Zaterdag 19 april 2014
Oosterbeek – Steenderen
Om half acht staan we op. Prima geslapen, het is hier echt muisstil. De zon schijnt!
We hebben echt geluk, want er werd wisselvallig weer verwacht.
Om kwart over acht genieten we het ontbijt. Goed verzorgd en lekker. Een uurtje later gaan de tassen op de fietsen. Het is bewolkt en 8 graden in de plus.
Hm, wat gaat het weer doen?
De fietsroute loopt zuid van de spoordijk en daardoor missen we de Airborne begraafplaats die noord van de spoorlijn ligt. Geen punt, die begraafplaats bezocht ik in het verleden al meermalen. Op naar Arnhem, daar moeten we dwars doorheen.
Hier steken we het spoor bij Arnhem NS over. Het is net verbouwd. Van mij had dat niet gehoeven, ik vond het oude NS prima. Als je geld teveel hebt, maak dan de kaartjes maar goedkoper. Vlot fietsen we door het centrum en houden links aan richting Rozendaal.
Kijk, daar ligt het kasteel, met de bekende ‘Bedriegertjes’. Ben ik hier ooit met een schoolreisje geweest? Het staat me bij dat we hier dolle pret hadden. W.F.T. Baron van Pallandt was de laatste eigenaar van het kasteel. Hij droeg het (vervallen) kasteel in 1977 over aan het Geldersch Landschap. Even verder fietsen we langs de ingang. Kasteel Rosendael bezoeken we niet. Trouwens, het weer laat zich van zijn goede kant zien, het is zonnig. Op naar de Posbank, daar hopen we de KMA te genieten. Dat gaat over een prachtig fietspad door de bossen. Wel gaat het soms venijnig op en neer. Ik herken het hier, het schiet al aardig op naar Paviljoen De Posbank. Nou, dit is het dan. Half twaalf, prima op schema. Zoals ongetwijfeld bekend is het voormalige theehuis in 1996 door brand verwoest. In 2002 heeft Natuurmonumenten een nieuw theehuis laten bouwen naar een bijzonder en duurzaam ontwerp. Persoonlijk vind ik het helemaal niets. Je moet nog oppassen dat je aan de rechterkant niet van het bordes tuimelt. Een leuning paste zeker niet in het ontwerp. In elk geval is het notengebak (met echte slagroom) van prima kwaliteit! De koffie is ook prima, wel had het kopje groter gekund. Ik bestel maar een tweede bak, dat is natuurlijk de bedoeling. Ik had het over dat driehoekje. Dat is nu goed te zien. Dat driehoekje is onze huidige positie op enkele meters nauwkeurig. De paarse lijn (die kan ik in verschillende kleuren ‘verven’) is de route. We zitten er dus iets naast. Dat klopt ook, we zijn naar het Paviljoen toe iets afgeweken van de route. Als we straks de goede kant op fietsen beweegt het driehoekje naar de paarse lijn toe. Het lijkt allemaal eenvoudig, maar vergis u niet, dat is het niet! Het kunnen omgaan met een GPS vergt een aantal avonden zelfstudie, beter is nog het volgen van een cursus (http://www.gps.nl/cursus/). Voor het Paviljoen staat een standbeeld. Het stelt een fietsende dame voor, die mij tamelijk bekend voorkomt. Er staat een informatiebordje, maar dat is volstrekt onleesbaar.
Daar heb ik niet zoveel aan. Opeens schiet het mij te binnen: Prinses Beatrix! Om kwart over twaalf gaan we verder. De temperatuur is opgelopen tot 14 graden in de plus. Niet verkeerd voor half april. Een stukje verder kom ik erachter dat we niet op de paarse lijn zitten. Toch hebben we de borden LF4 keurig gevolgd. De route is verlegd! Oeps, van ons plan om Kasteel Middachten te bezoeken komt dus niets terecht. Ooit zijn we daar al eens geweest en we wilden het graag nogmaals zien. Dat moet dan maar een andere keer. Midden in de Onzalige Bosschen ligt een stukje weiland. Nog wat verder komen we langs het Pannenkoekenhuis De Carolinahoeve (http://www.decarolinahoeve.nl). Tijdens het Maarten van Rossumpad was de Carolinahoeve nog niet open en nu hebben we de KMA net achter de kiezen. Verder maar. Nou, ze zijn hier wel wat van plan! Geen stronken of complete bomen. Tja, dan brandt het dagen later nog en dan moet de Brandweer al die tijd paraat blijven, dat kan dus niet. Vanavond om acht uur gaat de boel in de fik. Jammer, dan zitten wij aan tafel. Zuid van Dieren loopt de route (we zitten er inmiddels weer op). Even verder steken we het Apeldoornsch Kanaal over. Dit kanaal ‘loopt’ van Dieren naar Hattem min of meer parallel aan de IJssel. Het kanaal is geopend in 1829 en heeft eigenlijk alleen maar geld gekost.
In 1962, 1972 en in 1982 werden telkens delen van het kanaal gesloten voor de scheepvaart. Halverwege Dieren en Brummen fietsen we hier. De pinksterbloemen zijn helemaal in de war. Het is Pasen! Ach, laatst las ik dat kinderen op de vraag wat de Paasdagen inhouden als antwoord gaven: ‘dan vieren we de verjaardag van de Paashaas’. Dat is uiteraard onjuist, in een eerder reisverslag schreef ik al eens wat er eigenlijk gevierd wordt. Ook de paardenbloemen staan er goed bij. Om twee uur fietsen we Brummen in. Het is prachtig weer en hier verkopen ze Italiaans ijs. Dat hebben we wel verdiend, want van Rozendaal tot Dieren ging het goed op en neer. Meerdere malen moesten we een stukje lopen om niet totaal bezweet boven te komen. Vanaf Dieren was het een open landschap en hadden we de wind tegen. Overigens, Brummen is het eindpunt van mijn eerste traject van het Trekvogelpad. Dat hoop ik toch binnenkort te gaan lopen. Deze Italiaan is wel een aanrader. Het ijs is niet duur en de porties zijn royaal. Bij de plaatselijke Jumbo vullen we onze voorraad drinken aan. OK, op naar de veerpont.
