Zaterdag 26 februari 2011
Aan de Berg – Vlodrop
Zoals gebruikelijk gaan we rond acht uur van start. Vannacht heeft het iets geregend, maar nu is het droog. Eens kijken wat het weer vandaag gaat doen. Om te beginnen is het zwaar bewolkt. Door het bos gaat het richting Sint Odiliënberg. We volgen een stukje Pieterpad, maar herkennen doe ik het niet. In de verte ligt de Basiliek van H.H. Wiro, Plechelmus en Otgerus. Ai, die herken ik wel (de basiliek dus), ik ben hier al meerdere malen geweest. Hier staan we te kijken bij de rivier de Roer. Vreemd dat de Roer niet in de titel van het wandelboekje is verwerkt. OK, hier staan we voor de Basiliek, die in de 8^e eeuw als abdij is gesticht door de drie hiervoor genoemde monniken. Van de abdij is niets meer over, de huidige Basiliek stamt uit de 11^e en 12^e eeuw. Na eeuwen verwaarlozing is het gebouw tussen 1880 – 1883 gerestaureerd. Begin 1945 liep het gebouw ernstige schade op door oorlogshandelingen. Na de oorlog is de kerk wederom gerestaureerd en in 1957 tot Basiliek verheven. Even verder lopen we langs de PLUS. Hier is altijd koffie! Tja, de restaurants en cafés waar we langs liepen waren alle nog gesloten. Helaas, helaas, de koffieautomaat is onlangs opgeruimd. Wie heeft die beslissing genomen? Ik ga de PLUS een verdrietige mail sturen! Dit kan toch niet!
Buiten hangen de verkiezingsposters. Ik moet nu echt een keuze maken. De PvdA vindt dat het eerlijker moet. Tja, ik kan me daar niets bij voorstellen. De Partij voor de Dieren kiest voor ‘Meer Natuur’. Dat nooit! Als je Staatsbosbeheer een zak geld geeft, gaat alles op de schop. Het geld is dan op en tien jaar later moet het weer anders. Dat heb ik nu al een aantal keren gezien. GroenLinks kiest voor de ‘Toekomst’. Daar hoef je niet voor te kiezen, de toekomst komt vanzelf. De SP kiest voor ‘Protest’. Nou, protesteren helpt echt niet. Het CDA kiest voor ‘Recht uit het Hart’. De man op de foto boezemt me nu niet direct vertrouwen in. Dan nog de 50+ partij. Daar geloof ik nu helemaal niet in. ‘Tijd voor de PVV’. Komt tijd, komt raad. ‘Minder overheid is minder belasting’. Kijk, dat spreekt mij aan. Welke partij is daarvoor? De VVD! OK, verder maar weer. Pal oost lopen we naar Paarlo. Akkerland, kleine boscomplexen en zo nu en dan een spet regen. Het heeft vannacht toch aardig geregend, getuige de plassen. Om kwart over tien lopen we Paarlo in. Het is niet meer dan een handvol huizen. Iets buiten Paarlo besluiten we zelf koffie te bereiden. Links van de weg is een bosje met een pad erdoor. Verderop staat een huis. Het pad is gedeeltelijk afgesloten met een slagboom, maar er staat een bordje bij: ‘Kerkenpad’. Hier is dus het recht van ‘Overpad’ van toepassing. OK, we gaan zitten en bereiden zelf koffie. Als we aan het inpakken zijn stoppen er een aantal auto’s bij het verderop gelegen huis en een aantal in jachtkleding gestoken mannen stappen uit. Eén van de mannen komt naar ons toe, gelukkig zonder geweer. De man vraagt ons wat we op zijn grond aan het doen zijn. ‘Koffie zetten, we hebben het op en we gaan weer verder’, antwoord ik. ‘Dat is hier toch toegestaan op dit pad?’ ‘Nee’, zegt de man, ‘dit is privé-terrein’. ‘En het bordje: Kerkenpad, dan?’ ‘Dat slaat op de asfaltweg’. ‘Oh’. Albert haakt in en vraagt waarop er gejaagd wordt. ‘Nijlganzen’, zegt de man en deze begint enthousiast te vertellen. Nou, ’t is wel mooi geweest, we stappen op.
Even verder steken we de Roer weer over. Kijk, een molen, hij draait ook nog. Om kwart over elf bereiken we Melick, maar slaan meteen rechtsaf. Dat komt goed uit, we lopen nu pal langs de molen. Het is de Prins Bernhard, een standerdmolen. Het is een replica van de in 1944 door oorlogsgeweld verwoestte molen. De molen is maalvaardig. Het is bewolkt, maar de lucht breekt. Zouden we nog wat zon gaan krijgen? Tegenover de molen ligt uitspanning ‘de Meuleberg’. Tja, we hebben de (zelfbereide) koffie net op, maar dit is een buitenkansje. Ze hebben hier zelfs rijstevlaai.
Net na twaalven stappen we op. Akkerland en boscomplexen wisselen elkaar af. De zon laat zich zelfs zien! De sneeuwklokjes staan mooi in bloei. De hoeve Hammerhof ligt er mooi bij. Om halfeen bereiken we Herkenbosch. We moeten hier volgens de markering scherp rechtsaf en met een aantal linkse bochten komen we straks weer in Herkenbosch terecht. Dat punt kunnen we van hier bijna zien. Albert en Karel controleren of de markering niet is gesaboteerd. Een half uurtje later lopen we Herkenbosch echt in. Kunst met een grote ‘K’ is hier te zien. De St. Sebastianuskerk is door de terugtrekkende Duitsers in 1945 voor de aardigheid opgeblazen. Na de herbouw kon de kerk in 1949 weer in gebruik worden genomen.
