Maandag 4 mei 2009
Dades – Aït Benhaddou
Ook dit keer heb ik een slechte nacht. Tjonge, wat een kleine bedjes. Ik heb nog overwogen om de matras op de grond te leggen, maar ja, dan had ik het bed af moeten breken. Dat heb ik dan maar niet gedaan. Gelukkig gaan we vandaag naar een ander hotel, ik hoop dat dat beter is.
Om negen uur vertrekken we. Ai, de groep is aardig stil, zou dat nog komen door mijn uitval van gisteravond? Na een kwartiertje maken we een fotostop. Het berglandschap heeft wel iets weg van hersenstructuren. Tegen elven genieten we een koffiestop. We horen dat een lid van een andere Nederlandse groep ziek in de bus ligt. Er wordt gezegd dat de dichtstbijzijnde dokter zich op 400 kilometer afstand bevindt. Dat kan bijna niet waar zijn, ik denk dat er een medisch-specialist wordt bedoeld. Het is wel heel vervelend in elk geval.
Tegen twaalven bezichtigen we de Amerhidilkasba nabij het dorpje Skoura. Zo te horen zijn er hier in het verleden een aantal films opgenomen. Van buiten ziet het complex er nog redelijk uit, maar binnenin is goed te zien dat de erosie goed heeft huisgehouden. Tja, dit is de grootste kasba, maar hier in de omgeving staan er nog een aantal. Het is gewoon ondoenlijk om dit allemaal te behouden, er zullen keuzes gemaakt moeten worden. De kasba’s die het waard zijn om bewaard te blijven zullen dan met man en macht in stand gehouden moeten worden. Het is gewoon zo dat van soortgelijke bouwwerken uit de Soemerische en Byzantijnse tijd niet meer rest dan een onduidelijke heuvel.Bloemen zijn hier ook te bewonderen.Na de lunch in Ouarzazate rijden we in twintig minuten naar een ander stadje. Of is dit ook Ouarzazate? Het is me even ontgaan, in elk geval krijgen we een uurtje de tijd om te pinnen, te winkelen en wat rond te kijken. De uitstalling van specerijen in een winkeltje is immens. In welke gerechten zouden deze spullen gebruikt worden? Om half vijf bereiken we ons hotel La Kasba in Ait Benhaddou. We hebben weer een kamer met een raam dat uitziet op de hal, maar verder ziet het er goed uit. We verzamelen en gaan te voet naar de nabijgelegen kasba. Eerst moeten we de wadi doorwaden, maar dankzij de zandzakken kan dat met droge voeten. Meteen lopen we door de kasba, die nog bewoond is. Overal zijn souvenirwinkeltjes. Tja, men wil graag wat verdienen. De kasba is tegen de heuvel opgebouwd, dus trapsgewijs stijgen we. Hier en daar zijn de treden dusdanig uitgesleten dat er van treden geen sprake is. Zo hier en daar zijn ze aan het restaureren. Tja, geen wonder dat Mohammed niet precies wist hoeveel treden er zijn! Dat getal is elke dag anders! Sowieso is het goed te doen, ook met wat minder geschikt schoeisel. Het uitzicht wordt elke keer mooier. Mohammed vertelt dat er hier vele films zijn opgenomen onder andere: ‘De Gladiator’.
Die film moet ik maar eens gaan zien. Aan de ene kant van de kasba is volop akkerbouw mogelijk, aan de andere kant heerst de woestijn. Bovenop de heuvel staat nog een restant van een ‘kasteel’. Het uitzicht is formidabel. Onderweg naar beneden drinken we nog thee bij een Berber familie. Om zeven uur zijn we terug in het hotel waar Mohammed een korte ‘briefing’ verzorgd. Het kan dus wel kort!
We dineren in het naastgelegen restaurant. Er wordt hier een vast menu geserveerd dat bestaat uit soep, een eischotel en een vleesgroenteschotel. Het is lekker, niet duur en het gaat nog vlot ook.