Zaterdag 18 september 2010
Loutro – Anopoli – Loutro
Even na zevenen sta ik op en om half acht zit ik aan het ontbijt. Dat bestaat uit een omelet en twee bekers thee. Ik loop nog even naar de mini-market voor een chocomel, een klein flesje fris en een yoghurt.
Om half negen vertrek ik echt. Net naast Kyma is de opgang naar de E4, die naar Anopoli loopt. Tjonge, het is al +30⁰C, ik had beter wat vroeger kunnen vertrekken. Net buiten Loutro – dat is dus na 50 meter – staat weer zo’n pracht van een informatiebord. Eens kijken hoelang deze in goede staat blijven. De route is goed te zien op de kaart omdat hij geel is gemarkeerd. Het is een stukje van niets, maar zie al die hoogtelijnen eens. Bijna 700 meter stijgen, dat betekent ruim twee uur. En dat in die hitte. Vorig jaar hebben we dit traject ook gelopen, maar dan naar beneden. Het is al vele jaren geleden dat ik dit traject omhoog heb gelopen, dat was met de SNP. Volgens mij hebben ze deze reis nog steeds in hun programma. Ai, dat Loutro ligt er toch prachtig bij! Hier zit ik alweer wat hoger. En hier ben ik zo’n drie kwartier aan het ‘werk’. Even bijkomen! Zojuist was mij een echtpaar voorbij gelopen. Nu zie ik een man alleen. Het blijkt een Engelsman te zijn, die van plan is via Anopoli naar de Aradena kloof te lopen. Daarna wil hij door de kloof naar beneden en terug naar Loutro. Ai, dit is een klassieke wandeling en een echte uitdaging. Dit is de kust in oostelijke richting. Tegenlicht dus. Bijna boven, beneden komt de boot naar Loutro aanvaren. Om kwart voor elf ben ik boven op 678 meter. Daar begint de asfaltweg, die in een paar grote zigzaggen omlaag naar Anopoli voert. Kijk, daar ligt het dorp. Daarbovenuit het gebergte ‘Lefka Ori’. Ai, vorig jaar kwamen we daar vandaan!! In Anopoli staat nog steeds een vrijheidsstrijder het plein te bewaken. Dit beeld stamt nog uit de tijd van de vrijheidsstrijd tegen de Turken. Goed gekomen met de Turken is het eigenlijk nooit. En dit is het hotel/restaurant waar we vorig jaar hebben overnacht. Druk is het niet, maar helemaal rechts zit – toevallig – de vader van Ioannis. Aan hem geef ik de foto’s van zijn zoon en schoondochter, die ik vorig jaar van hen gemaakt heb. Hij is er wel blij mee. Converseren is niet mogelijk, want de man spreekt alleen maar Grieks. Tja, Grieks is ‘barbar’ voor mij. Op het plein staat overigens ook zo’n mooi informatiebord. Tegen twaalven drink ik mijn chocomel op en nuttig ik de yoghurt met honing. Oeps, er zijn hier verschrikkelijk veel wespen.
Ik loop dezelfde asfaltweg weer terug en maak nog een foto van Anopoli. Over de top en dan alleen maar zigzaggen omlaag. Dat dalen gaat me wel goed af. Hier schiet ik al aardig op. Aan het begin van het pad staat dit roestige kapelletje. Om half twee ben ik in Keramos, ik heb er precies een uur en een kwartier over gedaan. Georgia is er, ik bestel meteen een Mythos. Menno gaat lunchen, maar ik ga eerst douchen. Ai, het is toch tamelijk warm, eigenlijk gekkenwerk om te gaan zonnen. Dat doe ik dus maar niet. Ik kies ervoor om met een colaatje op het terras van Keramos te zitten en uit te kijken over de baai. Ik hoor van Georgia dat er inderdaad meer Grieken op vakantie naar Kreta komen, maar dat het aantal Nederlanders, Duitsers, enz. ongeveer gelijk is gebleven.
Wie komt langs? Het is Kostas met zijn zoon. We zijn blij om elkaar te zien en praten – zo goed en zo kwaad als dat gaat – even bij.
Menno komt erbij zitten met de kaarten van Kreta. We bekijken de routes die we gelopen hebben en die we nog voor de boeg hebben. Tja, wat zullen we volgend jaar doen?
Weer Kreta of voor de verandering een stuk E4 op het vasteland van Griekenland? Of voor de verandering een stuk E4 op Cyprus? OK, we laten de ontwikkelingen de komende tijd op ons afkomen.
Om half zeven gaan we naar Kyma en ik bestel gewoon weer hetzelfde als gisteren.
Nou ja, hetzelfde kan niet, want dat heb ik al opgegeten. Als toetje krijgen we raki en cake. Tja, raki krijg je altijd. Persoonlijk vind ik het niet zo lekker, maar ik drink het omdat het zo goed schijnt te zijn voor de spijsvertering. Kijk, net voor je gaat slapen volumineus eten kan natuurlijk niet goed zijn. Met raki toe is dat geen enkel probleem. Om negen uur nemen we hartelijk afscheid van de uitbater van Kyma en lopen terug naar Keramos.
Helaas, ook vandaag geen netwerk, dus bijpraten met Orchideetje is er niet bij.