Vrijdag 3 mei 2013
Podstrana – Split – Dubrovnik
Om half acht staan we op en zetten meteen de bagage in de hal.
Het ontbijt is goed met sterke koffie, een gebakken eitje, een ‘Berliner Bol’, enz.
Om tien voor negen gaat de bagage in de bus en om negen uur rijden we weg.
Om half tien zijn we in Split. We verzamelen bij een informatiepaneel van het Paleis van de Romeinse Keizer Diocletianus, die regeerde van 284 tot hij zich terugtrok in 305.
Na zijn dood in 316 werd het paleis gebruikt als bestuurszetel en na 615 werd het gebouw bewoond door vluchtelingen uit de stad Salona. Het paleis is 215 meter lang en 180 meter breed met muren van soms 28 meter hoog. Hier een hoektoren, het hele paleis past – uiteraard – niet op de foto. De muren zijn volledig verbouwd tot appartementen. Is het een idee om het complete paleis in oude luister te herstellen? Dit is de zogeheten koperen poort. Het paleis is toegankelijk door vier poorten. De vier poorten zijn met elkaar verbonden door twee wegen: de ‘Cardo’ en de ‘Decumanus’. Nu zijn er souvenirwinkeltjes ingericht. Het is er tamelijk donker. De kruising van de Cardo en de Decumanus vormt een intiem plein. Er staat een podium, hier zal – op gezette tijden – wel een en ander plaatsvinden. Dit is de klokkentoren van de Sint-Domnius kathedraal. In die kathedraal gaan we straks een kijkje nemen. De klokkentoren is gebouwd tussen de 12^e en de 16^e eeuw. In het begin van de 20^e eeuw stortte de toren in en in 1908 is hij herbouwd. We beginnen met de tempel van Jupiter. Jupiter is de Romeinse naam voor de Griekse god Zeus. Jupiter maakt deel uit van de goddelijke drie-eenheid: Jupiter-Juno-Minerva. Als toegang moeten we 10 Kuna’s p/p neertellen. De ingang is bijzonder. Wat doet die stoel daar? Het is maar één ruimte, Jupiter is snel tevreden. Het cassettenplafond. Jupiter himself. Hoewel, in de vroege middeleeuwen is Jupiter afgevoerd (?) en vervangen door een standbeeld van Johannes de Doper. De tempel is toen in gebruik genomen als Doopkapel. Het reliëf op het doopvont stelt koning Zvonimir voor met enkele andere belangrijke figuren. Door de Gouden Poort verlaten we het Paleis van Diocletianus. De eerste foto is van de binnenkant van de poort, de tweede van de buitenkant. Er gaat net een klas schoolkinderen naar binnen. Iets verder staat deze toren. Ik moet nog uitzoeken of dit een kerktoren is, of iets anders. Onder leiding van Ivana lopen we een rondje door – het oude gedeelte van – Split.
Deze muzikant moet nog wat beter leren spelen. Zo te zien wandelen in deze winkelstraat uitsluitend toeristen. Van mij hoeft dat niet zo. Dit vind ik wel leuk. We komen langs een vismarkt. De kopers zullen ongetwijfeld autochtonen zijn. Op een hoek staat dit gebouw, voorzien van standbeelden. We hebben nog precies tijd genoeg over om een bezoek te brengen aan de Domniuskathedraal. Heb ik geen foto van de buitenkant? Die is me zeker niet opgevallen. Op het toegangsbiljet staat alleen de klokkentoren en een onooglijk gebouwtje.
Hoeveel heb ik daarvoor betaald? Dat staat er niet op. Sowieso is het gebouw oorspronkelijk bedoeld als mausoleum voor Diocletianus. In de 7^e eeuw werd de sarcofaag van Diocletianus verwijderd en vervangen door de resten van de Heilige Domnius. Meteen werd het gebouw gewijd tot kathedraal door de toenmalige aartsbisschop. Zo te zien mag er binnen niet gefotografeerd worden. Dat is wel jammer. Er komt een bus Japanners (of Chinezen/Koreanen) binnen, die onbekommerd beginnen te fotograferen. Hebben ze misschien extra betaald? Ik sluit me gewoon bij de groep aan – dat valt toch niet op – en fotografeer lustig mee. Tenminste, als ze even aan de kant gaan, want ze willen ook allemaal zelf op de foto.

Nou mooi, ik heb het wel gezien. Buiten is een groepje muzikanten actief, meteen een fraaie afsluiting. Hoewel, volgens de informatie van Djoser lopen de mooiste meisjes van Kroatië in Split rond. Ik schroef de telelens op mijn Nikon en kijk eens even rond. Tja, wat is het verschil tussen een Kroatisch meisje en een toeriste? OK, het loopt tegen enen en we moeten de bus in. Nog even een screenshot van mijn GPS, we zijn behoorlijk aan het zigzaggen geweest. Op naar Dubrovnik. Onderweg houden we een fotostop bij Baćinska jezera. Een stel HD-liefhebbers stopt ook. Een enkeling volstaat met het werpen van een blik. Ivana verzamelt de paspoorten. Zo meteen rijden we een klein stukje door Bosnië. Tja, de grens loopt hier nogal merkwaardig. In Bosnië houden we een koffiestop. We zijn niet de enigen, Kroatië is booming! Dit is Bosnië. Onze bus is vanmorgen vervangen door een kleiner type, de grote was elders nodig.
OK, geen probleem, alleen doet de geluidsinstallatie het niet in deze bus. Verder bevinden de ramen zich op een ongelukkige plaats waardoor je nauwelijks naar buiten kunt kijken. Even na zessen arriveren we bij ons hotel 5 kilometer buiten Dubrovnik in het dorp Podstrana. Ivana vertelt wat we morgen allemaal zouden kunnen doen. Om acht uur kunnen we ontbijten en daarna met de stadsbus (halte nagenoeg voor de deur) naar Dubrovnik. Michel moet morgenochtend vroeg weg om de bus terug te brengen. Van hem nemen we meteen afscheid. Michel: prima gereden, onze dank! In Dubrovnik kunnen we een vaartocht maken (er is keus uit een lange en een korte trip) of de stad bezoeken. Ivana mag ons in Dubrovnik niet gidsen, daar heeft zij de papieren niet voor. Maar alles wijst zichzelf, vertelt ze. OK, vier groepsleden nemen meteen de stadsbus, zij willen naar Dubrovnik. De anderen gaan eten in restaurant ‘Vimbula’, hier vlakbij gelegen. Dat doen wij ook, maar wel aan een apart tafeltje (i.v.m. mijn hardhorendheid).
Nou, we zitten hier op stand, daarom is alles ook een ietsepietsie duurder dan wat we gewend zijn. Kijk eens aan, een (vis)amuse. Het brood is heerlijk vers. Ik heb gekozen voor gegrild varkensvlees met kaas en champignons. Echt heerlijk! Ook de frietjes zijn uit de kunst! Een toetje blieven wij niet meer en rond negen uur lopen we naar ons hotel.