Op weg richting IJssel komen we langs ‘Spaensweerd’. Het informatiepaneel is volstrekt onleesbaar. ANWB zit u krap bij kas? Dit is al het zoveelste bordje dat onleesbaar is.
Tja, Prins Bernhard is overleden, dat Anjer fonds ligt zeker ook op zijn gat. Zo te lezen wordt er hier momenteel een B&B uitgebaat. Pal tegenover Spaensweerd staat deze buitenplaats. Er staat geen informatiebordje bij, zelfs geen onleesbare. Kijk, daar komt het veerpontje over de IJssel aanvaren. Zo meteen kunnen we ‘boarden’. De overtocht verloopt zonder problemen. Dat heb ik weleens anders meegemaakt.
Vorig jaar juni was de veerpont uit de vaart door het extreem hoge water van de IJssel.
Ik liep toen het Graafschapspad en moest toen een minder mooie route lopen. Iets verder ligt het stadje Bronkhorst, zoals bekend de kleinste stad van Nederland. Bronkhorst telt 157 inwoners. Wij zijn hier vaker geweest, maar het is altijd leuk om ergens terug te komen. Dit is een monumentale boerderij. Een straatje, gelukkig autovrij. Weer een boerderij, hoewel, het lijkt me een tweede huis toe. De eenbeukige kerk dateert uit de 14e eeuw. In dit straatje zijn ze aan het klussen. ’t Is zaterdag, dat is er een mooie dag voor. Dit is Herberg De Gouden Leeuw (http://www.herbergdegoudenleeuw.com), deels nog uit 1600. Zullen we hier straks dineren? Of in het restaurant aan de overkant? In het kleinste stadje van Nederland (hoewel Staverden heeft ook stadsrechten en telt slechts 40 inwoners), hoort natuurlijk een ‘ouderwetse’ handwijzer. Kijk, Steenderen staat erop en ligt op 2 kilometer van hier. Daar hebben wij een B&B geboekt. Onderweg daar naartoe passeren we de Bronkhorstermolen. Het is een korenmolen en het bouwjaar is 1844. De molen is maalvaardig en dat demonstreert hij dan ook. Om halfvier fietsen we het erf van onze B&B op (http://www.molenkolk.nl).
Tjonge, het is hier bijzonder landelijk. Ongelooflijk dat zoiets nog bestaat in Nederland.
We worden hartelijk ontvangen door Willem, die de deur van ons appartement al heeft geopend. Orchideetje staat precies voor het zitje, daar ga ik zo direct gebruik van maken. We vragen of Willem voor ons kan reserveren in een restaurant in Bronkhorst. De tassen gaan van de fietsen en meteen maak ik twee foto’s van het erf. Orchideetje gaat vast douchen en ik neem plaats op het zitje. De zon schijnt en ik zit hier uit de wind. Mijn jack en overhemd kan uit, en dat in april! Snel WiFi hebben ze hier, mijn mails komen vlot binnen. Nou, veel zijn het er niet, iedereen neemt het ervan tijdens de paasdagen. Overigens, we hebben er zo’n 50 kilometer opzitten, maar het voelt aan als 70. Dat komt door het vele klimmen. OK, we kunnen om half zes terecht in het Wapen van Bronkhorst (http://www.wapenvanbronkhorst.nl). Daar genoot ik vorig jaar de KMA.
Om te lopen is het eigenlijk te ver, maar met de fiets zijn we er zo. Kijk, daar is het. Ik bestel een licht gebonden aspergesoep met garnituur van asperge en boerenham.
Een prima soepje met daarbij bruin brood en kruidenboter. De rode huiswijn – waar ik twee glazen van nuttig – is ook prima. Daarna komt de gegrilde zalmfilet met asperges en Hollandaisesaus door.
Nou, uit de kunst! In ijs heb ik dit keer geen zin, het wordt een Irish Coffee. Ik proef iets bekend en ik vraag ernaar. Inderdaad, de whiskey is Jameson, een echte Ierse. Het is alweer vele jaren geleden dat we een bezoek brachten aan Ierland en ook aan de Jameson destilleerderij.
Ik heb het toen nog geschopt tot erkend proever. Heb ik het certificaat nog ergens liggen? We rekenen €82,70 af en dat ronden we af naar boven. Niet goedkoop hier, maar zeker het geld waard. Om half acht fietsen we terug naar onze B&B. Hoe laat hadden we afgesproken voor het ontbijt? Het zou hier geserveerd worden, maar de tijd hadden we niet afgesproken. We telefoneren en spreken het antwoordapparaat in.
Daarna lees ik verder in Inferno. Tja, de rode draad – overbevolking – daar ben ik het helemaal mee eens. OK, ik heb voorkennis, ik heb het boek ‘Na ons de zondvloed’ van Paul Gerbrands gelezen. Nog bedankt Sjef! Maar Dan Brown weet het wel te brengen.
De hoofdpersoon schudt alsof het niets is, na elk raadsel de oplossing uit de mouw.
Hij is dan ook bovenmatig intelligent. Ik word daar een beetje moe van.
Tijdig gaan we te bed. Het is hier buitenaards stil. Ideaal om een boek te lezen of te schrijven.