Zaterdag 25 juli 2015
St Jacobiparochie – Ferwert
Vannacht heb ik het een paar keer horen regenen, maar van de verwachte storm heb ik niets gemerkt. Tegen halfzes word ik vanzelf wakker. Het is droog, maar even later hoor ik het spetteren. Het waait niet! Ik bereid thee, havermoutse pap en wederom thee.
Mijn linkerhiel plak ik goed af en ik slik twee paracetamolletjes. Zo moet het toch lukken.
Tegen achten stappen we op. Eerst lopen we onderlangs de camping. Het is zwaar bewolkt. Daarna volgt twee kilometer dijk langs ’t Kaatsgat. Na twintig minuutjes bereiken we restaurant De Zwarte Haan. Het ziet er prima uit, maar uiteraard zit de boel nog dicht. Tentjes zie ik nergens staan, kamperen was hier mogelijk problematisch geweest. Sowieso stonden we prima op ’t Koatsgat. Hier staat een informatiepaneel betreffende het Kustpad. Vreemd dat ze dat bord hier neerzetten. Sluis of Bad Nieuweschans was toch logischer geweest. Feitelijk maakt het Kustpad deel uit van de North Sea Trail, nou dan heb je nog een eind te gaan (http://www.northseatrail.org/index.php?/nl/). Hier staat ook een standbeeld voor De Slikwerker. Nou, de informatie is onbegrijpelijk en het standbeeld is ‘foetsie’. Ai, een kilometers lange kaarsrechte dijk strekt zich voor ons uit. Albert geeft het tempo aan. Rond tien uur bereiden we koffie op een bankje. Het wordt wat lichter, maar veel is het niet.
Soms lopen we een stukje op de dijk. Links liggen de kwelders. Tja, echt aantrekkelijk is het landschap niet en het weer werkt ook niet echt mee. We hebben de koffie net op, maar zo te zien is het Kweldercentrum nog gesloten.
Het staat niet in de wandelgids, zo te zien is het Kweldercentrum nagelnieuw. Ach, dachten ze, hier vallen deze megalomane windmolens toch niet op. Een stuk of acht moet kunnen. De zon komt iets door de sluierbewolking heen, maar achter ons hangt een bui.Albert komt met een alarmerend bericht. Vanmiddag en in elk geval vanavond geldt code ‘ROOD’. Het weer wordt dramatisch slecht. Het gaat onweren, gigantisch regenen en stormen. Tja, op zo’n dijk en vanavond in een tentje is eigenlijk niet verantwoord. Zouden de ‘weerboeren’ niet een beetje overdrijven?
Een stukje graspad, dat hadden we nog niet gehad. Daar ligt Ferwert. De kerktoren laat zich zien. Dat slechte weer, zou het werkelijk?
Maar ja, mijn linkerhiel speelt op. We kunnen de bus pakken in Ferwert, dat laatste traject loop ik een volgend keer wel dicht. Om kwart voor één lopen we Ferwert in. Ai, we moeten nog een rondje om het dorp. Lastig te zien, maar dit lijkt me de protserige voorkant van een boerderij. Als afsluiting nog een stuk gravelpad, dit had ik toch niet willen missen. En die lucht!
Er zit toch wat verandering aan te komen. Om tien over één staan we bij bushalte Vrijthof. De bus is hier tien minuten geleden geweest. Nou ja, om twee uur komt de volgende (hoop ik). Verderop zie ik een Spar, daar haal ik een fles chocomel. Op het pleintje valt ook niet veel te beleven. Wachten maar. Trouwens, we hebben er vandaag toch nog 18 kilometer opzitten. Precies op tijd rijdt de bus ons naar Leeuwarden. Zo te horen is er een sein- en wisselstoring voor Zwolle, maar dat horen we verder in de trein. In de trein wordt omgeroepen dat de sein- en wisselstoring is opgelost en we bereiken zonder malheur Zwolle.
In Zwolle stappen we over op de Sprinter. Meteen komt de conducteur langs.
Een (verwarde?) man iets verderop blijkt geen kaartje te hebben en mag in Wezep uitstappen om er één te kopen. Dit is ‘standing order’ zeker. Tja, het begint nu te regenen en echt te waaien. Ik ben blij dat ik in de trein zit. Net voor ’t Harde horen we dat de trein niet verder gaat, er ligt een omgewaaide boom op de rails. De trein gaat terug naar Zwolle. Er staat een bus om verder te reizen. OK, we stappen uit en de trein rijdt terug. Bus? Nou, hij moet nog komen! Met zijn allen staan we min of meer droog in de wachtruimte. Even later komt er een Intercity langsrijden richting Zwolle. Hoe kan dat nu? Of is hij ook gekeerd? Het informatiebord is blanco en er wordt – zoals gebruikelijk – ook niets omgeroepen. Na een halfuur komt er een Sprinter uit de richting Zwolle voorrijden. Er wordt niets omgeroepen en ook laat de conducteur zich niet zien.
We stappen maar in, we zien het wel. De trein gaat rijden – ook nog de goede kant op – en zonder verdere problemen bereik ik mijn thuishaven.
Ik bel zoonlief of hij me van het station wil komen halen met de auto. Naar huis lopen in dit noodweer is geen optie. Orchideetje heeft nog van alles in huis, dus het etentje bij Peacocks bewaren we tot een volgend keer.
Thuis kijk ik naar het weerbericht. Nou, die code rood is niet voor niets afgegeven! Er is veel schade en er is een dode doordat een boom op ’s mans auto viel. Verder nog een aantal gewonden. Veel evenementen zijn inmiddels afgeblazen. Ik zie op de buienradar dat het er in Friesland hard aan toegaat. Nu kamperen is niet verstandig. OK, er rest nog een traject van twee dagen. Dat wil ik zo snel mogelijk plannen. Sowieso hebben we een fraaie wandeling achter de rug. Albert: bedankt!