Na de aardbeving (!) op 13 april 1992 werd sloop overwogen, maar toch is toen gekozen voor restauratie. We zijn weer een stukje verder, hier is ooit turf gestoken, vandaar de waterplas. Een stukje bouwland, het weer oogt nog heel redelijk. Dit is de beroemde IJzeren Rijn. Op de kaart staat er nog Goederenspoorweg bij, maar hier heeft al lang geen trein gereden. Momenteel is er een werkgroep in oprichting, die een plan moet uitwerken om de IJzeren Rijn weer in gebruik te nemen. Sowieso heeft TNO al berekend dat het opnieuw in gebruik nemen van de IJzeren Rijn zal leiden tot een financieel negatief resultaat. Dit omdat de IJzeren Rijn vracht trekt, dat nu al over ander spoor vervoerd wordt. Het laatste nieuws komt uit Duitsland. Zij zien het opwerken van de IJzeren Rijn – gezien de enorme kosten – niet zitten, en gaan nu voor de opwaardering van het traject Venlo – Mönchengladbach – Düsseldorf – Duisburg. Ik heb hier al eerder gewandeld, ik heb twee jaar in Weert gewoond en al vaker over het traject nagedacht. Het is simpel, het Duitse voorstel is het beste, zowel voor de portemonnee als voor het milieu. Wel vrees ik dat Antwerpen dwars zal gaan liggen. We wachten het maar af.
Het grote probleem van de IJzeren Rijn is dat hij het natuurgebied De Meinweg doorklieft. Dat doorklieven doen wij nu ook, om te beginnen lopen we in noordoostelijke richting weg van de spoorlijn. Het is trouwens gaan regenen en niet zo’n beetje ook. Dit is ook De Meinweg. Foto’s maken in de regen is niet echt leuk. Met een aantal haakse bochten lopen we richting spoorlijn, naar het voormalig station Vlodrop. Eerst komen we langs de kapel St. Ludwig. Even verder bereiken we de IJzeren Rijn weer. Een volgend keer zal ik mijn bladblazer meenemen. We verlaten even de route om water te halen (en wat te nuttigen) bij restaurant van Kempen naast het voormalige station. Tjonge, het regent nu echt voluit. Het is tegen vieren, we zijn aan de vroege kant. Een kilometertje verder is de Duitse grens en nog een kilometer of twee verder wil ik in de Duitse bossen wildkamperen. We kletsen gezellig met de uitbater en vragen of hij wel eens te maken heeft met het nabijgelegen centrum voor Transcendente-Meditatie (TM), gevestigd in het voormalige Sint Ludwigscollege.
‘Ach, soms komt er hier wel eens iemand binnenvallen, maar contact heb ik verder niet. Het terrein en de gebouwen zijn niet toegankelijk’, zegt hij. Tja, ooit heb ik eens rond het (hoge) hek gelopen, maar door de bomen viel er niet veel te zien. Wel zag ik toen een aantal metersgrote schotelantennes met naastgelegen aggregaten. Maharishi Mahesh Yogi is op 5 februari 2008 op 91-jarige leeftijd overleden. Zou er nog leven zijn in de TM-brouwerij? In de jaren zestig en zeventig was het een hype, zelfs de Beatles gingen naar India. Na verloop van tijd braken ze met hem, omdat de Maharishi probeerde hun vriendinnen te versieren.
Nog zo’n bekende persoonlijkheid uit de jaren zeventig is Bhagwan Sri Rajneesh. Hij is al enige tijd geleden overleden, namelijk op 19 januari 1990. Hij stond bekend om zijn voorliefde voor Rolls Royces waarvan hij er 96 bezat.
Om kwart voor vijf stappen we op. Gelukkig is de regen overgegaan in een lichte miezer. Iets verder bereiken we de oprijlaan van MERU. Zo heet het dus tegenwoordig en het bestaat nog steeds. Nou, als iemand interesse heeft: www.meru-vlodrop.nl/Iets verder lopen we de grens over. De fietsbordjes zijn in de Duitse taal, maar verder is er geen verschil met Nederland. Nog een stukje verder is de Dalheimer Mühle. Mwah, dit is toch wel een gerenommeerd restaurant. Ik ben achteraf blij dat we hier geen ‘Wasser’ zijn gaan vragen. Wie weet hadden ze de ‘Polizei’ wel gebeld, ‘landlopers’ die om water vragen, dat is verdacht natuurlijk. OK, we gaan verder en lopen onder het spoor door. Voorlopig gaan we min of meer zuidwaarts. Tegen halfzes zien we links een open plek. Het lijkt heel mooi, maar het blijkt nogal hobbelig. Verder staan we in het schootsveld van een hoogzit.Achter de hoogzit ziet het er beter uit en al snel vinden we allemaal een plekje voor de tent. Een kwartiertje later staat mijn tent en zit ik aan de wijn. Tjonge, ik had geen regenbroek aan en ik ben aardig nat geregend. Het is niet anders. Volgens mijn GPS hebben we er vandaag 29,54 kilometer opzitten. Na de maaltijd en de afwas kruip ik meteen maar in de slaapzak met mijn MP3-speler. Tegen achten houd ik het voor gezien.