech, maar vanaf Casablanca. Dat is een rit van 230 kilometer. Om zeven uur draaien we de tolweg op en om negen uur rijden we er weer af. Het is bewolkt, dat is eigenlijk voor het eerst. Daarna rijden we dwars door Casablanca naar de moskee van Hassan II. Dit gebouw wilde de reisorganisatie ons niet onthouden. Het is dan ook immens, het is op de moskee van Mekka na de grootste ter wereld. Er passen 25.000 gelovigen in, de minaret is 200 meter hoog en het complex beslaat 9 hectare. Het gebouw is recent, het kwam gereed in 1993. We gaan onder leiding van een gids de moskee in. Een fish-eye foto van de hal en het plafond. Eerst een groothoek foto van het inwendige van de moskee en daarna een fish-eye foto. Een fish-eye foto van het dak. Een fish-eye foto van de vrouwengalerij. De wasruimte – ook in fish-eye – bevat 41 bronnen. Dat de afmetingen hier immens zijn, is te zien op deze foto. En dit is de Hammam. Het zwembad is nog nooit gebruikt, men is zich aan het beraden hoe dat logistiek zou moeten. We hebben het gezien en drinken nog een espresso om de hoek van de moskee. Om half twaalf rijden we weg en staan na een half uurtje op het vliegveld. Hier nemen we afscheid van Mohammed. Hij heeft het best wel goed gedaan. Didactisch moet hij nog wat leren en zich ook nog wat ‘man-handling’ eigen maken. Als Marokkaanse reisleider heb je het uiteraard veel moeilijker dan bijvoorbeeld een Russische reisleider in Moskou.
Een Marokkaan wordt door een Nederlander met argusogen bekeken, zeker gezien de problemen met veelal jonge Marokkanen in Nederland. Ook Mohammed kent Geert Wilders, Job Cohen en noem ze maar op. In elk geval, Mohammed: reusachtig bedankt! Je hebt je uiterste best gedaan en ons veel van je mooie land laten zien.
We lopen de hal in en moeten meteen door de security. Het vliegveld is zeer rommelig, een geldwisselkantoor om onze laatste Dirhams te wisselen kunnen we niet vinden. Bij het inchecken vraag ik om een stoel bij de nooduitgang. Het meisje gaat dat voor mij regelen en ik krijg stoel 11C. Daarna door de emigratie en weer door een securitycheck.
Het boarden is om 14.25 uur, maar het toestel is vertraagd. Het boarden wordt 15.15 uur. Het is een Airbus A318 van Air France. Ai, het meisje heeft zich een rij vergist of de stoelindeling is anders in dit toestel. Ik had rij 10 moeten hebben. Gelukkig is de stoel redelijk ruim. Het toestel zit helemaal vol, dus een andere stoel zit er niet in. Om 15.45 uur take-off. Ik moet eens even rekenen, het is 3 uur vliegen, het tijdverschil meerekenen, oftewel we zijn om 20.45 in Parijs. Onze aansluitende vlucht gaat om 20.55 uur. Dat gaan we dus niet halen! Ook dat nog! Nou ja, eerst maar eens eten. Helaas, de macaroni is echt niet te eten, de rest gaat wel. Tja, eigenlijk ben ik vandaag pas weer voor het eerst gaan eten. Tjonge, wat ben ik ziek geweest. Toch ben ik gelukkig nog redelijk snel hersteld. Tja, Marrakech hebben we dus gemist. We zijn er toch nog een uurtje geweest tijdens de lunch op dinsdag. Ik hoor van de groep dat het er donderdag gruwelijk heet was. Daar komt natuurlijk ook bij dat je het aan het eind van een reis wel een beetje hebt gehad. Hm, redelijk wat remous, dat is wel vaker precies tijdens het eten. Ik merk dat we wat hoger gaan vliegen en dat scheelt een stuk. Om 19.30 uur gaan we een stukje dalen, ik denk dat we weer naar de standaard hoogte gaan. Om 19.45 uur gaan we echt dalen en om 20.09 uur touch-down. Dat hebben we vlot gedaan, we hadden zeker de wind mee. Om 20.15 uur staan we aan de gate. Ik zie het bord ‘Correspondances’, maar ook iemand met het bord ‘AMS’. Ai, wat een service! Nu gaat het snel. Ach, dat is waar, we zijn weer in de EU. Dat betekent door de paspoortcontrole. Weer een security, ze vinden waarachtig nog een blikje fris in mijn handbagage. Dat drink ik maar ter plekke op. We kunnen meteen boarden. Ons KLM-toestel staat aan de gangway, snel een foto. Het is een Boeing 737 800/900. Ik heb stoel 14F en dat is waarachtig aan de nooduitgang. Dat heeft het meisje goed geregeld. Nu onze ruimbagage nog. Ik zie twee vrachtautootjes aan komen rijden en ik kan precies waarnemen dat onze weekendtassen aan boord gaan. Hulde! Om 21.00 uur gaan we taxiën, ik zie een Concorde. Zoals bekend vliegt dit toestel al een jaar of zes niet meer. Om 21.15 uur take-off in het laatste daglicht. Het is 50 minuten vliegen en meteen na de koffie/thee wordt de landing ingezet. Om 22.00 uur touchdown en een kwartiertje later staan we aan de gate. Om 22.30 uur staan we bij de bagageband en vrijwel meteen hebben we onze weekendtassen. Ze zijn er als laatste ingegaan, dus zijn ze er ook als eerste uit. We halen precies de trein van 22.49 uur, volgens mij is dit een persoonlijk record. Helaas, er zijn werkzaamheden, dus de trein gaat niet verder dan Amersfoort. Er rijden bussen, maar voor het gemak bestellen we onze zoon in Amersfoort. Even na middernacht zijn we thuis.