Woensdag 1 mei 2013
Vinjerac – Pag – Vinjerac
Zoals gebruikelijk zitten we om halfacht aan het ontbijt. Het weer ziet er goed uit, slechts een zeer lichte sluierbewolking siert de hemel. Jean-Claude verwacht dat het vandaag wel 26 graden in de plus kan worden. Om half negen rijden we weer weg met de bus en een kwartiertje later bezoeken we een supermarkt. Het is elke keer een andere, zo leer je het land goed kennen. Het interieur oogt misschien rommelig, maar dat is maar schijn. Wij vinden meestal al snel wat we nodig hebben. Buiten zijn er geen kratten van Heineken en Amstel – zoals op Kreta – maar ordentelijke binnenlandse bieren. Vandaag gaan we wandelen op het eiland Pag. We steken een brug over, passeren een aantal zoutpannen en steken weer een brug over. Ik had het al gelezen, dit eiland is toentertijd door de Venetianen volledig ontbost. Het eiland heeft momenteel te lijden onder de ‘borawind’, waardoor er nauwelijks iets groeit. Om half elf rijden we het dorpje Metajna in. We stappen uit bij het haventje waar één visser bezig is met het boeten van zijn net. Het is allemaal erg kleinschalig, maar ik vrees dat we die kant weer opgaan.
Zou er nog wat vis in deze zeeën zitten? Om tien voor elf lopen we het dorp uit. Hier is er nog enige landbouw, maar veel is het niet. De vijgen staan er al ‘gezellig’ bij. De druivenstokken moeten nog echt op gang komen. Langs de weg staan deze ‘katjes’. Deze muurtjes zie je op het hele eiland. Deels dienen ze om de wind weg te houden, maar ook om te voorkomen dat de schapen aan de wandel gaan. Maar liefst 30.000 schapen houden ze hier, verteld Jean-Claude. Nou, ik zie niet één schaap, maar volgens Jean-Claude liggen ze in de schaduw van de muurtjes. Na zo’n twintig minuutjes verlaten we het asfalt. We mogen kiezen voor een lange of een korte route. Het wordt de korte route, ik vind het prima. Hier is in een muurtje een overstap gecreëerd. Uitzicht op het landbouwgebied. Tja, nu wordt het toch wel erg warm. Er is hier geen sprankje schaduw en het is windstil. Mijn thermometer wijst 30 graden in de plus aan. Dat zijn we nog helemaal niet gewend, dat maakt het wel zwaar. Mooi is het wel, het lijkt wel een maanlandschap. Tegen twaalven houden we even pauze. Jean-Claude deelt mee dat we in verband met de warmte niet naar de top lopen, maar iets terug een strandje gaan opzoeken. Het is ook eigenlijk geen doen, dit is een verstandige beslissing. Op het strandje gaan sommigen te water, ik blijf op het droge en nuttig de lunch. Gelukkig had ik in de supermarkt een halve liter chocomel gekocht, dat gaat er wel in. Inmiddels hebben we er 5.8 kilometer opzitten.
Na een uurtje stappen we weer op. In een uurtje lopen we terug naar Metajna. Oeps, het laatste stuk is echt doorbijten. Om drie uur zit ik op het terras aan een cola. We hebben er 9.96 kilometer opzitten. Nog even een screenshot van mijn GPS. Om half vier stappen we in de bus, we gaan naar een ‘boerderijwinkel’ waar ze schapenkaas verkopen. Hier is het, kaas genoeg, denk ik zo. Daarna rijden we naar de grootste stad op dit eiland: ‘Pag’. Ik begin op het pleintje met een espresso, dat is pas de eerste van vandaag. Prima! Op het plein staat de Maria-Hemelvaartkerk, maar vandaag is het 1 mei, de dag van de arbeid. Niet alleen de kerk, alles is gesloten. Er is hier werkelijk niets te beleven. Nabij de haven eten we er een ijsje op en ook deze is van voortreffelijke kwaliteit (en kwantiteit). Even na zessen gaan we rijden en tegen zevenen zijn we in Vignerac. Ook vandaag gaan we weer om acht uur aan tafel. Ik bestel een tomatensoep, die is me gister goed bevallen en een Piletina na čaru (gegrilde kip). Eerst ga ik even in de keuken kijken, ze zijn hard aan het werk. We nemen afscheid van Jean-Claude, het wandelwerk zit erop (nagenoeg) en morgen neemt Ivana het over. Jean-Claude, bedankt, je hebt je uitstekend van je taak gekweten!
Na de maaltijd pakken we het meeste vast in, morgenochtend vroeg op en dan naar Split.